Dobry żołnierz Szwejk staje kolejno przed porucznikami, majorami, generałami, oficerami, policjantami, kapelanami... i wszystkim patrzy w oczy, niewinnie oraz serdecznie, co pozwala im stwierdzić: "Idiota!" A dobry żołnierz melduje posłusznie, że tak, że owszem, że to się zgadza. Szwejk chętnie też opowiada historyjki - ma ich bez liku, na każdą okazję.

I tak podróżujemy ze Szwejkiem przez 750 stron... ja się wynudziłam.

Jeszcze jedna sprawa. We wstępie tłumacza czytamy: "Plan, konspekt, roboczy spis rozdziałów nigdy nie powstał, dzieło jest jedną wielką improwizacją. Pierwsze wydanie ukazywało się w zeszytach, rękopisy ledwo skończonych rozdziałów od razu szły do drukarni, o redaktorze albo adiustatorze mowy nie było."
Z jednej strony fakt ten wzbudza mój szczery podziw - jeżeli to, co czytamy jest brudnopisem, to Hasek niewątpliwie miał talent. Niemniej jednak w powieści pojawia się dużo nieścisłości i niekonsekwencji, których za zaletę poczytać nie można.

Dobry żołnierz Szwejk staje kolejno przed porucznikami, majorami, generałami, oficerami, policjantami, kapelanami... i wszystkim patrzy w oczy, niewinnie oraz serdecznie, co pozwala im stwierdzić: "Idiota!" A dobry żołnierz melduje posłusznie, że tak, że owszem, że to się zgadza. Szwejk chętnie też opowiada historyjki - ma ich bez liku, na każdą okazję.

I tak podróżujemy...