książeczka niewielkich rozmiarów, ale bardzo zaskakująca. Kilka historii, które odkrywają bolączki ludzkiej duszy. Książka specyficzna, jednak zmuszająca do refleksji.

książeczka niewielkich rozmiarów, ale bardzo zaskakująca. Kilka historii, które odkrywają bolączki ludzkiej duszy. Książka specyficzna, jednak zmuszająca do refleksji.

Pięć niekonwencjonalnych, śmiałych opowiadań o miłości – któż jeśli nie Manuela Gretkowska miałby odwagę tak pisać? Kto jak autorka Kosmitki potrafi tak przekonująco łączyć wyrafinowane świntuszenie z błyskotliwością filozoficznych aforyzmów? Sacrum orgazmu – o tak, to terytorium jak najbardziej właściwe dla Gretkowskiej. Te historie są trochę szalone, nieprawdopodobne i bardzo dowcipne.” Opisuję kilka przygód, jakie ciało może mieć z duszą. Dzieją się wszędzie tam, gdzie ludzie potrafią kochać i kłamać.” - ujmuje rzecz syntetycznie autorka. Seks i kłamstwo – to grzechy, które gatunek zwany homo sapiensem popełnia najczęściej. W tej książce są one wyraziście i perfekcyjnie ze sobą splecione. Dla mnie osobiście, to najlepsza z dotąd przeczytanych książek Gretkowskiej. Właśnie krótka forma doskonale służy subtelnej ironii pisarki.

Pięć niekonwencjonalnych, śmiałych opowiadań o miłości – któż jeśli nie Manuela Gretkowska miałby odwagę tak pisać? Kto jak autorka Kosmitki potrafi tak przekonująco łączyć wyrafinowane świntuszenie z błyskotliwością filozoficznych aforyzmów? Sacrum orgazmu – o tak, to terytorium jak najbardziej właściwe dla Gretkowskiej. Te historie są trochę szalone, nieprawdopodobne i...

Po raz kolejny umacniam się w przekonaniu, że współczesna "literatura kobieca" zupełnie do mnie nie przemawia.

Po raz kolejny umacniam się w przekonaniu, że współczesna "literatura kobieca" zupełnie do mnie nie przemawia.

Na czytniku mam wiele książek, o których nic nie wiem, bo lubię czytać w ciemno i zaskakiwać się pomysłami autorów. Jedną z takich książek jest Namiętnik Manueli Gretkowskiej, czyli zbiór pięciu różnych opowiadań tej autorki.

Bohaterowie opisywani przez autorkę są różni, a niektóre historie dziwne i nietypowe. Na pierwszy ogień idzie dziewczyna, która wraz z postępującą anoreksją miewa coraz silniejsze wizje prorokujące różne wydarzenia. A to doradzi na jakiego konia postawić, a to przewidzi ze mąż koleżanki znajdzie kochankę – aktorkę. Ogólnie pomysł jest niezły.

Drugie opowiadanie jest o Jose, który ożenił się ze Szwedką, ale im się nie udało utrzymać tego związku. Ta historia akurat jest bardzo realna i nie kończy się happy endem.

Trzecie opowiadanko to jakaś maligna seksualna, od którego wziął się tytuł całego zbioru. Czwarte to z kolei historia rozstania dwójki ludzi, które odbyło się w niezrozumiale udziwionej sytuacji. A piąta, którą musiałam sobie przypomnieć, opowiada o kobiecie, która na życie zarabia różnymi rzeczami nie wymagającymi żadnych poważniejszych kwalifikacji i to jest właściwie cała historia jej życia.

Styl nie dla mnie

Nie będę owijać w bawełnę, tych pięć opowiadań zamkniętych w Namiętnik nieco mnie wynudziło. Styl Gretkowskiej w tym tomie jest specyficzny (nie czytałam jej wcześniej, więc nie wiem, czy to tylko tu, czy w ogóle). Krótkie zdania, niektóre bardzo krótkie, nie sprzyjają poczuciu harmonii czytania. Raczej brzmią jak czytanie serii z karabinu.

Gretkowska momentami pisze bardzo zgrabnie, ale jako całość odebrałam Namiętnik jako kilka smętnych historyjek, napisanych sprawnie, ale nie w moim stylu.

Po przeczytaniu tej książki czuję się jakbym zjadła opłatek. Niby coś przełknęłam, ale było to bez smaku i od razu się rozpłynęło na języku. W pamięci także od razu się rozpływa.

