Peru, Meksyk, Ekwador, Kolumbia, Brazylia, Wenezuela i Paragwaj – raczej mało kto będzie miał okazję osobiście zwiedzić Amerykę Łacińską. A jeśli nawet, to wątpliwe, by turyści trafili do kopalni złota, kolonii menonitów czy „miasta zapomnienia”. W niecodzienną podróż zabierają czytelnika Maria Hawranek i Szymon Opryszek w zbiorze reportaży „Tańczymy już tylko w Zaduszki”. Oryginalna to wyprawa i inna niż zwykle w książkach podróżników. U autorów nie ma typowego „odkrywania” świata, szczegółowych opisów miejsc, chwalenia się dotarciem do kolejnych punktów na mapie. Dla młodych (niespełna trzydziestoletnich) reportażystów Ameryka Łacińska to przede wszystkim ludzie ze swoją kulturową złożonością, a zwłaszcza ze swoją codziennością. Czytelnik nagle ze zdziwieniem odkrywa, że „tam”, w rejonach dla nas co najmniej egzotycznych, są lodówki, komórki i Facebook, ale co najważniejsze – są ludzie, którzy tak samo kochają i starają się zmagać z codziennością. Bohaterów książki nagle stają się na swój sposób bliscy. Ostatni lodziarz znoszący bryły lodu z wzgórza wulkanicznego jest niczym bliski sąsiad. „Przeklęci” z miasta Angostura nie różnią się od znajomych cierpiących na Alzheimera. Nawet szeptucha „lecząca świnką morską” wydaje się jak zza ściany.
To książka, która obala stereotypy zabierając w nieznany-znany świat.

Peru, Meksyk, Ekwador, Kolumbia, Brazylia, Wenezuela i Paragwaj – raczej mało kto będzie miał okazję osobiście zwiedzić Amerykę Łacińską. A jeśli nawet, to wątpliwe, by turyści trafili do kopalni złota, kolonii menonitów czy „miasta zapomnienia”. W niecodzienną podróż zabierają czytelnika Maria Hawranek i Szymon Opryszek w zbiorze reportaży „Tańczymy już tylko w Zaduszki”....