Kim jest tytułowy On? On to Śpik – chłopiec bez imienia, klasowy flegmatyczny „głupiec”, z którego można się pośmiać i na którego można zwalić każdą winę. W szkole łapie tylko „łabędzie” i uwagi za rzeczy, których nie zrobił. A przecież jak inne dzieci był wyczekiwanym syneczkiem. Co się stało? Czy to przenoszona ciąża, czy poślizgnięcie na lodzie sprawiły, że Śpik jest inny? Kto za to odpowiada? Mama, która ciągle zadaje sobie to pytanie, ale potulnie przyjmuje nauczycielskie skargi, choć nieraz żałuje, że jej syn jest Śpikiem a nie zdolnym i mądrym prymusem.
Świetnie napisana książka, druga w karierze Zośki Papużanki. Znakomita pozycja nie tylko ze względu na tytułowego bohatera. Dla wszystkich trzydziesto, czterdziestolatków to powrót do szkoły jaką pamiętają z dzieciństwa, do czasu kolejek w sklepach, swetrów dzierganych na drutach, szkolnych akademii i lektur z ich patetycznymi interpretacjami.
Jedną z bohaterek i narratorek jest rówieśnica Śpika. Za sprawą tego zabiegu Czytelnik również staje się klasowym kolegą tytułowej postaci, bo Śpików w swoim szkolnym życiu każdy spotkał. Dzięki książce Papużanki można na nich spojrzeć na nowo, z większą empatią i zrozumieniem.

Kim jest tytułowy On? On to Śpik – chłopiec bez imienia, klasowy flegmatyczny „głupiec”, z którego można się pośmiać i na którego można zwalić każdą winę. W szkole łapie tylko „łabędzie” i uwagi za rzeczy, których nie zrobił. A przecież jak inne dzieci był wyczekiwanym syneczkiem. Co się stało? Czy to przenoszona ciąża, czy poślizgnięcie na lodzie sprawiły, że Śpik jest...