Rzadko mi się zdarza, żeby jakiś konkretny cykl podobał mi się od początku do końca. Zazwyczaj jest tak, że książki z danego cyklu są na bardzo różnym i nierównym poziomie. Przeważnie w trakcie autor traci rozpęd, treść przestaje być ciekawa a zaczyna być wtórna, powtarzalna i powiela schemat. Szczęśliwie cykl Chmielewskiej o Teresce i Okrętce uniknął tego problemu i wszystkie trzy książki, które się na niego składają są znakomite. Może gdyby autorka napisała więcej książek o ich przygodach, to w pewnym momencie nastąpiłby przesyt ale odłóżmy na bok gdybanie.

Na „Ślepe szczęście” składają się trzy rewelacyjne opowiadania – „Rzeczka skarbów”, „Przeprowadzka” i „Duch”. Wpisane są one w nurt przygodowych książek dla młodzieży ale szczerze mówiąc to młodzieżą przestałem być bardzo dawno temu a nadal wyśmienicie się bawię podczas lektury. Uwielbiam te dwie nastolatki nie do zdarcia, ich talent do pakowania się w niecodzienne sytuacje i przygody i wdzięk, z jakim z nimi sobie radzą. Poczucie humoru w jakie Chmielewska uzbroiła te dwie nastolatki jest wręcz rozczulające, dialogi są żywe, dynamiczne, akcja wartka i wciągająca. A sceny łapania raków, przeprowadzki czy polowania nocą na zamkowego ducha są rozbrajające.

Czasem żałuję, że to ostatnia część przygód Tereski i Okrętki. Z drugiej strony jednak Chmielewska uniknęła przynajmniej popadnięcia w powtarzalny banał i nie pozwoliła by cykl zaczął zjadać własny ogon, czego nie uniknęła niestety przy cyklu o rodzeństwie Chabrowiczów.

Świetna książka, idealna nie tylko dla młodzieży. Rozrywka w najczystszej postaci. Lekka, łatwa i bardzo przyjemna, idealna odskocznia od poważnych tematów.

Rzadko mi się zdarza, żeby jakiś konkretny cykl podobał mi się od początku do końca. Zazwyczaj jest tak, że książki z danego cyklu są na bardzo różnym i nierównym poziomie. Przeważnie w trakcie autor traci rozpęd, treść przestaje być ciekawa a zaczyna być wtórna, powtarzalna i powiela schemat. Szczęśliwie cykl Chmielewskiej o Teresce i Okrętce uniknął tego problemu i...