Myślałam, że opuszczam Blackwater w Teksasie na dobre. Nie pasowałam do małego miasteczka, ale mój tata nie chciał słuchać. Zaciągnął mnie do domu w swoim zdezelowanym pick-upie i po drodze zrzucił bombę: Chase Matthews się do nas wprowadził. Był złotym chłopakiem z mojego liceum, byłym najlepszym przyjacielem i ostatnią osobą, którą chciałam widzieć na końcu korytarza w swoim domu. Jego obecność była zbyt wielkim przypomnieniem duchów, o których starałam się zapomnieć.

Nie prosiłam o bohatera. Nie muszę zostać ocalona.

Dla mnie Lilah Calloway oznaczała wymykanie się w środku nocy, włosy oświetlone światłem księżyca i zimne ognie w lipcu. Była moją najlepszą przyjaciółką aż do dnia, kiedy odeszła i słuch po niej zaginął. Później, jak burza, wróciła do miasta na drugi semestr ostatniej klasy. Ścięte włosy i beztroska postawa była ostrzeżeniem dla większości ludzi, ale ja wiedziałem, że jeśli będę walczył wystarczająco mocno, mogę znaleźć zagubioną dziewczynę.

Nie chciałem być jej bohaterem. Niektóre dziewczyny nie potrzebują ocalenia.

I thought I'd left Blackwater, Texas behind for good. I didn't belong in the small town, but my dad wouldn't listen. He dragged me back home in his beat-up truck and dropped a bomb along the way: Chase Matthews was moving in with us. He was the golden boy of my high school, my former best friend, and the last person I wanted sleeping across the hall. His presence was too great a reminder of the ghosts I was trying to forget. I didn't ask for a hero. I don't want to be saved. To me, Lilah Calloway meant late nights sneakin' out, moonlit hair, and sparklers in July. She was my best friend until the day she left and I'd assumed Blackwater had seen the last of her. Then, like a tempest, she rolled back into town for the final half of senior year. The chopped hair and dark devil-may-care attitude warned most people away, but I knew if I fought hard enough, I could find the lost girl. I didn't want to be her hero. Some girls don't need to be saved.