Fajna komedyjka. Choć dziś już niestety trąci myszką. W swoich czasach robiła furorę. I słusznie. Dziwi mnie tylko postawa hrabiny tak szybko wybaczającej mężowi zaloty o zdecydowanie seksualnym podtekście do innej, młodszej kobiety. Na szczęście i Zuzanna i Hrabina uknuły świetną intrygę. Figaro i Zuzannie życzę szczęścia, a dziadzio Hrabia niech znika, i pomyśleć, że od jego małżeństwa z Hrabiną upłynęły raptem trzy lata...

Fajna komedyjka. Choć dziś już niestety trąci myszką. W swoich czasach robiła furorę. I słusznie. Dziwi mnie tylko postawa hrabiny tak szybko wybaczającej mężowi zaloty o zdecydowanie seksualnym podtekście do innej, młodszej kobiety. Na szczęście i Zuzanna i Hrabina uknuły świetną intrygę. Figaro i Zuzannie życzę szczęścia, a dziadzio Hrabia niech znika, i pomyśleć, że od...

Świetna komedyjka, a jescze bardziej polecam obejrzeć/usłyszeć dobrą inscenizację z rewelacyjną obsadą na operowej scenie.

Świetna komedyjka, a jescze bardziej polecam obejrzeć/usłyszeć dobrą inscenizację z rewelacyjną obsadą na operowej scenie.

Lubię czasem sięgać, po rzeczy nieoczywiste, o których niby coś wiem, niby je kojarzę, ale w rzeczywistości, gdzieś jednak pustką wieje. Ta pustka zawsze mnie niepokoi, więc staram się ją zapełniać:) Tak było z Weselem Figara, wiedziałam, że stanowiło podstawę libretta dla opery Mozarta, ale po tekst oryginalny nigdy nie sięgnęłam, aż do teraz. I tu niespodzianka, świetne tłumaczenie Boya-Żeleńskiego sprawia, że ten klasyk to dobra dawka pozytywnej energii i dużo humoru. Tytułowy Figaro jest lokajem, który chce zagrać na nosie Hrabiemu, u którego pracuje, a który bardziej niż własną żoną zainteresowany jest przyszłą żoną Figara Zuzanną. I tu zaczyna się intryga, która ma skompromitować Hrabiego, ukazać jego płytkość i małostkowość przy jednoczesnym podkreśleniu sprytu i intelektu tytułowego bohatera. Ta satyryczna komedia dla wielu stała się alegorią walki francuskiego ludu z monarchią francuską, chociaż ja bym się nie doszukiwała aż tak głęboko ukrytych znaczeń:) Polecam serdecznie tę komedię omyłek.

Lubię czasem sięgać, po rzeczy nieoczywiste, o których niby coś wiem, niby je kojarzę, ale w rzeczywistości, gdzieś jednak pustką wieje. Ta pustka zawsze mnie niepokoi, więc staram się ją zapełniać:) Tak było z Weselem Figara, wiedziałam, że stanowiło podstawę libretta dla opery Mozarta, ale po tekst oryginalny nigdy nie sięgnęłam, aż do teraz. I tu niespodzianka, świetne...

Klasyczna komedia omyłek z kilkoma rewolucyjnymi, jak na owe czasy, wypowiedziami na temat nierówności klas i rażącego przekupstwa sędziów. Dzieło zestarzało się mocno. Rozbawiło mnie lekko jedynie kilka wypowiedzi sędziego Gąski.

Klasyczna komedia omyłek z kilkoma rewolucyjnymi, jak na owe czasy, wypowiedziami na temat nierówności klas i rażącego przekupstwa sędziów. Dzieło zestarzało się mocno. Rozbawiło mnie lekko jedynie kilka wypowiedzi sędziego Gąski.

Druga część "Cyrulika Sewilskiego". Trwają przygotowania do ślubu Zuzanny i Figara - sług hrabiego Almawiwy, który rości sobie prawo do pierwszej nocy spędzonej z panną młodą. Narzeczeni, z pomocą hrabiny, chcą temu zapobiec.

Druga część "Cyrulika Sewilskiego". Trwają przygotowania do ślubu Zuzanny i Figara - sług hrabiego Almawiwy, który rości sobie prawo do pierwszej nocy spędzonej z panną młodą. Narzeczeni, z pomocą hrabiny, chcą temu zapobiec.

Komedia omyłek w żartobliwy sposób przedstawiająca ius primae notis (Prawo pierwszej nocy),a raczej próby uniknięcia tej hańbiącej dla kobiet powinności, która kiedyś obowiązywała...

Sztuka opatrzona jest wstępem tłumacza Boya – Żeleńskiego, posłowiem autora oraz recepcją dzieła, także w Polsce już za czasów króla Poniatowskiego.

