Naukowe opracowanie na bardzo wąsko sprecyzowany temat. Bardzo ogranicza to liczbę potencjalnych czytelników - ja sam sięgnąłem po nią tylko dlatego, że dostałem ją na uczelni. Nie jest to lekka lektura i ktoś nie będący fanem epoki i/lub dyplomacji renesansu może zanudzić się na śmierć. Z drugiej strony, jest to opracowanie najwyższej klasy - z naukowym podejściem, dużą liczbą przypisów, bogatymi aneksami i opierającym się na tekstach źródłowych, dlatego jeżeli ktoś interesuje się właśnie powyższym zagadnieniem, znalazł prawdziwy skarb. Dla mniej zainteresowanych wystarczą zdania z podsumowania: ,,O tym, że Polska nie odgrywała większej roli w rozgrywkach dyplomatycznych toczących się na arenie europejskiej w pierwszej połowie XVI w., świadczy m.in. fakt, że ani Karol V, ani żaden inny władca europejski nie utrzymywał na dworze polskim stałego, lub choćby wieloletniego poselstwa, a przecież cesarz utrzymywał takie poselstwa m. in. na dworze francuskim i angielskim.[...] I choć w bilansie jego panowania przeważały porażki, nie sukcesy, to jego stosunkach dyplomatycznych i politycznych z Polską było inaczej. To Polska była petentem na jego dworze". Mam nadzieję, że nie psuje ono humoru zbyt mocno zakochanym w micie imperialnej I Rzeczypospolitej.

Naukowe opracowanie na bardzo wąsko sprecyzowany temat. Bardzo ogranicza to liczbę potencjalnych czytelników - ja sam sięgnąłem po nią tylko dlatego, że dostałem ją na uczelni. Nie jest to lekka lektura i ktoś nie będący fanem epoki i/lub dyplomacji renesansu może zanudzić się na śmierć. Z drugiej strony, jest to opracowanie najwyższej klasy - z naukowym podejściem, dużą...