Zaskakująca, kapitalna. Kilka wątków, kilkanaście przeplecionych ludzkich losów, a każdy z nich znajduje trochę nieoczekiwaną kulminację. Nevo podchodzi do ludzi z ogromnym zrozumieniem, czule, ale też nieco kpiarsko. Z tych osobnych prywatnych narracji układa się bogaty obraz współczesnego Izraela. Ten obraz jest jednocześnie ironiczny i głęboki, a głębia pochodzi właśnie ze sposobu konstruowania opowieści. Izraelskie, żydowskie, arabskie problemy i absurdy ujawniają się nie poprzez jakieś epickie uogólnienie, ale własnie przez drobne pospolite zdarzenia ze skrupulatnie opisanej codzienności bohaterów. To wszystko jest namalowane z wielką dokładnością, ale i z dużym dystansem. Dzięki temu książkę mówiącą o ciężkich sprawach -
o kwestiach etyki, wiary, odrzucenia, samotności i śmierci - czyta się lekko, leciutko. Świetne pióro Eshkola Nevo pozwala mimochodem całkiem głęboko wniknąć w żydowską duszę. Która (ku zdumieniu antysemitów, gdyby książkę przeczytali) okazuje się w końcu niczym innym, jak po prostu ludzką duszą. Ze wszystkimi walorami i słabościami, z całym uwikłaniem w pęta tradycji i ograniczenia współczesności. Jak każda inna dusza.

Zaskakująca, kapitalna. Kilka wątków, kilkanaście przeplecionych ludzkich losów, a każdy z nich znajduje trochę nieoczekiwaną kulminację. Nevo podchodzi do ludzi z ogromnym zrozumieniem, czule, ale też nieco kpiarsko. Z tych osobnych prywatnych narracji układa się bogaty obraz współczesnego Izraela. Ten obraz jest jednocześnie ironiczny i głęboki, a głębia pochodzi właśnie...