Trzecia część trylogii mazurskiej, będąca kontynuacją "Domu nad rozlewiskiem", który czytałam dosyć niedawno. Tym razem mamy dwie kronikarki: Małgosię znaną z pierwszej części, „która uważała, że zaczyna swoją nową małą stabilizację” oraz Paulę, która „nieoczekiwanie zamieszkała nad rozlewiskiem”. A co u nich? Małgosia ma dużo pracy prowadząc pensjonat, mieszka z Januszem i czuje się szczęśliwa. Jednak do czasu. Natomiast życie Pauli miało wyglądać inaczej, jednak się pokomplikowało.

Pisarka poruszyła tu tematy popularne w wielu powieściach dla kobiet: miłości, związków, gotowania, macierzyństwa. Miejscami niestety jest nudno, miałko. Dominuje raczej pogodny nastrój, spokój, harmonia. Chociaż trafiają się bohaterkom życiowe „doły”, gdzie ból musi „wyboleć”. Życie ich zaskakuje, będą musiały coś zdecydować- podjąć nowe śmiałe decyzje lub też zostać przy tych dawnych.

„Pomyłki, nietrafne wybory to rzecz ludzka. Ważne, że dużo można naprawić. Jak się chce.”

Nie sądzę, by ta część cyklu przysporzyła nowych fanów autorce. Jeśli ktoś nie był przekonany do „Domu nad rozlewiskiem”, ta powieść raczej nie zmieni jego nastawienia. Osobiście losy bohaterek jakoś nie wywołały we mnie głębszych emocji, nie zawsze rozumiałam ich wybory. Mało jest zmian, powiewu świeżości, status quo został utrzymany.

Trzecia część trylogii mazurskiej, będąca kontynuacją "Domu nad rozlewiskiem", który czytałam dosyć niedawno. Tym razem mamy dwie kronikarki: Małgosię znaną z pierwszej części, „która uważała, że zaczyna swoją nową małą stabilizację” oraz Paulę, która „nieoczekiwanie zamieszkała nad rozlewiskiem”. A co u nich? Małgosia ma dużo pracy prowadząc pensjonat, mieszka z Januszem i...