I to paskudztwo cieszy się tyloma dobrymi opiniami?! Naprawdę? Ten jednoliniowy kryminał z dominantą nietrzymającego się kupy harlequina?!

Nie przekonała mnie ponoć "cudowna i zabawna" postać agentki O'Dell, która to tu cytat z książki "powinna wrócić do samochodu i czekać na Nicka" (małomiasteczkowego szeryfa), bo jako agentka specjalna FBI trochę się lęka mordercy... Agentka FBI, podkreślam. Słynna Starling Thomasa Harrisa też się bała, ale miała tę ikrę, mimo, że w przeciwieństwie do O'Dell (mającej na karku 8-letni staż), akademii jeszcze nie ukończyła. Ale cóż. Jak autorka chciała, tak ma. Nie wyszło. A raczej wyszła. Beznadziejna, nieprzekonywująca agentka FBI, która co rusz się gubi i mota.

Czytając "Dotyk zła" proszę Państwa czeka nas zatem m.in :

Tandetna osnowa harlequinowskiego romansu między agentką O'Dell a szeryfem Morellim. A w tle ich bezustannego romansu, uwaga, rozgrywa się istny horror porywanych i mordowanych dzieci przez psychopatę. Ale nie! Nasi bohaterowi stojący na służbie prawa, wolą zajmować się sobą, i kiedy czas nagli zamiast szukać mordercy, który lada chwila zabije kolejnego dzieciaka obściskują się i lamentują nad swoim losem.

Ale to nie wszystko!

Czeka Państwa przewidywalna fabuła! Uważny czytelnik od razu zorientuje się kto jest mordercą i mimo zmyłkowych zabiegów autorki nie da się wprowadzić w błąd. Do tego całkiem znośna akcja, choć gdyby wyciąć z tekstu okropnie rozwlekłe romansidło, z książki zostałaby pewnie połowa.

A to wszystko uklepane i uproszczone. Masówka, chce się rzec.

A jeśli zaczniecie czytać już dziś czekają Was teksty typu "była równie nieubłagana, co piękna", a a razem z tym wywracanie czegoś w żołądku.

Jeszcze jedno. Zupełnie na poważnie. To, że w druku przepuszczono coś takiego jak "moi chlopacy" (a tfu!), podczas, gdy uklepane do bólu jest, gdy szeryf mówi do swoich podwładnych "moi chłopcy", jest po prostu nie do zaakceptowania. Przy czym muszę dodać rzecz następującą. Nie chodziło tu o podkreślenie słabego wyedukowania i prostactwa bohatera. Rzecz ta stała się jednorazowo i szalenie rażąco.

Mogłabym u sobie jeszcze pobluzgać, bo głupot znalazłam w tym czytadle co niemiara, ale szczerze mówiąc, nawet i na to mi czasu szkoda. I trochę mi nawet z tego powodu przykro, bo czytając miałam przebłyski, że jednak coś tu jest, coś głębszego, coś... jakiś przebłysk chociaż odrobiny konkluzji. Czegokolwiek. A nie znalazłam nic, bo przedstawiono po prostu historię, miejscami pokrętną, ale nie wiadomo dlaczego i po co.

Słabo...

I to paskudztwo cieszy się tyloma dobrymi opiniami?! Naprawdę? Ten jednoliniowy kryminał z dominantą nietrzymającego się kupy harlequina?!

Nie przekonała mnie ponoć "cudowna i zabawna" postać agentki O'Dell, która to tu cytat z książki "powinna wrócić do samochodu i czekać na Nicka" (małomiasteczkowego szeryfa), bo jako agentka specjalna FBI trochę się lęka mordercy......