Bibliografia i przypisy dowodzą, że Autorka wykonała olbrzymią pracę. Jeśli ktoś nie zna Sisi, to od tej książki powinien zacząć. To co mnie trochę wybijało z rytmu to fakt, że biografka najpierw prowadzi historię chronologicznie, a później nagle się rozmyśla i dalsze rozdziały traktuje zagadnieniowo przez co, trochę gubimy się wśród dat, niektóre wydarzenia zostają ujawnione wcześniej, bo tak pasowało do tytułu rozdziału, niektóre są omówione dwa razy, bo Autorka do nich wraca.
Jeśli chodzi o Elżbietę Bawarską, to z tej biografii wyłania się osoba kapryśna, egoistyczna, skupiona na sobie i swoich często wydumanych problemach. Największy stawiany jej zarzut to bierność w sprawowaniu urzędu. Mając tak wielki wpływ na swojego małżonka - Franciszka Józefa - mogła wiele, nie zrobiła praktycznie nic. Brigitte Hamann przedstawia ją jako osobę wykształconą, mądrą i skorą do podejmowania nowych intelektualnych wyzwań. A ja widzę trzpiotkę zapalającą się do wszystkiego jak małe dziecko, ale kiedy ekscytacja mija cesarzowa się męczy i odpuszcza. Hipochondryczkę wiecznie chorą na prawdziwe i urojone dolegliwości, które stają się wymówką dla reprezentowania cesarstwa i narodu podczas oficjalnych uroczystości. Zapatrzoną w siebie wiecznie skrzywdzoną paniusię w pretensjach. Najpierw wygodną wymówkę dla niedojrzałej emocjonalnie panienki była teściowa, potem znienawidzony dwór, a na końcu cały świat. Mogła być wielka i zostać zapamiętana jako ponadprzeciętna, uwielbiana władczyni. Wolała żyć w świecie fantazji, .podróżować bez celu i pisać grafomańskie wiersze pełne żalów i pretensji do wszystkich, tylko nie do siebie. Urodziwa wydmuszka
Franciszek Józef to urodzony służbista z ponadprzeciętnym poczuciem odpowiedzialności za kraj. Pracoholik, do którego taka żona nijak nie pasowała, żeby nie powiedzieć, że była mu kulą u nogi. Mimo wszystko nie jest mi Go żal.
Książka bardzo wnikliwie pokazuje losy tych dwojga. Gdyby jeszcze korekta poprawiła błędy językowe, gramatyczne, a zwłaszcza ortograficzne lektura byłaby dużo przyjemniejsza. Niemniej jest to pozycja obowiązkowa dla każdego, kto interesuje się monarchiami europejskimi, a także dla wszystkich, którzy wybierają się do Wiednia śladami historii.

Bibliografia i przypisy dowodzą, że Autorka wykonała olbrzymią pracę. Jeśli ktoś nie zna Sisi, to od tej książki powinien zacząć. To co mnie trochę wybijało z rytmu to fakt, że biografka najpierw prowadzi historię chronologicznie, a później nagle się rozmyśla i dalsze rozdziały traktuje zagadnieniowo przez co, trochę gubimy się wśród dat, niektóre wydarzenia zostają...

"Cesarzowa Elżbieta" to biografia słynnej Sisi, która wyróżnia się na tle innych opowieści o życiu pięknej cesarzowej. Autorka traktuje czytelników poważnie - mamy tu liczne źródła, relacje wielu osób, dokumenty, zarys historyczny pewnych zdarzeń. Wyłania się z tego nie najbardziej pochlebny obraz Elżbiety, który przykuwa uwagę swoją surową prawdą. Człowiek jest istotą wieloznaczną. Może jednocześnie być propagatorką niepodległości Węgier i obojętną na los swoich poddanych władczynią, skrzywdzoną młodziutką dziewczyną i lata później nieżyczliwą teściową, nadopiekuńczą matką Marii Valerii i zimną oraz nieczułą rodzicielką Rudolfa i Giseli.
Te wszystkie sprzeczności łączyła w sobie bohaterka omawianej lektury. Autorka biografii pozwala nam na samodzielną ocenę dostarczając narzędzi w postaci faktów. Czy ja polubiłam Elżbietę? Myślę, że nie, zdecydowanie więcej współczucia wzbudził we mnie Rudolf i cesarz. Nie sposób jednak nie myśleć ze smutkiem o losie wszystkich członków rodziny Hasburgów.

