Książka zaczyna się całkiem miłym wstępem, który wprowadza nas w świat Francuzek. W pierwszych rozdziałach dostajemy trochę historii. Choć Francja głównie kojarzy nam się z Paryżankami, kobiety te prawo wyborcze otrzymały dopiero w 1944 r. O wiele później niż większość krajów Europy.

Bardzo zaskoczył mnie fakt, że jeszcze parę dekad temu ich decyzjami i spojrzeniem na przyszłość rządzili mężczyźni, którzy narzucali im określoną rolę. Kobiety nie miały być kochane (każda wzmianka o miłości uznawana była za przejaw nieprzyzwoitości), a małżeństwo miało służyć jedynie przedłużeniu rodu. Przyjęło się nawet, że mąż, który za bardzo kochał swoją żonę, dopuścił się zdrady małżeńskiej.

Właśnie takie czasy przedstawia nam ta książka. Czasy, gdzie los żon zależał tylko i wyłącznie od mężów. Jednak istniały również kobiety, które wierzyły w ideały, o których przez wieki mogli walczyć jedynie mężczyźni. Kobiety, które całkiem odmieniły bieg historii.

Choć niezbyt przepadam za historią i polityką, to muszę przyznać, że były momenty, przez które musiałam przestać czytać, żeby powiedzieć: "wow". O większości rzeczy tak naprawdę nie miałam bladego pojęcia. Niesamowicie ukazana jest tutaj historia słynnych kobiet, które umiały walczyć o swoje. Nie mówię tutaj tylko o Coco Chanel, która uwolniła kobiety od ciasnych gorsetów, ale o wielu innych Francuzkach, o których istnieniu nie miałam pojęcia.
Życiorysy tych Francuzek pokazują, że przed kobietami stoi wiele możliwości, a one same mogą być szanowane i podziwiane.

Oczywiście przedstawione są tutaj również Paryżanki, które żyją w obecnych czasach. Autorka obala mity i stereotypy dzisiejszych Francuzek. Bardzo często sprowadzamy ich wartości do szyku, elegancji, szczupłej sylwetki i seksualności. Jednak nie odzwierciedla to rzeczywistości, ewentualnie jej niewielką część. Dzisiejsze kobiety żyjące we Francji nie rzucają się w objęcia każdemu napotkanemu mężczyźnie i nie zdradzają swoich mężów na prawo i lewo. Nie każda kobieta we Francji ma szczupłą sylwetkę i czas, by o siebie zadbać.

Szokiem okazała się dla mnie definicja Paryżanki. Jak się okazało Francuzka i Paryżanka to dwie inne osoby. Nie trzeba się urodzić we Francji ani ubierać w markowe ciuchy, by stać się Paryżanką, ponieważ jest to stan umysłu. Najważniejsze to pokazać najlepszą wersję samej siebie. Można nawet ubrać zwykłe legginsy i t-shirt. Jednak trzeba widzieć jak je nosić, a przy okazji zachować własną osobowość i pewność siebie.

Jest to jedna z lepszych książek o Francuzkach, jakie przeczytałam, mimo że były momenty, przy których trochę się męczyłam (ze względu na to, że nie przepadam za historią, a tutaj otrzymujemy jej sporą dawkę). Książka ta uświadomiła mi kim tak naprawdę są Francuzki oraz jak wyglądało i wygląda ich życie.

Książka zaczyna się całkiem miłym wstępem, który wprowadza nas w świat Francuzek. W pierwszych rozdziałach dostajemy trochę historii. Choć Francja głównie kojarzy nam się z Paryżankami, kobiety te prawo wyborcze otrzymały dopiero w 1944 r. O wiele później niż większość krajów Europy.

Bardzo zaskoczył mnie fakt, że jeszcze parę dekad temu ich decyzjami i spojrzeniem na...