"Morderca bez twarzy" to dopiero moje drugie spotkanie zarówno z piórem Henninga Mankella, jak i postacią komisarza Kurta Wallandera.
Kryminał podobał mi się wprawdzie dużo bardziej niż "Psy z Rygi" ale jednak i tu było dosyć dużo momentów w których się nudziłem.

Postacią którą upodobał sobie autor, przez co najdokładniej ją opisał jest śledczy Kurt Wallander.
Mimo że to postać podobna do przeciętnych ludzi, nie potrafiłem się z nią utożsamić.
Kurt Wallander jest trochę za sztywny, poważny, drętwy.

Pozycja ta napisana jest ze smakiem, szczególnie podobało mi się pierwsze sto stron.
Później mój zachwyt bardzo zmalał, także tempo akcji jakby spadło.
Większość treści tej powieści, jak to w kryminałach bywa, stanowiło śledztwo.
W bardzo bestialski sposób zamordowanych zostaje dwoje staruszków.
Wydaje się że to bardzo dziwna sprawa, śledczy nie znają żadnych motywów, dla których zabito starsze małżeństwo.
Z czasem na wierzch wychodzą nowe fakty, które bardzo zmieniają sytuację.
Akcja toczy się na południu Szwecji, dokładniej w Skandii, na początku roku 1990.

"Morderca bez twarzy" to dopiero moje drugie spotkanie zarówno z piórem Henninga Mankella, jak i postacią komisarza Kurta Wallandera.
Kryminał podobał mi się wprawdzie dużo bardziej niż "Psy z Rygi" ale jednak i tu było dosyć dużo momentów w których się nudziłem.

Postacią którą upodobał sobie autor, przez co najdokładniej ją opisał jest śledczy Kurt Wallander.
Mimo że to...