"Cesarzowa Elżbieta" to biografia słynnej Sisi, która wyróżnia się na tle innych opowieści o życiu pięknej cesarzowej. Autorka traktuje czytelników poważnie - mamy tu liczne źródła, relacje wielu osób, dokumenty, zarys historyczny pewnych zdarzeń. Wyłania się z tego nie najbardziej pochlebny obraz Elżbiety, który przykuwa uwagę swoją surową prawdą. Człowiek jest istotą...

Wiem, że wypada Sisi współczuć, ale nie potrafię.

Cesarzowa była kobietą naszych czasów. Bez żalu odrzuciła tradycyjne wzorce i skupiła się na samorealizacji. Normalnie przyklasnęłabym takiej rewolcie z ochotą. W tym konkretnym przypadku nie umiem. Mieszanka mizantropii, narcyzmu i skłonności do egzaltacji cesarzowej wzbudziła we mnie wyłącznie niechęć. Choć mogła wiele, wolała nie robić nic. Zamiast wykorzystać swoje zdolności i wpływ na męża, zdecydowała się przeżyć życie na jękach i utyskiwaniach w miernych wierszach, wielogodzinnej pielęgnacji legendarnej urody i forsownych ćwiczeniach. I tylko Rudolfa żal.

Z rzeczy ważnych - biografię Sisi czyta się łatwo i przyjemnie. Połknęłam ją w kilka dni. Przyswajalność wynika ze skupienia się wyłącznie na głównej bohaterce i jej bogatym życiu wewnętrznym wyłaniającym się z licznie napisanych przez nią wierszy. Do minimum sprowadzono kontekst historyczny, kreśląc go kilkoma okrągłymi zdaniami. Z jednej strony szkoda, bo liczyłam na pigułkę wiedzy, z drugiej strony zabieg ten uczynił biografię czytelną. Dobrze też obrazuje podejście Sisi do świata sprowadzające się do słów - mało mnie on obchodzi.

PS Interesujacy jest wątek zamiłowania Sisi do pięknych kobiet. Autorka podaje fakty, które mając na uwadze niechęć Sisi do mężczyzn, są aż nadto czytelne 🙃

Wiem, że wypada Sisi współczuć, ale nie potrafię.

Cesarzowa była kobietą naszych czasów. Bez żalu odrzuciła tradycyjne wzorce i skupiła się na samorealizacji. Normalnie przyklasnęłabym takiej rewolcie z ochotą. W tym konkretnym przypadku nie umiem. Mieszanka mizantropii, narcyzmu i skłonności do egzaltacji cesarzowej wzbudziła we mnie wyłącznie niechęć. Choć mogła wiele,...

Bardzo rzetelna. Dla zainteresowanych Sissi pozycja obowiązkowa. Czytałam dawno temu w oryginale, więc polecam gorąco z zastrzeżeniem, że nie wiem jak wypadło tłumaczenie.

Nie rozumiem, dlaczego w opisie data pierwszego wydania polskiego jest wcześniejsza niż data wydania oryginału?

Bardzo rzetelna. Dla zainteresowanych Sissi pozycja obowiązkowa. Czytałam dawno temu w oryginale, więc polecam gorąco z zastrzeżeniem, że nie wiem jak wypadło tłumaczenie.

Nie rozumiem, dlaczego w opisie data pierwszego wydania polskiego jest wcześniejsza niż data wydania oryginału?

