Przeczytać i podać dalej.

Na początek duży minus (Zysk i Ska, wydanie 1, 2016): papier kredowy - książka jest ciężka, co przy dłuższym czytaniu męczy, a co o wiele gorsze od stron odbija się światło (zwłaszcza sztuczne),co BARDZO męczy.

Zdecydowanie bije pierwsze wydanie 'Krótkiej historii czasu' z 1988 r., a w każdym razie bije wszystkie polskie wydania wcześniejsze. Napisana z charkterystycznym dla Hawkinga chaosem: Stephen stara się przekazać jednocześnie zbyt dużo wiedzy ('stożek informacji' rozrasta się niewspółmiernie do czasu potrzebnego na jej przyswojenie przez przeciętnego czytelnika). Dodatkowo autor nie potrafi w sposób jasny i płynny przechodzić od jednej informacji/idei/teorii do następnej.

Hawking stawia sprawę jasno: cała wiedza (astro)fizyczna opiera się nie na pewnikach a na teoriach, które mogą ulec modyfikacji lub obaleniu. Choć przyczynił się w sposób kosmiczny wręcz do rozwoju kosmologii, to pozostał 'twardogłowym' naukowcem, stawiającym nieprzekraczalne bariery wiedzy. Z jednej strony w wielu punktach wyraża się w sposób kategoryczny, niemalże samograniczający, z drugiej nieśmiało pokazuje kierunki, w których następcy powinni pójść. Sam autor jest zdania, że zbliżamy się do ostatecznej granicy poznania. Wielu zresztą przed nim twierdziło podobnie - i wszyscy się mylili. Bez herezji nie ma postępu. Nauka dociera do punktu, w którym - dla jej dalszego rozwoju - potrzebne będzie spojrzenie otwartych umysłów poza ową graniczną sferę.

Książka z przebogatym materiałem ilustracyjnym (wreszcie!!) co niepomiernie pomaga przeniknąć mętny sposób wyrażania Hawkinga i stawia tę publikację w ścisłej czołówce wydawnictw dotyczących fizyki i kosmosu. Niestety powstała w 1996 r. więc nie znalazło się w niej całe ćwierćwiecze późniejszych osiągnięć naukowych.

Zalety - proste wyjaśnienia:
- dlaczego masa nie ma wpływu na prędkość spadania
- czas nie istnieje bez przestrzeni
- w jaki sposób masa wpływa na czas
- w jaki sposób pomiar zakłóca badany układ
- dlaczego elektrony mają konkretne orbity/powłoki
- jak parują czarne dziury
- entropia - w przeszłości i przyszłości.

Cytat roku: 'Radzę przestać czytać" (s. 201)

Przeczytać i podać dalej.

Na początek duży minus (Zysk i Ska, wydanie 1, 2016): papier kredowy - książka jest ciężka, co przy dłuższym czytaniu męczy, a co o wiele gorsze od stron odbija się światło (zwłaszcza sztuczne),co BARDZO męczy.

Zdecydowanie bije pierwsze wydanie 'Krótkiej historii czasu' z 1988 r., a w każdym razie bije wszystkie polskie wydania wcześniejsze....

Jedne rozdziały ciekawsze drugie nudniejsze, ale ogólnie dla osób z zerową wiedzą wstępną, które chcą konkretów, ta pozycja może wypaść bardzo średnio.

Jedne rozdziały ciekawsze drugie nudniejsze, ale ogólnie dla osób z zerową wiedzą wstępną, które chcą konkretów, ta pozycja może wypaść bardzo średnio.

Dobrze przemyślane i zaplanowane omówienie różnych tematów z astrofizyki, dzięki takiej koncepcji czyta się to lepiej niż np. Neila dG. Tysona, który momentami robi straszliwie skoki tematyczne.

Część zagadnień standardowo spotykana jest w podobnych „produkcjach”, ale Stephen Hawking dorzucił coś tylko od siebie, a to w połączeniu ze stylem autora i świetnymi ilustracjami dało całościowo bardzo oryginalną pozycję. Na 250 stronach wszystkiemu, łącznie z rysem historycznym, poświęcone jest dokładnie tyle czasu ile trzeba żeby wyjaśnić temat nie przynudzając. Książka prezentuje bardzo różny poziom przekazywanej wiedzy, od całkiem prostych rozważań do dość skomplikowanych wywodów – sporo wysiłku trzeba włożyć w próby zrozumienia wszystkiego, ale daje to dużo satysfakcji.