Samo „Wesele Figara” jakoś specjalnie mnie nie urzekło, choć i tu pewne trafne kąski można wyłuskać, dotyczące ludzkiej natury:

„PIĆ BEZ PRAGNIENIA I CZULIĆ SIĘ O KAŻDEJ PORZE ROKU, PANI HRABINO, WSZAK TO JEDNO ODRÓŻNIA NAS OD INNYCH BYDLĄT”

„TALENT DROGĄ DO AWANSU? WASZA DOSTOJNOŚĆ ŻARTUJE. MIERNOŚĆ I PŁASZCZENIE SIĘ: OTO ŚRODKI DO WSZYSTKIEGO”.

https://www.youtube.com/watch?v=lO0kcIawo4U

Komedia omyłek w żartobliwy sposób przedstawiająca ius primae notis (Prawo pierwszej nocy),a raczej próby uniknięcia tej hańbiącej dla kobiet powinności, która kiedyś obowiązywała...

Sztuka opatrzona jest wstępem tłumacza Boya – Żeleńskiego, posłowiem autora oraz recepcją dzieła, także w Polsce już za czasów króla Poniatowskiego.

Samo „Wesele Figara” jakoś specjalnie...

" - Już mnie wcale nie kocha.
- Czemuż więc taki zazdrosny?
- Jak wszyscy mężowie, moja droga: jedynie przez dumę!"

Pamiętacie obłędnie zakochanego w Rozynie hrabiego? Teraz Almawiwa jest już szczęśliwym małżonkiem pięknej niewiasty. Chociaż z tym szczęściem można by dyskutować, bo hrabia upatrzył sobie ukochaną Figara, Zuzannę i chce skorzystać z prawa pierwszej nocy, choć sam już dawno je zniósł. Co zrobi Figaro? Jak zareaguje zazdrosna Rozyna?

Druga część trylogii o Figarze jest, moim zdaniem, o wiele lepsza od poprzedniej. Więcej się dzieje, bohaterowie knują więcej intryg, akcja ciągle nabiera tempa, mamy też qui pro quo - dobra zabawa gwarantowana!

W utworze pojawiają się błyskotliwe dialogi, a najzabawniejsze wypowiedzi padają z ust Figara, którego uwielbiam:) Inne postaci również są fascynujące: delikatny Cherubin, rezolutna Zuzanna, Marcelina, Bartolo. Naprawdę przyjemnie się to czyta.

Oprócz dobrej zabawy Beaumarchais przemyca ważną problematykę społeczną i na kartach utworu krytykuje arystokrację, której przedstawiciele to ludzie bezwzględni, dbający wyłącznie o własne interesy. Ale oprócz tego i zawiłych intryg mamy też inny wątek, który pojawia się przy okazji sceny rozprawy sądowej. Co za szczęśliwy splot wydarzeń! Więcej nie zdradzę, ale ta scena godna jest uwagi - humor na najwyższym poziomie, wspaniały przekład Żeleńskiego, cudo! A na koniec - świetny wodewil. Jest zabawa i jest przesłanie, a miejsca, w których rozgrywa się akcja, są niezwykle malowniecze.

"Wesele Figara" to wspaniała lektura na odstresowanie. Utwór bawi i wciąga, a także daje okazję do przemyśleń związanych z tematami poruszonymi przez autora. Gwarantuję, że polubicie tytułowego Figara:)
No cóż... Pora na "Występną matkę".
Polecam!

" - Już mnie wcale nie kocha.
- Czemuż więc taki zazdrosny?
- Jak wszyscy mężowie, moja droga: jedynie przez dumę!"

Pamiętacie obłędnie zakochanego w Rozynie hrabiego? Teraz Almawiwa jest już szczęśliwym małżonkiem pięknej niewiasty. Chociaż z tym szczęściem można by dyskutować, bo hrabia upatrzył sobie ukochaną Figara, Zuzannę i chce skorzystać z prawa pierwszej nocy,...

niezbyt przyjemna lektura :/

niezbyt przyjemna lektura :/

Z jednej strony urocza historia, z drugiej strony ostra krytyka dyskusyjnej moralności arystokratów. Spełnia wszelkie zadania swojego gatunku, a do tego mistrzowsko bawi trafnymi spostrzeżeniami i czaruje pięknym zbiorem charakterów. Zdecydowanie polecam, sama bez wątpienia do niej wrócę : )

Z jednej strony urocza historia, z drugiej strony ostra krytyka dyskusyjnej moralności arystokratów. Spełnia wszelkie zadania swojego gatunku, a do tego mistrzowsko bawi trafnymi spostrzeżeniami i czaruje pięknym zbiorem charakterów. Zdecydowanie polecam, sama bez wątpienia do niej wrócę : )

Wciąga, świetna komedia :) polecam

Wciąga, świetna komedia :) polecam