Bardzo dobra książka! Ogrom pracy badawczej. Książka wydana w znanej serii, więc układ graficzny, ilustracje na wkładkach są takie jak w innych biografiach. Postać cesarzowej Elżbiety zastanawia, szokuje. Miałam mieszane uczucia czytając książkę. Z biografii wyłania się obraz narcystycznej kobiety, skupionej do przesady na sobie. Była chyba swoim największym wrogiem. Mogła stać się wielką władczynią, stała się jedynie celebrytką.

Bardzo dobra książka! Ogrom pracy badawczej. Książka wydana w znanej serii, więc układ graficzny, ilustracje na wkładkach są takie jak w innych biografiach. Postać cesarzowej Elżbiety zastanawia, szokuje. Miałam mieszane uczucia czytając książkę. Z biografii wyłania się obraz narcystycznej kobiety, skupionej do przesady na sobie. Była chyba swoim największym wrogiem. Mogła...

Taka powinna być biografia. Czuć, że obcuje się z realną cesarzową Austro-Węgier - postacią bardzo efemeryczną.

Taka powinna być biografia. Czuć, że obcuje się z realną cesarzową Austro-Węgier - postacią bardzo efemeryczną.

24 kwietnia 1854 roku, Wiedeń - szesnastoletnia księżniczka bawarska Elżbieta “Sisi” Wittelsbach poślubia dwudziestotrzyletniego cesarza Franciszka Józefa z dynastii Habsburgów, zostając cesarzową Austrii, a w przyszłości także królową Węgier i Czech.

Historia miłości od pierwszego wejrzenia pomiędzy cesarzem i cesarzową, podobnie jak wyjątkowa uroda Elżbiety, przeszły do historii oraz popkultury owiane legendą. Ale jak to z legendami bywa, kryją się za nimi postaci z krwi i kości, których życie często znacząco odbiegało od wyobrażeń otoczenia i późniejszych pokoleń.

Według poczynionych ustaleń żoną młodego cesarza miała zostać córka księcia Maksymiliana i księżnej Ludwiki z bocznej linii Wittelsbachów bawarskich, księżniczka Helena. Jednak zrządzeniem losu podczas oficjalnej wizyty i spotkania pary - co do którego żywiono nadzieję, że zakończy się zaręczynami - to nie Helena, a towarzysząca jej młodsza siostra, pieszczotliwie zwana Sisi, skradła serce Franciszka Józefa. Zauroczenie okazało się na tyle silne, że faktycznie doszło do zaręczyn, a niedługo potem do hucznego ślubu.

Cesarzowa Elżbieta miał być powiewem świeżości. W jej małżeństwie z cesarzem pokładano wielkie nadzieje, nie tylko na powicie następcy tronu, ale na wzmocnienie pozycji monarchii absolutnej w Austrii. Poddani z kolei zwiastowali tym nadejście lepszych dla siebie czasów. Wkrótce miało się okazać, jak płonne były to nadzieje.

Wychowana w duchu swobody, z dala od dworu Sisi nie potrafiła odnaleźć się w nowej rzeczywistości. Potęgowana przez młody wiek nieśmiałość, brak odpowiedniego przygotowania, obycia w towarzystwie, a nawet chęci przyjęcia zaszczytnej roli przysporzyły Elżbiecie wielu trosk i szybko stały się źródłem napięć między nią i matką cesarza. Arcyksiężna Zofia rządziła na dworze silną ręką. Od wysoko wrażliwej dziewczyny wymagała bezwzględnego posłuszeństwa i nienagannego wypełniania wyraźnie przerastających ją obowiązków. Dominująca osobowość teściowej i uległa postawa Franciszka Józefa wobec matki poskutkowały w późniejszych latach poczuciem wyobcowania i wewnętrzną potrzebą buntu, których to skłonności Elżbieta już nigdy się nie wyzbyła.

