Na drugi tom książki z cyklu 'Pamiętnik Christophera' wyczekiwałam dość długo, chociażby ze względu na zakończenie tomu go poprzedzającego. Jednak i tym razem po przeczytania książki, moje odczucia są dość mieszane i niezbyt ukierunkowane. Mam tylko nadzieję, że tom zamykający cykl okaże się dopełnieniem całości jak i wyznacznikiem, który wskaże mi, jak powinnam traktować uzupełnienie sagi.

Fajnie jest przeżywać te same odczucia, które kiedyś sprawiały nam przyjemność czytając 'Kwiaty na poddaszu'. Jednak teraz, kiedy zawartość książki stała się czymś, co przedstawia manię głównej bohaterki Kristin do pamiętnika (jak i samych Christophera i Cathy) odnalezionego w zgliszczach fundamentów dawnego Foxworth Hall, czytanie stało się czymś innym - mniej przyjemnym, niż miało to miejsce kiedyś (żeby nie używać słowa 'trudne' czy 'katorga').

Postawa panny Masterwood jak i Kane'a Hill'a wzbudza wiele do życzenia. Jej zachowanie zaczęło się juz zmieniać w pierwszym tomie cyklu, ale teraz ? Wraz ze swoim chłopkiem coraz bardziej chcą upodobnić się do 'dzieci' o których czytają. Pomagają im temu różne rekwizyty, takie jak chusta którą Kristin ubiera podczas czytania pamiętnika, peruka o specyficznym kolorze włosów którą zakupił Kane, czy też nawet zaaranżowane poddasze na wzór tego w Foxworth Hall. Nie na darmo podrozdział książki został nazwany ' W rolach Christophera i Cathy', a główna bohaterka za wszelką cenę chce stać się najważniejsza - chce być tak jak Cathy, chce robić i zachowywać się tak jak Cathy. Wszystkie te elementy miały zostać utożsamione z prawdziwymi bohaterami 'Kwiatów na poddaszu', i sprawić, że cała historia nabierze jeszcze bardziej realistycznego wątku.

Warto również wspomnieć o relacjach ojciec - córka i relacjach dziewczyna - chłopak, które zostają zachwiane i zmieniają się z dostarczaną dawką emocji 'wypływających' z pamiętnika. Wraz z dalszą przeczytaną stroną Kristin zmienia swój stosunek do ojca. Ich relacje nadal są dobre, jednak zaczynają się rodzić między nimi niewinne kłamstewka, a więź która łączyła ich po śmierci najukochańszej dla nich osoby - powoli się zatraca i gubi w tym całym zamieszaniu i dawnych tajemnicach. Podobnie jest z relacją, która łączy Kristin z jej chłopakiem Kane'm. Oboje dojrzewają i wkraczają na wyższy poziom miłości. Dochodzi pomiędzy nimi do zbliżenia. Wydawałoby się, że jest to wielka miłość, która nigdy nie będzie miała końca. Jednak sama bohaterka obawia się o to, że kiedy dobrną już z czytaniem do końca pamiętnika Kane ją zostawi. Czy takie myślenie powinno mieć miejsce przy wielkiej i niepowtarzalnej miłości ?

W tym całym ubóstwianiu Christophera i Cathy przez Kristin ciekawe okazało się jednak rzucenie nowego światła na losy Corego (który jak wiemy z pierwowzoru zmarł na skutek zjedzenia zatrutego jedzenia). Wiedząc, że autorem cyklu 'Pamiętnik Christophera' jest Andrew Neidermann nie należy zbyt poważniej angażować się w tą informację, która nie jest zgodna z prawdą. Mimo to, owa wiadomość mnie ucieszyła, i mam nadzieję, że ten wątek zostanie rozwinięty w dalszej części opowiadania.

Podsumowując, nie jestem w stanie w sposób dosłowny ocenić 'Duchów Dollangangerów'. Książka budzi we mnie mieszane emocje. Pomimo tego, że nowi bohaterowie kompletnie nie przypadli mi do gustu, to nadal zachwycam się fenomenem 'Kwiatami na poddaszu' i wszystkimi z czworga rodzeństwa. Po zakończeniu z niecierpliwością czekam na ostatni tom cyklu. Byle do czerwca.

Na drugi tom książki z cyklu 'Pamiętnik Christophera' wyczekiwałam dość długo, chociażby ze względu na zakończenie tomu go poprzedzającego. Jednak i tym razem po przeczytania książki, moje odczucia są dość mieszane i niezbyt ukierunkowane. Mam tylko nadzieję, że tom zamykający cykl okaże się dopełnieniem całości jak i wyznacznikiem, który wskaże mi, jak powinnam traktować...