Wojna to nie tylko walka z przeciwnikiem. To też często uciążliwa walka siłą charakteru pomiędzy dowódcą, a własnymi oficerami.
I to właśnie ta druga coraz mocniej przebija się z tomu na tom. Jak zapanować nad ludźmi którzy tak się od siebie różnią i inaczej reagują na rozkazy? Jak zwalczyć konflikty wewnątrz floty, podżegane przez jednostki trwające w przekonaniu, że są wszystkowiedzące? No i najważniejsze - jak poprowadzić flotę do zwycięstwa jeśli połowa osób ufa ci bezgranicznie a połowa jedynie czeka na każdy twój błąd?
Ogromna negatywna, niespodziewana niespodzianka, ciężkie decyzje i potężne straty, a w dodatku widmo czegoś jeszcze gorszego, mogącego mieć wpływ na całą przyszłość wszechświata.

To prawda, wątki miłosne coraz bardziej na siłę. Ich brak nic szczerze by nie zmienił. Akcja mocno spowolniła. Na plus na pewno lista okrętów wypisana na samym początku. Mnóstwo przepychanek i kłótni, niestety większość dość powtarzalnych.

Wojna to nie tylko walka z przeciwnikiem. To też często uciążliwa walka siłą charakteru pomiędzy dowódcą, a własnymi oficerami.
I to właśnie ta druga coraz mocniej przebija się z tomu na tom. Jak zapanować nad ludźmi którzy tak się od siebie różnią i inaczej reagują na rozkazy? Jak zwalczyć konflikty wewnątrz floty, podżegane przez jednostki trwające w przekonaniu, że są...

Poprawna, rzemieślnicza militaru space opera - i tyle. Jest tak nijaka, że ciężko określić tę serię inaczej niż "czytadło". Brakuje czegokolwiek, co nadałoby jej charakteru - nie ma humoru, ciekawych postaci, tajemnicy, drugiego dna. Po prostu walka stockowych postaci ze stockowymi przeciwnikami. Ale nie jest grafomańskie, po prostu bezbarwne. Mam komplet, więc doczytam, ale z nieszczególną przyjemnością.

Poprawna, rzemieślnicza militaru space opera - i tyle. Jest tak nijaka, że ciężko określić tę serię inaczej niż "czytadło". Brakuje czegokolwiek, co nadałoby jej charakteru - nie ma humoru, ciekawych postaci, tajemnicy, drugiego dna. Po prostu walka stockowych postaci ze stockowymi przeciwnikami. Ale nie jest grafomańskie, po prostu bezbarwne. Mam komplet, więc doczytam,...

Nie jest to rewelacyjna książka. Kontynuuje ona wyprawę floty Sojuszu w sposób, który sprawia, że tę serię można czytać jak jedną długą książkę.

Tym razem Geary musi zrobić to samo co w poprzedniej części (i prawdopodobnie w następnej) - pokonać wroga i przekonywać swoich mniej inteligentnych oponentów, że jednak on jest odpowiednią osobą, żeby dowodzić. Są drobne zmiany w dynamice relacji pomiędzy bohaterami. Dodatkowo zakończenie jest dość ciekawe i budzi nadzieję na znaczną zmianę świata w następnym tomie.

Poprawny przedstawiciel gatunku - polecam, jeśli lubisz ten gatunek.

Nie jest to rewelacyjna książka. Kontynuuje ona wyprawę floty Sojuszu w sposób, który sprawia, że tę serię można czytać jak jedną długą książkę.

Tym razem Geary musi zrobić to samo co w poprzedniej części (i prawdopodobnie w następnej) - pokonać wroga i przekonywać swoich mniej inteligentnych oponentów, że jednak on jest odpowiednią osobą, żeby dowodzić. Są drobne zmiany w...