Dobrze przemyślane i zaplanowane omówienie różnych tematów z astrofizyki, dzięki takiej koncepcji czyta się to lepiej niż np. Neila dG. Tysona, który momentami robi straszliwie skoki tematyczne.

Część zagadnień standardowo spotykana jest w podobnych „produkcjach”, ale Stephen Hawking dorzucił coś tylko od siebie, a to w połączeniu ze stylem autora i świetnymi ilustracjami...

Stephen Hawking w swoim tłumaczeniu otaczającej nas rzeczywistości posługuje się ciekawymi i zarazem prostymi analogiami. Czyta się to nad wyraz przyjemnie.

Przeciętny czytelnik, nawet ktoś "dobry z matematyki/fizyki", prawdopodobnie zrozumie zaledwie niewielki ułamek treści zawartych w tej książce. Ale jak stwierdził youtuber SciFun - można dzięki tej publikacji przejść ze stanu kompletnej niewiedzy i ignorancji do stanu świadomości ile się nie wie, a to już dużo.

Stephen Hawking w swoim tłumaczeniu otaczającej nas rzeczywistości posługuje się ciekawymi i zarazem prostymi analogiami. Czyta się to nad wyraz przyjemnie.

Przeciętny czytelnik, nawet ktoś "dobry z matematyki/fizyki", prawdopodobnie zrozumie zaledwie niewielki ułamek treści zawartych w tej książce. Ale jak stwierdził youtuber SciFun - można dzięki tej publikacji przejść...

Genialna książka tak jak i jej autor. To co kiedyś było dla mnie czarną magią teraz okazało się magią szarą więc jeszcze trochę pracy mnie czeka lub ewentualnie przeczytanie tej pozycji kilkanaście razy:D

Genialna książka tak jak i jej autor. To co kiedyś było dla mnie czarną magią teraz okazało się magią szarą więc jeszcze trochę pracy mnie czeka lub ewentualnie przeczytanie tej pozycji kilkanaście razy:D

Świetna pozycja. Wymaga jednak pewnego obycia w nauce zwanej fizyką ;-).

Świetna pozycja. Wymaga jednak pewnego obycia w nauce zwanej fizyką ;-).

Jestem pod wielkim wrażeniem, że ten genialny umysł miał ochotę takim laikom jak ja przybliżyć ułamek wiedzy o kosmoligii i fizyce teoretycznej. Naprawdę jestem pełen podziwu i aż "strach" mnie ogarnia gdybym próbował przebrnąć przez pracę naukowe Hawking'a. Jako totalny ignorant z fizyki zrozumiałem jakieś 10%, kolejne dziesięć potrafiłem sobie wyobrazić, ale nawet mimo tego książka to zrobiła na mnie wrażenie i nie był to zmarnowany czas. Podziwiam ludzi takich jak autor, którzy mają taką wiedzę i pasję do takiej szczególnego rodzaju nauki. Ktoś już wcześniej napisał i ja to potwierdzam: po przeczytaniu tej książki zdajesz sobie sprawę jakim pyłkiem i nic nie znaczącym elementem we wszechświecie jest gatunek ludzki.

Jestem pod wielkim wrażeniem, że ten genialny umysł miał ochotę takim laikom jak ja przybliżyć ułamek wiedzy o kosmoligii i fizyce teoretycznej. Naprawdę jestem pełen podziwu i aż "strach" mnie ogarnia gdybym próbował przebrnąć przez pracę naukowe Hawking'a. Jako totalny ignorant z fizyki zrozumiałem jakieś 10%, kolejne dziesięć potrafiłem sobie wyobrazić, ale nawet mimo...

