to bardzo nierówna książka. Została okrzyknięta niemal arcydziełem. Czytając to arcydzieło zastanawiałam się co jest ze mną nie tak. Przyznam, że często tak mam. Ma zachwycać, a nie zachwyca. Ale, ale, wracając do tematu. To historia życia i związku dwojga ludzi pokazana najpierw z jego, potem z jej perspektywy. Nierówna to książka i to bardzo. Pierwsza część – punkt widzenia mężczyzny, marzyciela, niespełnionego aktora, doskonałego dramatopisarza – jest męcząca, rozwlekła, nawet rzekłabym nudna. Doprowadzała mnie do nudnego szału. Zamierzałam ją porzucić i nie wracać. I zrobiłabym to gdyby nie peany pochwalne na temat drugiej części. Więc dotrwałam. I kiedy zaczęłam czytać jej punkt widzenia – kobiety manipulantki, kobiety żony, kobiety, która stawia sobie cel i go osiąga – nagle jakby wszystko eksplodowało. Całość nabrała sensu, klimatu, przestała być rozwlekła i z całą pewnością nie była nudna.
To książka ciężka. Nie ma tu wartkiej akcji. Nie ma zaskakujących twistów fabuły. Jest skomplikowana opowieść, tocząca się przez lata.
Czy warto po nią sięgnąć? Pomimo nierówności warto. Nie określiłabym jej jako arcydzieła. Nie powiedziałabym, że jest pasjonująca. A jednak mimo swoich początkowo niechętnych odczuć, polecam.

zapraszam na http://babski-magiel.pl/mybookcase/

to bardzo nierówna książka. Została okrzyknięta niemal arcydziełem. Czytając to arcydzieło zastanawiałam się co jest ze mną nie tak. Przyznam, że często tak mam. Ma zachwycać, a nie zachwyca. Ale, ale, wracając do tematu. To historia życia i związku dwojga ludzi pokazana najpierw z jego, potem z jej perspektywy. Nierówna to książka i to bardzo. Pierwsza część – punkt...