Dzisiejsza recenzja jest dla mnie trudna do napisania. Nie do końca podobała mi się ta książka.
Początek był świetny, ciekawy i gdyby tylko tak było do końca to napisałabym wiele dobrych słów. Niestety- chyba rozpieściły mnie książki pełne akcji, takie, które nie pozwalają się nudzić- do tego stopnia, że każde odstępstwo od normy, wolniejsze tempo sprawia, że nie zadowalam się czytając
"Lydia nie żyje. Jeszcze tego jednak nie wiedzą…". To pierwsze słowa w powieści. To właśnie po nich wnioskowałam, że czeka nas uczta czytelnicza.
Bohaterami jest rodzina Lee, a akcja dzieje się w teraźniejszości (czyli latach siedemdziesiątych XX w.) i przeszłości, czyli wszystkich wydarzeniach, które spotkały Jamesa i Marylin Lee oraz ich dzieci wcześniej.
Lydia jest grzeczną i posłuszną dziewczyną, rodzice wróżą jej świetlaną przyszłość, pragną by w życiu została KIMŚ, by nie musiała przeżywać co oni. Musicie wiedzieć, że w czasie gdy dzieje się akcja powieści obcokrajowcy nie byli zbyt dobrze traktowani przez społeczność amerykańską. Chińczycy i Afroamerykanie przez lata byli doświadczani ostracyzmem ze względu na rasę, używano wobec nich słów uznawanych za obelżywe i jednocześnie- nie traktowano ich jako ludzi.
To książka ciekawa, pokazuje jak ważny jest dom, wsparcie. Widzimy też, jak niewiele wystarczy by równowaga domowego ogniska została zachwiana, a na świat zaczęły wychodzić tajemnice mogące zniszczyć rodzinę.

Dzisiejsza recenzja jest dla mnie trudna do napisania. Nie do końca podobała mi się ta książka.
Początek był świetny, ciekawy i gdyby tylko tak było do końca to napisałabym wiele dobrych słów. Niestety- chyba rozpieściły mnie książki pełne akcji, takie, które nie pozwalają się nudzić- do tego stopnia, że każde odstępstwo od normy, wolniejsze tempo sprawia, że nie zadowalam...