Książę pomimo zalety posiadania ponadprzeciętnej empatii, rzeczywiście był pożałowania godnym idiotą.
Myszkina nie można porównać z Chrystusem, gdyż Chrystus prócz gigantycznej miłości, empatii i zrozumienia bólu istnienia człowieka, był męski, waleczny, odważny i jasno zdecydowany na określoną hierarchię wartości, gdzie Bóg był zawsze na pierwszym miejscu.
Książę Myszkin to taka rozmemłana ciotka, żenująco niezdecydowana, nie umiejąca wziąć kobiety w męskie ramiona, gdyż sam był jak kobieta. Niezdecydowany i zagubiony w lesie swych emocji i myśli.
Taki mężczyzna nie podoba się on nie daje poczucia siły i wsparcia a tego właśnie potrzebuje kobieta.
Chrystus to miłość ale i potęga jego obosiecznego miecza Boskiej sprawiedliwości. To moc przed którą trzeba się ugiąć bo inaczej, po upływie naznaczonego czasu, zostanie się ściętym.
Myszkin to karykatura miłości, wypaczona przez brak mocy i hierarchii wartości. To chaos i bezład...

Wniosek jest jeden. By być dobrym człowiekiem nie wystarczy mieć serce wypełnione empatią i dobrocią ogólnoludzką. Serce bez BOGA i silnej hierarchii wartości jest tak samo pijane i ślepe jak serce każdego innego bezbożnego przestępcy. Tak samo prowadzi do zniszczenia, śmierci i bezsensu.
W sumie książkę odbieram jako demaskację współcześnie nam panującego bezbożnego humanizmu, którego wyznawcy zachowują się i mówią bardzo podobnie do Księcia Myszkina :-).

Książę pomimo zalety posiadania ponadprzeciętnej empatii, rzeczywiście był pożałowania godnym idiotą.
Myszkina nie można porównać z Chrystusem, gdyż Chrystus prócz gigantycznej miłości, empatii i zrozumienia bólu istnienia człowieka, był męski, waleczny, odważny i jasno zdecydowany na określoną hierarchię wartości, gdzie Bóg był zawsze na pierwszym miejscu.
Książę Myszkin...