Dlaczego to się dobrze czytało: Campbell nie przeładował powieści niepotrzebnymi informacjami rodem z książki telefonicznej (jak Cholewa),główny bohater nie jest aż tak przezajebisty jak Honorcia Harrington (Webera),a otoczenie i wrogowie głównego bohatera to jednak nie są skończeni idioci (jak u B.V. Larsona),tylko chwilowi idioci – ludzie wymagający oszlifowania. No i dość wiarygodna jest warstwa militarna. W końcu autor to emerytowany oficer marynarki wojennej...

WIĘCEJ:
https://seczytam.blogspot.com/2023/10/jack-campbell-zaginiona-flota-t-1-6.html

Dlaczego to się dobrze czytało: Campbell nie przeładował powieści niepotrzebnymi informacjami rodem z książki telefonicznej (jak Cholewa),główny bohater nie jest aż tak przezajebisty jak Honorcia Harrington (Webera),a otoczenie i wrogowie głównego bohatera to jednak nie są skończeni idioci (jak u B.V. Larsona),tylko chwilowi idioci – ludzie wymagający oszlifowania. No i...

Campbell jak widzę mogę w ciemno polecać.
Czy wszystkie wątki są ciekawe? Bardzo ich nie ma więc ... Chociaż jeden chciałbym zobaczyć tzn.sytuacje od strony Sojuszu na granicy. Szkoda że nie jest to ujęte byłoby fajnie widać czy działania Blacka odbijają się na granicy.

Ktoś pisał o wątku miłosnym...kurde w NF tam to dopiero robią g...wątki a tutaj. Bez przesady...bardzo mnie to nie irytuje. Choć przyznaję, że jeżeli dochodzi do jakiś retrospekcji w tym temacie to olewam ten rozdział.

Ktoś tu pisal, że jak to można ciągle działać na hurra i nawet po takim czasie nie zmienić zdania... Proste skoro koń całe życie skręca w lewo od tak nie nauczysz go, że można w prawo.

7,5 jak najbardziej zasłużone.

Campbell jak widzę mogę w ciemno polecać.
Czy wszystkie wątki są ciekawe? Bardzo ich nie ma więc ... Chociaż jeden chciałbym zobaczyć tzn.sytuacje od strony Sojuszu na granicy. Szkoda że nie jest to ujęte byłoby fajnie widać czy działania Blacka odbijają się na granicy.

Ktoś pisał o wątku miłosnym...kurde w NF tam to dopiero robią g...wątki a tutaj. Bez przesady...bardzo...

Dla fanów podróży i okrętów kosmicznych świetna pozycja i dałbym 9/10 ale wątki miłosne kompletnie nie pasują i nawet nie wiem dla kogo są przeznaczone. Mam nadzieje, że im dalej tym będzie ich mniej. Cieszy też, że autor pokusił się o zestawienie ilości okrętów na początku ksiązki, w związku z tym wiem jakimi siłami dysponuje Sojusz w tej armadzie.

Dla fanów podróży i okrętów kosmicznych świetna pozycja i dałbym 9/10 ale wątki miłosne kompletnie nie pasują i nawet nie wiem dla kogo są przeznaczone. Mam nadzieje, że im dalej tym będzie ich mniej. Cieszy też, że autor pokusił się o zestawienie ilości okrętów na początku ksiązki, w związku z tym wiem jakimi siłami dysponuje Sojusz w tej armadzie.

Trzecia część przygód Black Jacka w walce z Syndykami. Tak jak poprzednie części wciąga i czyta się ją bardzo dobrze. W tej odsłonie trochę mniej walki z wrogiem zewnętrznym a więcej problemów we flocie. Ale nie oznacza to że było nudno

Trzecia część przygód Black Jacka w walce z Syndykami. Tak jak poprzednie części wciąga i czyta się ją bardzo dobrze. W tej odsłonie trochę mniej walki z wrogiem zewnętrznym a więcej problemów we flocie. Ale nie oznacza to że było nudno

Przyjemna seria sci-fi, dużo akcji. Walki flot ciekawie pomyślane. Wątek miłosny sztuczny i nieporadny, wrzucony trochę na siłę.