Na czytniku mam wiele książek, o których nic nie wiem, bo lubię czytać w ciemno i zaskakiwać się pomysłami autorów. Jedną z takich książek jest Namiętnik Manueli Gretkowskiej, czyli zbiór pięciu różnych opowiadań tej autorki.

Bohaterowie opisywani przez autorkę są różni, a niektóre historie dziwne i nietypowe. Na pierwszy ogień idzie dziewczyna, która wraz z postępującą...

Lubię prozę Gretkowskiej. Za jej poetyckość, wyobraźnię, bezpośredniość. I "Namiętnik", zbiór kilku opowiadań o różnych odcieniach miłości kobiety i mężczyzny, utwierdza mnie w przekonaniu, że nie jest Gretkowska, jak się jej często przypisuje, "pisarką kobiecą", piszącą głównie dla kobiet.

Gretkowska pisze bez patosu (chociaż niekiedy, w pogoni za pięknym słowem, ładną metaforą, niebezpiecznie balansuje na krawędzi grafomanii),szczerze. Bada różne odcienie ludzkich uczuć i zachowań, zawsze z sympatia i ciepłem odnosząc się do swoich bohaterów. I jej ciepło udziela się czytelnikowi. A to bardzo wiele. Bo przecież literatura to także sztuka wywoływania pozytywnych emocji.

Lubię prozę Gretkowskiej. Za jej poetyckość, wyobraźnię, bezpośredniość. I "Namiętnik", zbiór kilku opowiadań o różnych odcieniach miłości kobiety i mężczyzny, utwierdza mnie w przekonaniu, że nie jest Gretkowska, jak się jej często przypisuje, "pisarką kobiecą", piszącą głównie dla kobiet.

Gretkowska pisze bez patosu (chociaż niekiedy, w pogoni za pięknym słowem, ładną...

Tom pięciu opowiadań Manueli Gretkowskiej mówi o potrzebie i poszukiwaniu miłości. Autorkę interesuje miłość kobiety i mężczyzny, we wszystkich jej smakach, obrazach, wcieleniach.
Dla mnie niesamowite jest, że Gretkowska potrafi łączyć sensualnosć, seksualność z duchowością i intelektem. Wychodzi coś wspaniałego.

Tom pięciu opowiadań Manueli Gretkowskiej mówi o potrzebie i poszukiwaniu miłości. Autorkę interesuje miłość kobiety i mężczyzny, we wszystkich jej smakach, obrazach, wcieleniach.
Dla mnie niesamowite jest, że Gretkowska potrafi łączyć sensualnosć, seksualność z duchowością i intelektem. Wychodzi coś wspaniałego.

Książka napisana w latach 90., a puenty wciąż aktualne :) Z pewnością utwory te budziły większy szok u progu nowego tysiąclecia, chociaż dzisiejszy czytelnik, czytając tak soczyste fragmenty, również może zlać się rumieńcem ;)
Język Gretkowskiej, pełen ironii, nierzadko ostry, wciąga. Chce się czytać dalej i dalej. Zabieram się za kolejną jej książkę. Obym był równie zadowolony :)

Książka napisana w latach 90., a puenty wciąż aktualne :) Z pewnością utwory te budziły większy szok u progu nowego tysiąclecia, chociaż dzisiejszy czytelnik, czytając tak soczyste fragmenty, również może zlać się rumieńcem ;)
Język Gretkowskiej, pełen ironii, nierzadko ostry, wciąga. Chce się czytać dalej i dalej. Zabieram się za kolejną jej książkę. Obym był równie...

Przyznam szczerze, że nie potrafię odnaleźć się w świecie Manueli Gretkowskiej. I ta książka tego nie zmieniła.

Przyznam szczerze, że nie potrafię odnaleźć się w świecie Manueli Gretkowskiej. I ta książka tego nie zmieniła.

Opowiadanie o Sandrze K. (czyli K. Sandrze): ciekawe, intrygujące, przejmujące, smutne. Namiętnik: pretensjonalny i obleśny. Ze wszystkich tekstów przebija jakaś chora, głęboka niechęć do mężczyzn. W sumie pięć gwiazdek za styl.

Opowiadanie o Sandrze K. (czyli K. Sandrze): ciekawe, intrygujące, przejmujące, smutne. Namiętnik: pretensjonalny i obleśny. Ze wszystkich tekstów przebija jakaś chora, głęboka niechęć do mężczyzn. W sumie pięć gwiazdek za styl.

Trzy gwiazdki tylko ze względu na opowiadanie "Tani Lover"

Trzy gwiazdki tylko ze względu na opowiadanie "Tani Lover"