„Ilustrowana krótka historia czasu” to popularnonaukowy podręcznik, opowiadający o najważniejszych wydarzeniach w dziejach astrofizyki. O znacznej większości z nich wiedziałam już wcześniej, gdyż od czasu do czasu oglądam filmy popularnonaukowe z tego zakresu. Książka Hawkinga nieco przybliżyła mi pewne kwestie, aczkolwiek myślę, że nie nadaje się ona dla zupełnych „żółtodziobów”, ponieważ nawet dla mnie, jako osoby posiadającej amatorską wiedzę, była gdzieniegdzie niezbyt zrozumiała. Mimo starań autora, aby w sposób jak najbardziej prosty i obrazowy opisywać różne zagadnienia, niektóre z nich były po prostu na tyle skomplikowane, że trzeba by pewnie znać się już bardziej na matematyce, aby je w pełni pojąć.
Mimo to książka dostarczyła mi przyjemności intelektualnej i poszerzyła trochę moje horyzonty myślowe. Żałuję ogromnie, że tak wiele ludzi na świecie, zamiast zainteresować się nauką, nadal praktykuje obrzędy religijne. Sądzę, że jako ludzkość jesteśmy już stanowczo „za duzi” na tego typu bajki i mam nadzieję, że w miarę niedalekiej przyszłości zakwitnie w końcu kult rozumu i wiedzy.
Czasem też myślę o tym, jak bzdurne jest nasze codzienne życie, kiedy na przykład sama denerwuję się czymś tak nieistotnym, jak odpryśnięty z paznokcia lakier, podczas gdy przecież nie znam odpowiedzi na najważniejsze z fundamentalnych pytań, dotyczących prawdziwej natury Wszechświata, w którym istnieję. Tego typu rozważania umożliwiają spojrzenie na życie z dystansu i uświadomienie sobie, jak malutcy jesteśmy względem kosmosu, i jak mało wciąż o nim wiemy.
Zachęcam wszystkich gorąco do zagłębienia się w fascynujący świat nauki, choć warto przygodę tę rozpocząć od czegoś bardziej przystępnego niż książka Hawkinga – na początek proponuję filmy na YouTubie kanałów takich jak AstroFaza albo Astronarium.

„Ilustrowana krótka historia czasu” to popularnonaukowy podręcznik, opowiadający o najważniejszych wydarzeniach w dziejach astrofizyki. O znacznej większości z nich wiedziałam już wcześniej, gdyż od czasu do czasu oglądam filmy popularnonaukowe z tego zakresu. Książka Hawkinga nieco przybliżyła mi pewne kwestie, aczkolwiek myślę, że nie nadaje się ona dla zupełnych...

Co tu dużo pisać - książka genialna. Niewielu potrafiło tak prosto i przejrzyście wykładać materię tak złożoną, a gdy się jeszcze uwzględni osobę autora i jego historię życia, nie można wyjść z podziwu. Na jego grobie w słynnym opactwie Westminster, gdzie spoczął pomiędzy Newtonem a Darwinem, wyryto napis: "Tutaj spoczywa to, co było śmiertelne w Stephenie Hawkingu". Jego spuścizna wydaje się być wieczna, horacjańska:

"Pomnik trwalszy stworzyłem, niźli w spiżu ryty;

Królewskim sterczy czołem nad piramid szczyty.

Ani zgubne ulewy, ani Akwilony

Nie zdołają go skruszyć, ani niezliczony

Szereg lat, ni bieg wieków... Ja nie umrę cały (...)."

Co tu dużo pisać - książka genialna. Niewielu potrafiło tak prosto i przejrzyście wykładać materię tak złożoną, a gdy się jeszcze uwzględni osobę autora i jego historię życia, nie można wyjść z podziwu. Na jego grobie w słynnym opactwie Westminster, gdzie spoczął pomiędzy Newtonem a Darwinem, wyryto napis: "Tutaj spoczywa to, co było śmiertelne w Stephenie Hawkingu"....

Arcydzieło literatury popularnonaukowej w nowej odsłonie. Wydanie uzupełnione o, pomagające lepiej zrozumieć zawiłe treści, ilustracje. Dodatkowo autor dodał dwa rozdziały aktualizujące ówczesną wiedzę fizyczną.

Trzeba przeczytać!

Arcydzieło literatury popularnonaukowej w nowej odsłonie. Wydanie uzupełnione o, pomagające lepiej zrozumieć zawiłe treści, ilustracje. Dodatkowo autor dodał dwa rozdziały aktualizujące ówczesną wiedzę fizyczną.

Trzeba przeczytać!