Jedna z ulubionych książek mojego dzieciństwa. Uwielbiałam tą serię. ❤

Jedna z ulubionych książek mojego dzieciństwa. Uwielbiałam tą serię. ❤

Dopełnienie historii. Sentyment pozostał.

Dopełnienie historii. Sentyment pozostał.

więcej na: https://elzbietarogalska.blogspot.com/2020/12/ksiazka-historia-amuletu-edith-nesbit.html

Książka Historia Amuletu Edith Nesbit
dowodzi, że dziecku nie jest potrzebny komputer, kolejna gra, wymyślne gadżety. Dziecku potrzebny jest tylko rozwój wyobraźni.

więcej na: https://elzbietarogalska.blogspot.com/2020/12/ksiazka-historia-amuletu-edith-nesbit.html

Książka Historia Amuletu Edith Nesbit
dowodzi, że dziecku nie jest potrzebny komputer, kolejna gra, wymyślne gadżety. Dziecku potrzebny jest tylko rozwój wyobraźni.

Tym razem nasi mali bohaterowie ratują Piaskoludka, wykupując go z rąk handlarza dziwnymi przedmiotami. W ramach podziękowania tłumaczy im jak zdobyć amulet umożliwiający podróże w czasie. Odniosłam wrażenie, że ten tom jest bardziej chaotyczny niż jego poprzednicy. Dzieci przenoszą się z miejsca na miejsce przypadkowo i bez żadnego planu. Jednak ich przygody nadal są zaskakujące i przyciągają uwagę małego słuchacza. A ten starszy też się nie nudzi. Polecam.

Tym razem nasi mali bohaterowie ratują Piaskoludka, wykupując go z rąk handlarza dziwnymi przedmiotami. W ramach podziękowania tłumaczy im jak zdobyć amulet umożliwiający podróże w czasie. Odniosłam wrażenie, że ten tom jest bardziej chaotyczny niż jego poprzednicy. Dzieci przenoszą się z miejsca na miejsce przypadkowo i bez żadnego planu. Jednak ich przygody nadal są...

Rok 1901? 1904?, czwórka dzieci zamiast na wsi spędza miesiące letnie w Londynie, pod opieką starej niani, podczas gdy ojciec jako korespondent wojenny przebywa w Mandżurii, matka zaś z najmłodszym z rodzeństwa na Maderze, dla podreperowania zdrowia. Ciekawe, że Madera tak słynęła z klimatu jako sanatorium, cesarzowa Elżbieta również tam właśnie leczyła suchoty. Książka jest chyba trzecią z kolei traktującą o przygodach dzieci, akcje wcześniejszych działy się na wsi, gdzie dzieci spotkały Piaskoludka, stworzenie, które spełnia życzenia. Spotykają go ponownie w Londynie i szukają połówki amuletu, która pomoże wrócić ich rodzicom.

Amulet jest starożytny i poszukiwania, po uprzednich czarodziejskich manipulacjach z czasem i przestrzenią, toczą się w antycznym Egipcie, Babilonie, Grecji, są zabawne, zajmujące. A dzieci ukazane niecukierkowo i inteligentnie.

Wreszcie w jednej z przygód przenoszą się też w przyszłość i przy tej okazji Nesbit daje się poznać jako bardzo baczna i krytyczna obserwatorka życia społecznego. Rysując idealny świat przyszłości rozprawia się ze współczesnym jej tematem pracy robotniczej w złych warunkach zdrowotnych i za najniższą płacę, ze złym trakotwaniem dzieci, z których wiele umiera w najmłodszych latach życia, i z rozwarstwieniem społecznym.

Dla mnie to była lektura olśniewająco świeża, wdzięczna, inteligentna i przy okazji zajmująca się istotnymi problemami społecznymi – nie tak nachalnie, jak w Czarnych Stopach, gdzie zagubiony w lesie partyzant Leśne Oko raczy drużynowego drętwą gadką umoralniającą na temat tego, jakie to zagrożenia czyhają na dzieci, degrengolada moralna poprzez wpływ bikiniarzy i alkoholików. I tak mnie zastanawia, jak to się dzieje, że angielskie powieści dla dzieci i młodzieży są tak wybitne. Tolkien (ok, można dyskutować, czy to powieść dla dzieci),Travers (choć Australijka, ale umówmy się na wspólny commonwealthowy kod),Rowling, Nesbit… Co jest w wyspowym powietrzu, że się rodzą takie talenty?!

Rok 1901? 1904?, czwórka dzieci zamiast na wsi spędza miesiące letnie w Londynie, pod opieką starej niani, podczas gdy ojciec jako korespondent wojenny przebywa w Mandżurii, matka zaś z najmłodszym z rodzeństwa na Maderze, dla podreperowania zdrowia. Ciekawe, że Madera tak słynęła z klimatu jako sanatorium, cesarzowa Elżbieta również tam właśnie leczyła suchoty. Książka...

Szczurostworka z fobią wodną nigdy nie znalazłam w naturze, ale spotkałam go na kartach książki. Byłam bardzo zadowolona. Stworek nie zawiódł moich nadziei. Po latach zapoznałam z nim, a może jego, z młodszym pokoleniem.

Szczurostworka z fobią wodną nigdy nie znalazłam w naturze, ale spotkałam go na kartach książki. Byłam bardzo zadowolona. Stworek nie zawiódł moich nadziei. Po latach zapoznałam z nim, a może jego, z młodszym pokoleniem.

Ostatnia odsłona. Tutaj " piątka " ponownie spotyka Piaskoludka, dodatkowo w łapki wpada im zaczarowany amulet. Dziecięca wyobraźnia nie zna granic, więc przygody jakie ich czekają są poza wyobraźnią dorosłych... Babilon, Atlantyda, spotkanie z Juliuszem Cezarem, z Faraonem... Ej przygodo!!!

Ostatnia odsłona. Tutaj " piątka " ponownie spotyka Piaskoludka, dodatkowo w łapki wpada im zaczarowany amulet. Dziecięca wyobraźnia nie zna granic, więc przygody jakie ich czekają są poza wyobraźnią dorosłych... Babilon, Atlantyda, spotkanie z Juliuszem Cezarem, z Faraonem... Ej przygodo!!!

Nie mam żadnych wątpliwości co do tego, że jest to najlepsza część tej serii. Zaskakująca fabuła, szybkie zwroty akcji... Pomimo tego, że jest to książka dla dzieci, nawet nastolatek dostrzeże wartości, jakie zawiera w sobie ta książka, takie jak miłość, przyjaźń, zaufanie, wiara. Gorąco polecam!

Nie mam żadnych wątpliwości co do tego, że jest to najlepsza część tej serii. Zaskakująca fabuła, szybkie zwroty akcji... Pomimo tego, że jest to książka dla dzieci, nawet nastolatek dostrzeże wartości, jakie zawiera w sobie ta książka, takie jak miłość, przyjaźń, zaufanie, wiara. Gorąco polecam!

Nawet ciekawa, autorka miała wielką wyobraźnię. Jednak to inna epoka i nie mogłam się wczuć w sytuację dzieci. Ogólnie to podobała mi się.

Nawet ciekawa, autorka miała wielką wyobraźnię. Jednak to inna epoka i nie mogłam się wczuć w sytuację dzieci. Ogólnie to podobała mi się.

Po prostu kocham tę książkę.

Po prostu kocham tę książkę.