Mogłabym streścić swoje wrażenia w czterech sylabach: RE-WE-LA-CJA.

Prawie 500 stron (a Wydawnictwo Czarne nie oszukuje pustymi kartami, czcionką dla ślepych i za dużą interlinią!) prawie doskonale zredagowanych, świetnie przetłumaczonych i - przede wszystkim - genialnie napisanych. Dasgupta nie nudzi - podaje konkretne fakty, które przedstawia na sugestywnym tle przemian historycznych i społecznych, rozmawia z arcyciekawymi ludźmi i (co uważam za główny atut tej książki) dokonuje niezwykle mądrych, logicznie skonstruowanych analiz. Jeżeli pozwala sobie na przemyślenie - to zawsze pcha go do tego impuls, zdarzenie, sytuacja. Mimo że pisze często o sprawach tragicznych - nie pozwala sobie na tragiczny ton wypowiedzi, wie, że w tym przypadku mniej znaczy więcej.

Rozdziały konstruuje w sposób przemyślany, każdy z nich to wręcz arcydziełko (wyraźnie czuć w tej prozie, że Dasgupta pisał beletrystykę). Potrafi budować napięcie rodem z literatury pięknej wysokich lotów - już po pierwszym zdaniu każdego rozdziału wiedziałam, że nie odłożę książki, dopóki nie dobrnę do jego końca; że muszę dowiedzieć się, po co ta przypowiastka i co chce mi powiedzieć autor tym tajemniczym nawiązaniem.

Dlaczego tak mało się o "Delhi" mówi? Już nie mogę się doczekać spotkania z Dasguptą na Big Book Festivalu!

Mogłabym streścić swoje wrażenia w czterech sylabach: RE-WE-LA-CJA.

Prawie 500 stron (a Wydawnictwo Czarne nie oszukuje pustymi kartami, czcionką dla ślepych i za dużą interlinią!) prawie doskonale zredagowanych, świetnie przetłumaczonych i - przede wszystkim - genialnie napisanych. Dasgupta nie nudzi - podaje konkretne fakty, które przedstawia na sugestywnym tle przemian...