Panika to gra. Gra, która skończy się dopiero wtedy, gdy ktoś wygra… nawet, jeśli ktoś zginie.
To gra o śmierć lub nowe życie…

Carp to małe nic nieznaczące w świecie miasteczko, w którym większość mieszkańców boryka się z bezrobociem i nałogami. Młodzi, którzy są zmuszeni do wychowywania się tam marzą tylko o jednym. Uciec. Byle jak najdalej od sennego miasteczka. A pomóc w tym ma wygrana w najsłynniejszą grę. Panika. Dla uczestników to nie tylko gra. To szansa na nowe, lepsze życie.

Tak samo myśli Heather i Nat. Tyle, że jedna z nich zaczęła grać przez przypadek. Przez złamane serce. I żadnych szans na jego naprawę. Z czasem okaże się jednak, że może wzięcie udziału w grze było jej przeznaczeniem.

Uwielbiam książki Lauren Oliver. Dla mnie jej książki, zarówno „Delirium” jak i „Panika” są książkami przedwszystkim o odwadze i poświęceniu. Wątek miłosny również jest. Jednak w przypadku Paniki nie jest on aż tak wyraźny. Jak dla mnie skupia autorka w Panice skupiła się głównie na innych rzeczach, które całości nadają dynamiki. Bo trzeba przyznać. Akcja w tej książce jest. Cały czas coś się w niej dzieje. Oczywiście zdarzają się wolniejsze chwile, jednak zaraz po nich akcja chwyta czytelnika za serce. Przyznaję, że głównie z przerażenia.

Jedynym minusem jak dla mnie jest zakończenie. Jak dla mnie końcówka jest zbyt ucięta. Zabrakło mi tych kilku zdań, które zakończyłyby całą akcję bez zbędnych niedomówień.

Co jednak nie zmienia faktu, że bardzo gorąco polecam

Panika to gra. Gra, która skończy się dopiero wtedy, gdy ktoś wygra… nawet, jeśli ktoś zginie.
To gra o śmierć lub nowe życie…

Carp to małe nic nieznaczące w świecie miasteczko, w którym większość mieszkańców boryka się z bezrobociem i nałogami. Młodzi, którzy są zmuszeni do wychowywania się tam marzą tylko o jednym. Uciec. Byle jak najdalej od sennego miasteczka. A pomóc...