Słuchałam tego w pracy przeklikując Exela. Bardzo zżyłam się z postacią :) Przyjemna książka. Pokazuje jak błahe podejście maja faceci do tego co kobiety przeokropnie przeżywają. Super facet :)

Słuchałam tego w pracy przeklikując Exela. Bardzo zżyłam się z postacią :) Przyjemna książka. Pokazuje jak błahe podejście maja faceci do tego co kobiety przeokropnie przeżywają. Super facet :)

opowieść o warszawskim 34-letnim singlu, któremu zaczyna doskwierać samotność. ma pieniądze, ma dobrze rozwijającą się karierę, ma miłość ze strony rodziców ale nie ma kobiety w której byłby zakochany. I ten brak zakochania najbardziej go uwiera.
" tęsknię za miłością, a umiera we mnie wiara, że ja odnajdę..."
przeczytałam w poszukiwaniu odpowiedzi na tytułowe pytanie ale chyba jej nie znalazłam, za to prawie czułam smród palonych nałogowo przez bohatera papierosów.

opowieść o warszawskim 34-letnim singlu, któremu zaczyna doskwierać samotność. ma pieniądze, ma dobrze rozwijającą się karierę, ma miłość ze strony rodziców ale nie ma kobiety w której byłby zakochany. I ten brak zakochania najbardziej go uwiera.
" tęsknię za miłością, a umiera we mnie wiara, że ja odnajdę..."
przeczytałam w poszukiwaniu odpowiedzi na tytułowe pytanie ale...

Polski autor ukrywający się (chyba) pod pseudonimem, napisał książkę z życia warszawskiego singla, który bezskutecznie szuka partnerki. Przedstawione to w stylu serialu TVN-owskiego: bohaterowie nie mają żadnych trosk materialnych, używają życia na całego, hedonizm w postaci czystej. Poza tym mamy Warszawkę sportretowana dosyć jadowicie. Taka sobie średniego lotu literatura popularna.

Książka zainteresowała mnie ze względu na tytuł. A w niej bohater i jednocześnie narrator jest wziętym fotografem warszawskim w wieku 34 lat, pracującym na codzień z modelkami, więc mu dziewczyny przez łóżko przechodzą taśmowo. Ale nie potrafi stworzyć trwałego związku, może dlatego, że to zadufany w sobie egocentryk i materialista. Charakterystyczna tu jego wypowiedź następująca: „Zrobiłem sobie chwilę przerwy. Stać mnie. Zwiedziłem Rzym, odwiedziłem kumpli w Londynie i byłą dziewczynę w Amsterdamie.”.

Z tym że panienki wokół niego też nie lepsze: kasa i użycie... Potem trochę się gość rozwija, joga, medytacja i te rzeczy, ale nie do końca jest to wiarygodnie napisane. Niektóre wątki są dosyć fajne, na przykład wycieczka do Egiptu w szerszym gronie, i postać Maćka, brr... Niemniej, bardzo jest to powtarzalne, i po pewnym czasie mocno nuży.

Tło tam takie jak z seriali TVN, bohaterowie wszyscy sypią pieniędzmi, piękne mieszkania i domy, wykwintne imprezy, wyjazdy zagraniczne, ostre picie dobrych trunków, hedonizm. A z drugiej strony nie można być nikogo pewnym, każdy może zdradzić każdego, mało to ciekawy i nierzeczywisty światek prawdę mówiąc.

Ciekawe to o tyle, że w odróżnieniu od seriali tu bohaterem jest facet a nie dziewczyna. Oczywiście zgodnie z serialową praktyką, ma on przyjaciela, takiego od serca, któremu może się zwierzyć ze wszystkiego.

Śledziłem kolejne romanse bohatera z narastającym znużeniem, za bardzo on skoncentrowany na sobie, za bardzo egocentryczny, wreszcie dostajemy przesłodzone zakończenie. Tak, że ocena ogólna jest dosyć mieszana.

Polski autor ukrywający się (chyba) pod pseudonimem, napisał książkę z życia warszawskiego singla, który bezskutecznie szuka partnerki. Przedstawione to w stylu serialu TVN-owskiego: bohaterowie nie mają żadnych trosk materialnych, używają życia na całego, hedonizm w postaci czystej. Poza tym mamy Warszawkę sportretowana dosyć jadowicie. Taka sobie średniego lotu literatura...

Kolejną książką, która mnie zaciekawiła w tym miesiącu jest debiut Jana Alexandra "Dlaczego mężczyzna jest sam". Nie wiedziałam czego się spodziewać, a więc dostałam lekką powieść, która przedstawiona jest ze strony bohatera w formie jego zapisków.

Poznajemy Jana, który jest młodym i bardzo zdolnym fotografem. Pracuję tyle, ile musi, bo z reguły stać go na życie na wyższym poziomie. Wydaję się, że jest szczęśliwy, ma dobrą pracę, zwiedza świat a do tego spotkania z przypadkowymi dziewczynami. Zdaje się, że ma już wszystko więc po co chcieć więcej. Jednak w jego życiu nadchodzi wielka zmiana. Sam jeszcze nie wie, czym jest ona spowodowana. Dopiero po czasie uświadamia sobie, że to samotność. Nic nie zastąpi drugiej osoby obok, nawet wygodne i spokojne życie. Bohater w trakcie powieści zaczyna się zmieniać. Kiedyś pewny siebie mężczyzna mógł podbijać świat, dziś jest małym zagubionym chłopcem, który nie wie jak ma dalej żyć.

„Budzę się i szukam nadziei. Nie ma. Jest tylko poczucie, że nic magicznego się już nie zdarzy. Straszna pustka”.

