Przyznać muszę iż Iwona Kienzler odrobiła pracę domową na piątkę!

Naprawdę dobrze napisana biografia, lekki przystępny język, słów akurat tyle, ile potrzeba aby ubrać w nie fakty z życia najsłynniejszej polskiej Marii.
Myślę że może ją przeczytać każdy, nawet osoby niespecjalnie zainteresowane nauką czy faktami z życia naukowców.

Mamy tu wszystko: począwszy od dzieciństwa, przez lata nauki, fascynacji, zauroczeń, miłości, zmagań, biedy, ciężkiej harówki, poniżeń, aż po sławę i materialny dostatek.
Maria Curie-Skłodowska była tytanem pracy, gdy wciągnął ją jakiś problem, zapominała o świecie, o sobie, nawet o jedzeniu!
Była niedożywiona, wpadała w anemię, pracowała z materiałami radioaktywnymi bez zabezpieczeń (w tamtych czasach, nikt nie miał pojęcia o ich szkodliwości!)

Bezustannie zmagała się z ignorancją mężczyzn i stworzonych przez nich instytucji.
By móc się kształcić musiała wyjechać do Paryża, żadna uczelnia na terenie ówczesnych zaborów nie przyjmowała kobiet!
Maria miała niesamowity hart ducha, upadała, pogrążała się w depresji, to znów wstawała, waliła głową w mur patriarchatu - aż pojawiały się rysy...

I ukontentowany, poprzestałbym na achach i ochach, gdyby nie ten tytuł...
Jaka ja się zapytowywam "Złodziejka mężów"?
Autorka opisała raptem jeden epizod z grubsza podpadający pod tę kategorię, a tytuł sensacyję wzbudza swym wydźwiękiem... i może o tę sensacyję chodziło?
Fe, nieładny chwyt... no, ale cóż, żyjemy w świecie reklamy...

Serdecznie polecam :)

PS
A dla wnikliwych, obszerna bibliografia, czegóż chcieć więcej od dobrze napisanej biografii?

Przyznać muszę iż Iwona Kienzler odrobiła pracę domową na piątkę!

Naprawdę dobrze napisana biografia, lekki przystępny język, słów akurat tyle, ile potrzeba aby ubrać w nie fakty z życia najsłynniejszej polskiej Marii.
Myślę że może ją przeczytać każdy, nawet osoby niespecjalnie zainteresowane nauką czy faktami z życia naukowców.

Mamy tu wszystko: począwszy od...