Leonie Swann, którą znamy z wyjątkowych i kryminalnych poczynań kilku owiec, w najnowszej książce postanawia porzucić wełniane zwierzęta i zająć się pchłami. Powieść jest subtelna i dziwna zarazem. Fascynuje i wprowadza niezwykły klimat, zahaczając o mroczne i baśniowe światy.

Najważniejsze są tu oczywiście wskrzeszone cyrkowe pchły mieszkające w ciemnym pudle, ale nie tylko. To również opowieść o zaklętych kamieniach szlachetnych i niezliczonych ilościach kartoników z mlekiem.

Leonie Swann przedstawia Londyn, a w nim dwóch głównych bohaterów niby skrajnie różnych, a jednak bardzo do siebie podobnych: Juliusa Birdwella - dyrektora pchlego cyrku, który urzeczony pięknością rusałki rusza jej na pomoc i Franka Greena - detektywa fanatyka, który z uporem rozwiązuje nietypowe zagadki, by potem podczas prywatnych sesji terapeutycznych o nich zapomnieć.

W rękach Juliusa pchły dokonują rzeczy niemożliwych, wznoszą się na wyżyny i nawet zaczynają wyśpiewywać pchle przeboje, rodem z Brzechwowej „Pchły Szachrajki”. To pchli kryminał z domieszką fantasy, w którym drogi Juliusa i Greena w końcu się przetną, a sprawy rusałki, wielkiego magika i dziwnego stworzenia ze skrzydełkami, zaczną się z sobą łączyć.

Swann kreuje powieść poprzez domysły, nie mówi wprost, postacie bywają tu bardzo tajemnicze, nieuchwytne, ukryte w cieniu, tym popisem zręcznej tajemniczości daje czytelnikowi sporą swobodę wyobraźni.

To wielobarwna, szalona i pięknie absurdalna powieść pełna niesamowitości i pchlich skoków w nieznane, to przygoda życia z dużą ilością magicznych stworzeń, tajemniczych historii z przeszłości i zaklętego domu w samym centrum leśnego labiryntu. Jednak pchli zakątek, to zaledwie czubek góry lodowej, jaką zmyślnie urządza pisarka. W wykreowanym świecie, zwyczajnym z pozoru, kryje się wiele stworzeń o różnych kształtach i upodobaniach, a może nawet jest i smok ziejący ogniem.

Trzeba przeczytać, koniecznie! 

Grzegorz Śmiałek