Powieści Magdaleny Witkiewicz zawsze wprawiają mnie w dobry nastrój, pozwalają na odprężenie i błogie lenistwo z książką w dłoni. Jej książki są lekkie, przyjemne opisujące codzienność życia przede wszystkich kobiet. Można znaleźć w prozie Witkiewicz miłość, zdrady, romans, ale także silne, kobiece bohaterki.

Tym razem sięgnęłam po „Balladę o ciotce Matyldzie”. Już sam tytuł wydaje się śmieszny i zachęcający. Fabuła rozpoczyna się od momentu śmierci i narodzin. Ciotka Matylda – żwawa, szalona, żywiołowa seniorka, lubiąca ekstrawagancję i mająca tysiąc pomysłów na minutę, postanawia umrzeć – jako spełniona i radosna kobieta. Jej ulubienica i siostrzenica Joanka w tej samej chwili rodzi swoją pierworodną córeczkę, która miała być synkiem. W tej przełomowej sytuacji jest samotna, dlatego że mąż Joanki – Piotr – czas woli spędzać w ciemnym i zimnym Spitzbergenie, gdzie pracuje i odkrywa jakieś kamienie. Dziewczyna z jednej strony musi uporać się ze stratą ukochanej ciotki, a z drugiej strony cieszy się z narodzin córeczki. Targają nią skrajne emocje od płaczu po śmiech. Ale ciotka Matylda była przebiegła i wymyśliła pomocników dla siostrzenicy – bliźniaków Olusia i Przemcia, z którymi łączyły ją ciekawe biznesy. Joanka po wyjściu ze szpitala, kiedy myśli, że została sama i będzie musiała radzić sobie z przeciwnościami życia, przeżywa piękne chwile z córeczką i nowo poznanymi przyjaciółmi.
W książce widzimy jak śmierć może zadziałać mobilizująco na osobę zmagającą się z żałobą. Czytelnik obserwuje Joannę – jako matkę, żonę, którą mąż zdradza, przyjaciółkę oraz bizneswoman. Tak, Joanka nie poddaje się i dzięki pomocy przyjaciół i ciotki Matyldy, nie dość że dostaje udziały w firmie ciotki, to jeszcze zakłada swoją własną działalność. Poznaje masę sprzyjających jej ludzi, otwiera się na siebie i świat. I nawet zaprzyjaźnia się ze swoją teściową. A dodatkowo stara się być dobrą matką. A ciocia Matylda kibicuje jej z góry.

Magdalena Witkiewicz snuje pogodne, cudowne i takie miłe dla ucha i serca opowieści, w których warto się zanurzyć. Jej bohaterowie są zawsze tak wykreowani, że czytelnik im kibicuje i trzyma za nich kciuki. Książka ta opowiada o tęsknocie za osobą, która odeszła na wieki, ale też za osobą która wyjechała. Ta historia mówi nam jak ważna jest rodzina oraz przyjaciele, którzy kiedy rodzina zawiedzie zawsze pomogą. Do tego Witkiewicz pokazała kobietę silną, dzielną i samodzielną. Język Witkiewicz jest dość prosty i łatwy w czytaniu i odbiorze przez co książkę czyta się szybko. Jest to takie obyczajowo-kobiece czytadło, które trochę nas rozbawi a trochę skłoni do przemyśleń. W kategorii obyczajówek Magdalena Witkiewicz wiedzie prym. I oby tak zostało, bo sama często sięgam po jej twórczość i na ‘Balladzie o ciotce Matyldzie’ na pewno się nie to nie skończy.

Powieści Magdaleny Witkiewicz zawsze wprawiają mnie w dobry nastrój, pozwalają na odprężenie i błogie lenistwo z książką w dłoni. Jej książki są lekkie, przyjemne opisujące codzienność życia przede wszystkich kobiet. Można znaleźć w prozie Witkiewicz miłość, zdrady, romans, ale także silne, kobiece bohaterki.

Tym razem sięgnęłam po „Balladę o ciotce Matyldzie”. Już sam...