Czytając Schemat zbrodni oraz Szkarłatne piętno byłam tak oczarowana stylem pisania M.J. Rose, więc bez wahania sięgnęłam po ostatnią część przygód doktor Morgan Snow. Jednak mój zapał na tym się skończył.
Pierwsze rozdziały były pozbawione smaku, wręcz mnie obrzydzały. W poprzednich częściach trylogii nie odczuwałam zniesmaczenia czytając o scenach erotycznych, gdyż takie się nie zdarzały, a kiedy wystąpiły, wszystko okryte było tajemnicą. Tym razem M.J. Rose przesadziła, co było ogromnym ryzykiem patrząc na to, iż nie tylko osoby dorosłe mogą sięgnąć po Wenus w sieci. Aczkolwiek tematem książki była pornografia internatowa, więc koniec końców nie mam prawa obwiniać autorki powieści za treści, które zawarła w swoim bestselerze. Nie powinnam, jednak to robię.

Lektura szła mi bardzo opornie, nie mogłam jej skończyć. Zbyt dużo spodziewałam się po książce. I chociaż dwie poprzednie części były wręcz wspaniałe, tutaj nie potrafiłam zidentyfikować się z żadnym z bohaterów. Wydaje mi się, że pisarka nie była dobrego pomysłu. Jednak mimo wszystko czytałam o ważnym problemie istniejącym we współczesnym świecie; a mianowicie internet, a w nim treści, które dozwolone są jedynie pełnoletnim ludziom. Można spojrzeń na statystyki, wysłuchać opowiadań kolegów czy koleżanek z klasy, a może zrozumiem skalę problemu. M.J. Rose poprzez terapeutkę od zaburzeń seksualnych chciała pokazać, że nie wszystkie drogi do osiągnięcia satysfakcji fizycznej są dobre, ponieważ to uzależnia, a to uzależnienie powoduje, że człowiek nie krzywdzi tylko siebie, ale i swoich najbliższych. Na przykładzie Simone i jej matki możemy zobaczyć, co pragnienie bycia widoczną dla chłopców z klasy robi z człowiekiem. Tragedia, o której czytałam nie jest tylko i wyłącznie fikcją, lecz wydarzeniem, które już kiedyś miało miejsce i ciągle jest powielane. Szesnastolatka niszcząca swoją godność tylko po to, aby została zauważona? Znamy to nie od dziś, aczkolwiek nikt z nas nie zwraca uwagi na takie dziewczęta, choć i one potrzebują pomocy.
Wydaje mi się, że wzięłam to wszystko za bardzo do siebie i choć nie czułam więzi z tymi kobietami, to wiem, że to co robią, rani ich uczucia.

W powieści mamy również do czynienia z problemem wychowania nastolatki, która zrobi wszystko, aby osiągnąć zamierzony cel. Dulcie, córka terapeutki Morgan Snow oraz początkująca aktorka, która dostała propozycję roli w nowym serialu telewizyjnym, stara się zmanipulować swoich rodziców, aby pozwolili jej osiągnąć sukces. Ale czy każda kochająca swoje dziecko matka chciałaby, aby jej córka stała zimną i bezduszną nastolatką? Właśnie w takiej sytuacji znajduje się Morgan Snow; dawniej i jej matka wcześnie zaczynała swoją karierę, która nie skończyła się dobrze. Doświadczona przez los kobieta nie chce, aby jej córka była taka sama.
W powieści pojawia się również detektyw Noah - jednak tym razem w denerwującej roli zakochanego mężczyzny. Każdy jego ruch był irytujący, zaborczy. Mężczyzna wydawał się być tak odległy i poświęcony swojej pracy, że nie zauważył tego, jak kobieta, do której coś czuje, zmienia się, zamyka w sobie.

Myślę, że lektura jest warta uwagi, lecz nie należy spodziewać się po niej wiele. Napięcie towarzyszące podczas czytania było znikome, a sens wypowiedzi często mijał się z celem.

Czytając Schemat zbrodni oraz Szkarłatne piętno byłam tak oczarowana stylem pisania M.J. Rose, więc bez wahania sięgnęłam po ostatnią część przygód doktor Morgan Snow. Jednak mój zapał na tym się skończył.
Pierwsze rozdziały były pozbawione smaku, wręcz mnie obrzydzały. W poprzednich częściach trylogii nie odczuwałam zniesmaczenia czytając o scenach erotycznych, gdyż...