Narzeczona, Narzeczony i Leonardo, trójkąt miłosny, którego historia nie mogła zakończyć się pomyślnie.

"Krwawe gody" ("Bodas de sangre"), to kolejna lektura, po którą sięgnęłam chcąc zapoznać się z nią, nim zobaczę film. Napisana została w formie dramatu - sztuki teatralnej, gdzie w swej rodzimej Hiszpanii została doceniona, a autorowi przyniosła uznanie i sławę. Ciekawostką zapewne jest to, że inspiracją do napisania "Krwawych godów", stały się wydarzenia faktycznie mające miejsce.

Pewnie powinnam ocenić ją znacznie wyżej, lecz nie potrafię oszukiwać samej siebie. Być może dzieło Lorki, jest lekturą symboliczną, bardzo wartościową, i nie zwykle ambitną, aczkolwiek ja nie odczuwam jej w ten sposób. Nigdy nie pociągały mnie dramaty, a już szczególnie pisane w taki sposób. Czytając "Gody", tylko w jednym momencie poczułam dreszczyk emocji. I fabuła naprawdę mnie zainteresowała. Przez większą część czasu nie potrafiłam poczuć klimatu, wczuć się w postaci. Wszystko było do bólu przewidywalne, a jednocześnie niejasne. Być może to "mój błąd", gdyż pewnie nie czuła jestem na taki gatunek. I właśnie z tego powodu każdemu proponuję przeczytać "Krwawe gody" osobiście, i ocenić w swoim własnym "ja". Moja opinia nie jest krytyką pisarza, jest opinią subiektywną odbioru lektury.

Narzeczona, Narzeczony i Leonardo, trójkąt miłosny, którego historia nie mogła zakończyć się pomyślnie.

"Krwawe gody" ("Bodas de sangre"), to kolejna lektura, po którą sięgnęłam chcąc zapoznać się z nią, nim zobaczę film. Napisana została w formie dramatu - sztuki teatralnej, gdzie w swej rodzimej Hiszpanii została doceniona, a autorowi przyniosła uznanie i sławę....