Byłam bardzo ciekawa tej książki, a jednocześnie nie wiedziałam, czego się po niej spodziewać. Podmiejskim do Indian to relacja z badań i obserwacji terenowych autora. Na czym dokładnie skupiał swoją uwagę? Już pierwszy rozdział przekonał mnie, że będzie to naprawdę interesująca lektura. Opowiada on o kulcie Świętej Śmierci – dla mnie przerażającej i nieco irracjonalnej tradycji. Jednak wbrew pozorom nie jest to historia mrożąca krew w żyłach. Wręcz przeciwnie, ma lekki, a nawet radosny wydźwięk. Naprawdę niepojęte. A kolejne reportaże wcale nie były mniej zadziwiające. Każdy z nich opowiada o jakimś elemencie życia, który okazuje się bardzo nietypowy i intrygujący.

Autor w bardzo dobry sposób opisuje klimat Meksyku, jego czasami groteskowość, odmienności i… dzikość. Nie da się nie zauważyć licznych kontrastów. Zadziwia, że na Ziemi może istnieć kraj, w którym tak wiele różnych wartości, wierzeń, kultur swobodnie się przenika. Jednocześnie smucą różnice społeczne i przestępczość zbierająca ogromne żniwo.

Podoba mi się, że Piotr Grzegorz Michalik napisał rzetelną relację ze swojej podróży. Co prawda nie mam porównania i możliwości sprawdzić, czy jego punkt widzenia jest poprawny, ale wierzę w to, o czym mówi. Autor nie koloryzuje, nie idealizuje. Widać, że darzy Meksyk dużą miłością, ale potrafi wyszczególnić zarówno jego zalety, jak i wady. Nie nudzi statystykami czy opisami, które równie dobrze moglibyśmy przeczytać w Internecie. Skupia się na „smaczkach”, kwestiach dotąd nieporuszanych, które ciekawią, zaskakują.

W reportażach ogromnym plusem jest wiarygodność zdarzeń. Prawdziwe są opisywane sytuacje oraz ludzie. Michalik rozmawia z rdzennymi mieszkańcami i mimo, że opowiadają oni historie czasami zadziwiające i nieprawdopodobne to czytelnik ma świadomość, że z punktu widzenia rozmówcy są one prawdziwe. Nie musi w nie wierzyć, ale bez wahania akceptuje ich przekonania. Ma do czynienia z ludźmi z krwi i kości. Kiedy czytamy np. o wiedźmach, świadomość, że opisywane kobiety naprawdę żyją, a nie są tylko fikcyjnymi postaciami, ma swój niepowtarzalny urok.

Książkę czyta się szybko, lekko i z niegasnącym zainteresowaniem. Podoba mi się też styl autora – bardzo płynny, chwilami dowcipny, a jednocześnie rzeczowy i konkretny. Nieocenionym atutem są także dodatki w postaci zdjęć, które pozwalają dokładnie wizualizować sobie sytuację.

O budowie i wydaniu w dosłownie 2 zdaniach. Pozycja ta została ma twardą oprawę, okładka została utrzymana w stylu serii reportażów wydawnictwa. Treść poza wstępem, zakończeniem i podziękowaniami została podzielona na osiem rozdziałów, z czego każdy porusza inny temat, zjawisko, problem, łącząc się ostatecznie w całkowity obraz.

Wiele mogłabym opowiedzieć o tej książce, ale boję się napisać konkretnie, żeby nie odebrać Wam przyjemności z czytania. Gdybym wypisała mniej więcej, o czym opowiada każdy z rozdziałów, pozbawiałbym książkę elementu zaskoczenia. Dlatego, kiedy mówię, że jest to naprawdę ciekawa lektura, musicie mi uwierzyć na słowo.

Ta książka wyjaśni Wam znaczenie powiedzenia: „mam tutaj prawdziwy Meksyk”.

czytaj więcej: http://recenzentkaksiazek.blog.pl/2016/02/17/podmiejskim-do-indian-reportaze-z-meksyku-piotr-grzegorz-michalik/

Byłam bardzo ciekawa tej książki, a jednocześnie nie wiedziałam, czego się po niej spodziewać. Podmiejskim do Indian to relacja z badań i obserwacji terenowych autora. Na czym dokładnie skupiał swoją uwagę? Już pierwszy rozdział przekonał mnie, że będzie to naprawdę interesująca lektura. Opowiada on o kulcie Świętej Śmierci – dla mnie przerażającej i nieco irracjonalnej...