Opowieść o ciachaniu kolejnych martwych prezydentów jest zbyt długa i monotonna, by gdzieś w trakcie nie znudzić. Myślę, że 3-4 zeszyty to maksimum, na jakie możesz rozciągnąć taką opowiastkę. Kolejnym problemem jest fakt, iż scenarzyści ubzdurali sobie, że będzie dowcip na każdym kadrze. I chyba nie nadążyli z ich wymyślaniem, bo większość tekstów, które ostatecznie trafiły do druku, to co najwyżej substytuty żartów. Trafiam na taki kadr, czytam, myślę "a, tu miało być coś śmiesznego. Rozumiem. Hm....". I w sumie te wszystkie dowcipy kończą jako zbędne dialogi, wypełniaczowe, a nic nie męczy w komiksie bardziej niż zbędne dialogi... I nie obchodzi mnie, że są "inteligentne" , bo odnoszą się do historii. Zrozumiałem te dowcipy, po prostu nie są śmieszne - są tandetne. Dobrze, że dali radę wpaść na coś śmiesznego przynajmniej 2 razy na zeszyt. Wyjątkiem jest mój ulubiony, ostatni rozdział, przy którym śmiałem się bez przerwy równo i szczerze. Jest to najlepszy rozdział także fabularnie, w którym dzieje się sporo interesujących, a nawet poruszających rzeczy.Szczególnie podobają mi się relacje między Deadpoolem, a hipokrytami z Avengers.

W albumie zawiązuje się kilka wątków (tajemnic), które będą rozwijane w przyszłych tomach. I są dla mnie wystarczająco ciekawe, by zaryzykować i kupić kolejny tom. Oczekuję : lepszej selekcji dowcipów (albo ograniczenia ich liczby, jeśli zawodowi komicy nie potrafią śmieszyć) i więcej momentów na serio, gdzie mógłbym się jakoś wczuć, jak przy szóstym zeszycie.

Rysunki są fantastyczne.

Opowieść o ciachaniu kolejnych martwych prezydentów jest zbyt długa i monotonna, by gdzieś w trakcie nie znudzić. Myślę, że 3-4 zeszyty to maksimum, na jakie możesz rozciągnąć taką opowiastkę. Kolejnym problemem jest fakt, iż scenarzyści ubzdurali sobie, że będzie dowcip na każdym kadrze. I chyba nie nadążyli z ich wymyślaniem, bo większość tekstów, które ostatecznie...