Wydaje mi się, że oryginalny tytuł lepiej pasuje do powieści. Tłumaczenie niepotrzebnie nasuwa skojarzenia ze "złym dotykiem", które zwodzą na manowce. Kryminał o tyle nietypowy, że tożsamość seryjnego mordercy poznajemy dość wcześnie, potem tylko czekamy, aż policja dojdzie do podobnych wniosków. Owszem, pozwala to grać na emocjach (ach, ach, czy uda się złapać łotra, zanim padnie kolejna ofiara?), ale znika cała zabawa ze zgadywaniem.

Postacie wydają mi się przerysowane — bardziej przypominają czarno-białych bohaterów komiksów niż żywych ludzi. Zbyt często myślą czymś, co nie znajduje się w górnej połowie ciała. Podział na złych i dobrych ostro zakreślony (z jednym wyjątkiem). Właściwie, chyba najbardziej interesujący psychologicznie, kierujący się najciekawszymi motywami, najstaranniej zbudowany, jest morderca.

Więcej szczegółów tutaj: http://finklaczyta.blogspot.com/2017/03/dotyk-za-przygupi-policjanci.html

Wydaje mi się, że oryginalny tytuł lepiej pasuje do powieści. Tłumaczenie niepotrzebnie nasuwa skojarzenia ze "złym dotykiem", które zwodzą na manowce. Kryminał o tyle nietypowy, że tożsamość seryjnego mordercy poznajemy dość wcześnie, potem tylko czekamy, aż policja dojdzie do podobnych wniosków. Owszem, pozwala to grać na emocjach (ach, ach, czy uda się złapać łotra,...