Może stracił już szansę na swoją wielką i szczęśliwą miłość? A może to dopiero przed nim?

Powieść napisana w tak prosty sposób, że pochłania się ją w okamgnieniu. Dobra po męczącym dniu, aby zakopać się z nią pod kocem i zobaczyć co się dzieje w głowie mężczyzny. O jego odczuciach w szczęściu i rozczarowaniu. Możemy poznać prawdziwe myśli faceta, po tym, jak widziałam, co się działo w jego głowie, to sama zaczęłam inaczej patrzeć na płeć przeciwną. Polecam przeczytać tę powieść uśmiech gwarantowany :)

Kolejną książką, która mnie zaciekawiła w tym miesiącu jest debiut Jana Alexandra "Dlaczego mężczyzna jest sam". Nie wiedziałam czego się spodziewać, a więc dostałam lekką powieść, która przedstawiona jest ze strony bohatera w formie jego zapisków.

Poznajemy Jana, który jest młodym i bardzo zdolnym fotografem. Pracuję tyle, ile musi, bo z reguły stać go na życie na wyższym...

Człowiek jest tak skonstruowany, że podświadomie chyba poszukuje szczęścia i choć definicja tego słowa dla każdego jest inna, wszyscy chcemy odnaleźć jakiekolwiek spełnienie - czy to w życiu zawodowym, czy prywatnym.
"Dlaczego mężczyzna jest sam", to właśnie opowieść o tym, jak trudne do znalezienia może okazać się szczęście.

Janek ma 34 lata, dobrze rozwijającą się karierę fotografa, urodę, pieniądze i właściwie wszystko, o czym może marzyć facet po trzydziestce. Cały czas czuje się jednak niespełniony, niekompletny. Widzi w swoim życiu lukę, której w żaden sposób nie może się pozbyć, bo choć z całych sił walczy o miłość, ona ucieka przed nim niczym mysz na widok kocura.
Czy jego walka ostatecznie okaże się zwycięska?

"Dlaczego mężczyzna jest sam" to historia o trudach życia i desperackich wręcz próbach znalezienia osoby, która swoją obecnością wypełniłaby samotność. To przedstawiona z męskiego punktu widzenia opowieść o tym, jak pomimo dość wysokiej pozycji towarzyskiej i dobrej sytuacji materialnej, można czuć się zagubionym i niepewnym. Janek snuje historię o życiu, które pod osłoną luksusu i dobrobytu jest niczym więcej niż pustym płótnem, czekającym tylko na zapełnienie go feerią barw przez kochającą osobę.

Jan Alexander napisał naprawdę smutną, momentami aż depresyjną powieść. Janek to postać sympatyczna, chwilami trochę gburowata i powierzchowna, ale mimo wszystko wrażliwa i delikatna, podatna na zranienia. To bohater, nad którym trzeba się trochę poużalać, bo jest tak niefartowną osobą, że przypomina mi trochę Midasa. W jego poszukiwaniu miłości kandydatek nie brakuje, ale żadna nie okazuje się być tą właściwą.
Jak to mówią "wiele żab trzeba pocałować..." ;)

Nie wiem co sądzić o tej książce. Męskie spojrzenie na tak przyziemne sprawy jak miłość i potrzeba bliskości, było ciekawym doświadczeniem. Ukazało mi, że facet również odczuwa i wcale nie różni się od kobiety tak bardzo. Ostatecznie przecież każdy z nas potrzebuje czuć się kochanym i potrzebnym. Czasami jednak miałam dość codziennych pijaństw bohatera i rozpaczania nad beznadzieją wszechświata. Tym bardziej, że zamiast walczyć o lepsze jutro, Jan wolał siedzieć na balkonie, wypalać kilka paczek papierosów i rozpaczać nad swym okrutnym losem. To sprawiło, że wiarygodność tej opowieści trochę ucierpiała w moich oczach, bo jak można liczyć na spotkanie miłości swojego życia, zamykając się przed światem i obserwując go tylko z balkonu?

W "Dlaczego mężczyzna jest sam" łatwo wywnioskować, że narrator powieści jest również jej autorem, który zwyczajnie opowiada nam o swoich rozterkach i zmaganiach życia codziennego. Wszystko opisane jest mało skomplikowanym, ale poprawnym językiem, którego dużą część - jak na mężczyznę przystało, stanowią wulgaryzmy. Nie przeszkadzało mi to w odbiorze, sama lubię czasem rzucić mięsem, ale nie mogę pozbyć się wrażenia, że wszystko w tej książce miało być tak męskie, jak tylko się da, jakby miało to komuś udowodnić, że autorem naprawdę jest mężczyzna, a nie kobieta kryjąca się pod pseudonimem.

Podsumowując muszę przyznać, że całkiem przyjemnie było zagłębiać się w świat Janka. "Dlaczego mężczyzna..." jest dobrze napisaną obyczajówką, która może by skierowana również do męskiej części czytelników. W dodatku niesie za sobą pewne przesłanie, które poznacie jedynie sięgając po ten tytuł. Nie będę jej jednak nadmiernie polecać, ale też nie mogę odradzić Wam lektury tej powieści. Pozostaje mi tylko napisać: wybór należy do Was.

[http://mowa-ksiazek.blogspot.com]

Człowiek jest tak skonstruowany, że podświadomie chyba poszukuje szczęścia i choć definicja tego słowa dla każdego jest inna, wszyscy chcemy odnaleźć jakiekolwiek spełnienie - czy to w życiu zawodowym, czy prywatnym.
"Dlaczego mężczyzna jest sam", to właśnie opowieść o tym, jak trudne do znalezienia może okazać się szczęście.

Janek ma 34 lata, dobrze rozwijającą się...