Cesarzowa była postacią nietuzinkową - była antymonarchistką. Świadomością “zmierzchu królów” wyprzedzała swoje czasy i wykraczała poza ustrój, w którym przyszło jej żyć i panować. Cechy składające się na jej charakter mogłyby być największym atutem monarchii, gdyby tylko znalazł się w jej otoczeniu ktoś, kto umiałby nimi pokierować, a nade wszystko rozpoznać ich wartość. Niestety stały się przyczyną jej nieszczęścia. Sisi ani nie rozumiała wiedeńskiej arystokracji, ani sama nie znajdowała zrozumienia. W pałacu czuła się osaczona przez niesprzyjających jej ludzi, więc kiedy tylko mogła, pod byle pretekstem uciekała. Ostentacyjne uchylała się od obowiązków cesarzowej, żony, matki popadając w coraz większy ekscentryzm i niełaskę poddanych. Pustkę życia wypełniała coraz to nowymi obsesjami, a największą z nich była sławna uroda cesarzowej.

Jaki portret cesarzowej Elżbiety wyłania się z biografii Brigitte Hamann? Portret kobiety nieprzeciętnej, pięknej, inteligentnej, wrażliwej, ale też ekscentrycznej, niepokornej, zamkniętej w sobie, destrukcyjnie obojętnej. Kobiety, która mogłaby osiągnąć o wiele więcej, może nawet odmienić oblicze Austro-Węgier, gdyby tylko nie rozkochała się w samotności i kontemplacji swego cierpienia. Wiele można zarzucić otoczeniu lub okolicznościom, wiele samej cesarzowej. Książka jest świetnie napisaną biografią wyjątkowej postaci, która ani szczególnie nie ukwieca legendy, ani jej nie burzy; raczej oddaje sprawiedliwość osobie bądź co bądź nieidealnej.

mealibri.blogspot.com

24 kwietnia 1854 roku, Wiedeń - szesnastoletnia księżniczka bawarska Elżbieta “Sisi” Wittelsbach poślubia dwudziestotrzyletniego cesarza Franciszka Józefa z dynastii Habsburgów, zostając cesarzową Austrii, a w przyszłości także królową Węgier i Czech.

Historia miłości od pierwszego wejrzenia pomiędzy cesarzem i cesarzową, podobnie jak wyjątkowa uroda Elżbiety, przeszły do...

Wciągająca lektura, mimo niezliczonej ilości informacji o politycznych i militarnych zmaganiach cesarza Franciszka Józefa. Autorka metodycznie rozprawia się z legendą ,mitem, produktem PR jakim jest do dzisiaj Sisi czyli cesarzowa Elżbieta. Warto przeczytać te książkę przed wyprawą do
Wiednia, który na każdym kroku odcina kupony od legendy Sisi, oferując naiwnym turystom kubeczki, szaliki i magnesy na lodówkę z jej pięknym wizerunkiem.

Wciągająca lektura, mimo niezliczonej ilości informacji o politycznych i militarnych zmaganiach cesarza Franciszka Józefa. Autorka metodycznie rozprawia się z legendą ,mitem, produktem PR jakim jest do dzisiaj Sisi czyli cesarzowa Elżbieta. Warto przeczytać te książkę przed wyprawą do
Wiednia, który na każdym kroku odcina kupony od legendy Sisi, oferując naiwnym turystom...

Wspaniale napisana biografia zadziwiającej kobiety.

Wspaniale napisana biografia zadziwiającej kobiety.

Świetna biografia królowej Elżbiety, przytacza wiele listów i wypowiedzi współczesnych jej osób, które żyły z nią na co dzień. Książka przybliża charakter Sisi (przez jedno S!) w ten sposób, że cukierkowe filmy Marischki - które skądinąd uwielbiam oglądać jako wspaniałe "feel-good movies" - wydają się trochę niedorzeczne ;)

Świetna biografia królowej Elżbiety, przytacza wiele listów i wypowiedzi współczesnych jej osób, które żyły z nią na co dzień. Książka przybliża charakter Sisi (przez jedno S!) w ten sposób, że cukierkowe filmy Marischki - które skądinąd uwielbiam oglądać jako wspaniałe "feel-good movies" - wydają się trochę niedorzeczne ;)