Przyjemna seria sci-fi, dużo akcji. Walki flot ciekawie pomyślane. Wątek miłosny sztuczny i nieporadny, wrzucony trochę na siłę.

John „Black Jack” Geary po przebudzeniu z trwającego ponad sto lat snu i przejęciu dowództwa nad siłami Sojuszu, musi zmagać się nie tylko z polującymi na nich wojskami Syndykatu, ale również całą masą innych piętrzących się problemów. Każda kolejna część kosmicznej sagi to nowe kłopoty i konieczność podejmowania wielu trudnych decyzji. Nie inaczej jest w przypadku trzeciej odsłony zatytułowanej Odważny, gdzie wróg okaże się bardziej niebezpieczny niż ktokolwiek mógł przypuszczać.

Kapitan John „Black Jack” Geary nie ma zbyt wielu chwil na porządny odpoczynek (tak samo, jak jego podwładni). Kilka spektakularnie wygranych bitew, niewiele zmienia w niezbyt ciekawej sytuacji, w jakiej znajduje się flota. Nadal są oni głęboko na terytorium wroga, a droga do domu jest jeszcze bardzo daleka. Na dodatek kierowane przez niego siły zaczynają mocno odczuwać brak potrzebnych zapasów. Nie pozostaje więc nic innego jak tylko zatrzymać się w jednym z systemów w celu uzupełnienia stosownych braków. Decyzja jest dość trudna, biorąc pod uwagę, że cały czas są oni ścigani i nie wiadomo kiedy ponownie będą musieli zmierzyć się z wrogiem. Nie są to jednak jedyne problemy wielkiego kapitana. Od samego początku jego rozkazy nie podobają się części dowódców poszczególnych jednostek. Musi on więc wykorzystać swoją charyzmę, aby opanować niezadowolenie, które może być bardziej zabójcze niż przeciwnik.

Trzecia część serii nie jest tak dynamiczna i nastawiona na kosmiczne walki jak poprzednie tomy. Nie oznacza to jednak, że nagle Jack Campbell odszedł całkowicie od „widowiskowej” strony swojego dzieła. Nadal „akcja” stanowi tutaj ważne element, a autor umiejętnie wykorzystuje ją do budowania napięcia. Zdaje sobie on jednak sprawę z tego, że czasem czytelnik potrzebuje odrobiny wytchnienia. Dlatego też postanowił tym razem trochę mocniej skupić się na wewnętrznych problemach floty i skomplikowanych relacjach Gearyego z podwładnymi (i nie tylko). Odpowiednią ilość miejsca autor poświęca również na rozwinięcie kilku intrygujących wątków (najciekawszym jest wciąż tajemnicza trzecia siła, skrywające się nadal w mroku kosmosu).

Cała recenzja na:

https://popkulturowykociolek.pl/recenzja-ksiazki-zaginiona-flota-odwazny/

John „Black Jack” Geary po przebudzeniu z trwającego ponad sto lat snu i przejęciu dowództwa nad siłami Sojuszu, musi zmagać się nie tylko z polującymi na nich wojskami Syndykatu, ale również całą masą innych piętrzących się problemów. Każda kolejna część kosmicznej sagi to nowe kłopoty i konieczność podejmowania wielu trudnych decyzji. Nie inaczej jest w przypadku trzeciej...

Kolejna część kilkutomowej sagi. W zasadzie nie ma co tutaj dużo pisać. Lecą dalej, intrygi się toczą i wszystko (w miarę) dobrze się kończy a kolejne perypetie załogi przeczytamy w następnym tomie. Pozycja solidna i trzyma poziom poprzednich dwóch. Fanom gatunku polecać nie trzeba :)

#150#27#2021

Kolejna część kilkutomowej sagi. W zasadzie nie ma co tutaj dużo pisać. Lecą dalej, intrygi się toczą i wszystko (w miarę) dobrze się kończy a kolejne perypetie załogi przeczytamy w następnym tomie. Pozycja solidna i trzyma poziom poprzednich dwóch. Fanom gatunku polecać nie trzeba :)

#150#27#2021