Początek lektury odebrałam dość drastycznie - zszokowało mnie to, jak daleko są w stanie posunąć się rodzice głównej bohaterki. Uzależnieni od alkoholu nie tylko nie byli w stanie zapewnić córce bezpieczeństwa oraz ciepła rodzinnego, ale również podstawowych rzeczy, takich jak miejsce do dorastania czy jedzenie. Kiedy matka Luli postanawia opuścić ją i ojca na nieokreślony czas i wyjechać gdzieś z nowym kochankiem, główna bohaterka nie wytrzymuje i decyduje, że uda się w podróż do Las Vegas, aby odciąć się od rodziców i ich prymitywnego życia.

Luli jest jedną z tych postaci, które pomimo swojego młodego wieku są dojrzałe, dlatego podczas czytania Jak najdalej stąd nie można spotkać się z bezmyślnością głównej bohaterki albo jej nieprzemyślanymi wyborami, których potem będzie mocno żałować. Trzynastolatka wychowała się w toksycznej rodzinie, w związku z tym nie jest ufna do ludzi, których spotyka podczas jej "podróży". Luli ma to coś, czym według mnie każda książkowa główna bohaterka powinna się charakteryzować - mocnym charakterem oraz dojrzałością. Nie znaczy to jednak, że wymagam od postaci nieskazitelnych charakterów - w końcu ideały nie istnieją i trudno byłoby wówczas czytać o perfekcjonistach. Pomimo odpowiedzialności, na jaką pisze się Luli, dziewczyna zdaje sobie sprawę, że nie ma już powrotu. Co do reszty bohaterów, każda postać, która miała swój udział w książce, idealnie go wykorzystała. Autorka wykreowała barwne postacie, mające duży wpływ na fabułę powieści - zarówno bohaterzy czołowi jak i tez epizodowi nadali tej książce melancholijny nastrój, odzwierciedlający brudną rzeczywistość, z którą nie mamy styczności na co dzień. W Jak najdalej stąd nie spotkamy tęczy i lukru - Andrea Portes ukazuje nam świat, na jaki Luli sama się zdecydowała i nie ma już szansy na powrót.

Jak najdalej stąd to książka mocno przemyślana i realistyczna, w której znajdziemy prawdziwy świat oraz bohaterów, którzy nie odnaleźli w swoim życiu pomyślności. Książka, wbrew pozorom, nie jest zwykłą młodzieżówką, mającą jedynie za zadanie oderwać się od problemów codziennych - skłania bowiem do przemyśleń oraz uzmysławia nam życie osób wiodących zupełnie inne życie. Powieść czyta się naprawdę szybko - w fabule znajdziemy dużo przemyśleń i wspomnień głównej bohaterki, dzięki którym czytelnik może lepiej zrozumieć Luli. Historia trzynastolatki wywarła na mnie pozytywne wrażenie i na pewno zostanie ze mną na dłużej.

http://ksiazkinastolatki.blogspot.com/2016/01/30-recenzja-ksiazki-jak-najdalej-stad.html

Początek lektury odebrałam dość drastycznie - zszokowało mnie to, jak daleko są w stanie posunąć się rodzice głównej bohaterki. Uzależnieni od alkoholu nie tylko nie byli w stanie zapewnić córce bezpieczeństwa oraz ciepła rodzinnego, ale również podstawowych rzeczy, takich jak miejsce do dorastania czy jedzenie. Kiedy matka Luli postanawia opuścić ją i ojca na nieokreślony...