Dramat z udziałem pomidora, pietruszek i selera to mistrzostwo, a poza tym jest średnio, wyliczanki bez ładu, nie tak sobie wyobrażam fajną poezję.
Szkoda, bo z tomiku na tomik jest gorzej, poeta poszedł w stronę chaosu, przesytu. Trudno się mówi, na pewno ma jakiś swój target, skoro wydawnictwa go wydają, to po prostu nie jestem ja. Najgorzej, kiedy identyfikujemy się z czyimiś myślami, podskórnie czujemy ten potencjał, ten flow, a wychodzi mniej lub bardziej kupa. Tym bardziej boli.

Są fajne wiersze, jest "Lunchtime" - za ten cynizm tak cenię Sendeckiego, szkoda, że nie pisze więcej w tym nurcie.

Dramat z udziałem pomidora, pietruszek i selera to mistrzostwo, a poza tym jest średnio, wyliczanki bez ładu, nie tak sobie wyobrażam fajną poezję.
Szkoda, bo z tomiku na tomik jest gorzej, poeta poszedł w stronę chaosu, przesytu. Trudno się mówi, na pewno ma jakiś swój target, skoro wydawnictwa go wydają, to po prostu nie jestem ja. Najgorzej, kiedy identyfikujemy się z...

Co mogę powiedzieć o Lametach? Na pewno to, że nie mamy do czynienia ze zbiorem poezji łatwej, gdzie znaczenia tekstów przychodzą same i są proste jak tabliczka mnożenia. Nad wierszami Sendeckiego trzeba się pochylić, i to mocno, i uważać, żeby się nie pochylić za bardzo i nie przewrócić. A o utratę równowagi nietrudno, gdyż Lamety błyszczą się tak, że mogą wywołać u czytelnika zawrót głowy. Podczas poznawania tego zbioru powinniśmy odrzucić podążanie tylko jednym tropem, bo mija się to z celem. Trzeba te tropy zostawiać zerwane w połowie, próbować znaleźć kolejne, a później wracać do tych zostawionych. Ciągi skojarzeniowe będą się nam plątać w tej intertekstualnej układance, którą przygotował nam poeta.

Podczas poznawania Lamet pewnie większość z Was spoci się intelektualnie i to dość obficie. Niektórzy mogą mieć nawet zakwasy, ale warto czasem rozruszać sobie szare komórki, wysyłając je na bieg na wyobrażeniową orientację. Wyniki takiego ćwiczenia potrafią być zaskakujące. Niewątpliwie, Sendecki stworzył tom poetycki, wprawiający w osłupienie nie tylko niewprawnego czytelnika, nawet miłośnika poezji. Autor daje jednak parę przerw na złapanie oddechu, w postaci kilku mikroform przy których ciężko powstrzymać uśmiech.

Całość - http://monweg.blog.onet.pl/2016/01/18/lamety-marcin-sendecki/

Co mogę powiedzieć o Lametach? Na pewno to, że nie mamy do czynienia ze zbiorem poezji łatwej, gdzie znaczenia tekstów przychodzą same i są proste jak tabliczka mnożenia. Nad wierszami Sendeckiego trzeba się pochylić, i to mocno, i uważać, żeby się nie pochylić za bardzo i nie przewrócić. A o utratę równowagi nietrudno, gdyż Lamety błyszczą się tak, że mogą wywołać u...

daje 4 gwiazdki za wydanie i za inteligencje autora
ale pozostanie dla mnie ładnie wydanym gównem

daje 4 gwiazdki za wydanie i za inteligencje autora
ale pozostanie dla mnie ładnie wydanym gównem

Kolejne zderzenie z poezją współczesną okupione guzami i siniakami.

Kolejne zderzenie z poezją współczesną okupione guzami i siniakami.