„Saga rodu Forsyte'ów” - mówi Wam to coś? Spokojnie, przed sięgnięciem po „Posiadacza” też nie zdawałam sobie sprawy z jej istnienia. Dzisiaj jednak bogatsza o wiedzę, przybywam, aby zaprezentować Wam pierwszy tom serii, która przyniosła angielskiemu twórcy Nagrodę Nobla w 1932 roku. (...)

Miłość do literatury angielskiej obudziła we mnie Jane Austen. Właściwie to dzięki urodzonej blisko sto lat wcześniej niż John Galsworthy autorce, które zajmowała się opisem angielskich sfer wyższych na początku XIX wieku, z tak wielkim entuzjazmem zareagowałam na premierę nowego wydania „Posiadacza”.

Drugim bodźcem, który skłonił mnie do sięgnięcia po to dosyć pokaźne tomiszcze była oczywiście przykuwająca wzrok oprawa, za którą stoi Wydawnictwo MG. W tym wydaniu widać pasję i szacunek do klasyków literatury.

Jestem wzrokowcem jak większość ludzi, ale jednocześnie będąc w tej grupie, przynależę to nielicznych, którzy się do tego przyznają i bez owijania w bawełnę głoszą, że oceniają książkę po okładce. Nie zmienia to jednak faktu, że gdy zaspokoję już swój zmysł wzroku, szukam w książce czegoś zdecydowanie oryginalnego, co przyciągnie mnie na dłużej.

„Posiadacz” zdecydowanie to coś posiada.

Książka Johna Galswothy'ego przedstawia mieszczański ród, który na każdym kroku wyolbrzymia swoje znaczenie. Jest to historia o pełnych charyzmy ludziach zdominowanych przez chęć posiadania, którzy choć o uczuciach mówią, to w ostatecznym rozrachunku odkładają je na boczny tor. Forsyte to nazwisko, które reprezentuje skomplikowane układy rodzinne, ale jest to też swoisty sposób myślenia. Kiedy nazwiemy kogoś Forsyte'em, to znaczy że mamy na myśli osobę, którą na co dzień spotykamy, która nas otacza, choć nawet czasami nie zdajemy sobie z tego sprawy, dla której poczucie własności od dawna znajduje się na pierwszym miejscu w hierarchii uczuć i która co gorsza jest niewolnikiem tej własności.

Każdy z nas jest Forsyte'em

To zdanie z pewnością było aktualnie w czasach, o których pisał John Galsworthy, a co więcej w warstwie społecznej, którą obrał sobie za przedmiot analizy. Dzięki dogłębnej interpretacji społeczeństwa angielski pisarz odmalował ze szczegółami portret mieszczaństwa angielskiego oraz miłość, pożądanie, wstręt, a nawet wrażliwość na piękno.
Na pierwszy plan w „The Man of Property” wysuwa się postać Soamesa Forsyte'a i jego żony Ireny - zadurzonej w innym mężczyźnie. To Irena staje się burzycielką porządku ustalonego w rodzinie, ale uważa że to jej prawo, bo niegdyś Soames obiecał jej, że gdy ich małżeństwo okaże się nieszczęśliwe, ten zwróci jej wolność.
Innym ważnym wątkiem w „Posiadaczu” są losy głowy rodziny - starego Jolyona i jego relacji z synem, a właściwie próby ich naprawy. Najstarszy z rodu Forsyte'ów - choć tego nie ukazuje - zdaje się najbardziej odczuwać wszystkie niedoskonałości w swoim rodzie, ponieważ sam reprezentuje stare porządki. Książka Johna Galsworthy'ego to także historia, która głosi do czego mogą doprowadzić niespełnione nadzieje.

Klimat epoki

„Posiadacz” to napisana przystępnym językiem książka, której akcja przyspiesza proporcjonalnie do liczby przeczytanych stron. Mnóstwo tu długich, kwiecistych opisów zarówno natury, jak i strojów, czy rodzinnych spotkań. Niemniej jednak to właśnie te ozdobniki rewelacyjnie oddają klimat epoki i stanowią portret charakterów na przełomie wieków.

Bardzo dobrze pisze się o książce, która przypadła nam do gustu. Tak właśnie czuję się pisząc opinię o „Posiadaczu”. Mam nadzieję, że ta powieść, a z czasem cała saga znajdzie się na Waszej liście utworów to przeczytania. A ja czekam na kolejne części wydane przez Wydawnictwo MG.

www.NiebieskaObwoluta.blogspot.com

„Saga rodu Forsyte'ów” - mówi Wam to coś? Spokojnie, przed sięgnięciem po „Posiadacza” też nie zdawałam sobie sprawy z jej istnienia. Dzisiaj jednak bogatsza o wiedzę, przybywam, aby zaprezentować Wam pierwszy tom serii, która przyniosła angielskiemu twórcy Nagrodę Nobla w 1932 roku. (...)

Miłość do literatury angielskiej obudziła we mnie Jane Austen. Właściwie to dzięki...