Uwielbiam takie powieści! "Paryski architekt" po prostu mnie oczarował.

Kiedy architekt* bierze się za pisanie powieści, wydawać by się mogło, że sprawa z góry jest przegrana. Jakież było więc moje zdziwienie, kiedy lektura ze strony na stronę coraz bardziej mnie wciągała. Wykorzystywałam każdą wolną chwilę (pomiędzy karmieniem, przewijaniem, tuleniem, kołysaniem itp.), by poznać dalsze dzieje głównego bohatera.


Cała rzecz dzieje się w okupowanym Paryżu. Jakaś osoba konstruuje wymyślne skrytki, w których w czasie akcji Gestapo chowają się prześladowani Żydzi. Bardzo to nie w smak Niemcom, którzy po każdej kolejnej nieudanej obławie są coraz bardziej wściekli i rozjuszeni. Główny bohater, Lucien, to obiecujący architekt. W małżeństwie nie do końca mu się układa, więc mężczyzna szuka pocieszenia w ramionach kochanki, pewnej projektantki mody. Sam przed sobą usprawiedliwia się tym, że łączy go z nią nie tylko łóżko, lecz także pokrewieństwo dusz. Jego sukcesy bardziej cieszą bowiem jego kochankę aniżeli żonę.

Pewnego razu Lucien dostaje nietypowe, ale bardzo opłacalne zlecenie. Ma zaprojektować skrytkę dla żydowskiego przyjaciela swego zleceniodawcy. Stworzenie takiej kryjówki w czasach II wojny światowej to pchanie się na minę, praktycznie samobójstwo. Luciena nie interesuje los Żydów. W tych trudnych czasach liczą się dla niego pieniądze, które może w tej sytuacji zarobić. Dodatkowo, jeśli Francuz zgodzi się na taką współpracę, dostanie zlecenie na projekt fabryki. Fabryki służącej Niemcom do wytwarzania broni, ale o tym Lucien stara się nie myśleć. Marzy tylko o tym, by móc wreszcie rozwinąć skrzydła na architektonicznej niwie i pokazać wszystkim, jak dobrym jest architektem. Mężczyzna nie zdaje sobie sprawy, że godząc się na pierwsze zlecenie, zmieni swoje życie.



całość:
http://in-bed-with-books.blogspot.com/2016/04/charles-belfoure-paryski-architekt.html

Uwielbiam takie powieści! "Paryski architekt" po prostu mnie oczarował.

Kiedy architekt* bierze się za pisanie powieści, wydawać by się mogło, że sprawa z góry jest przegrana. Jakież było więc moje zdziwienie, kiedy lektura ze strony na stronę coraz bardziej mnie wciągała. Wykorzystywałam każdą wolną chwilę (pomiędzy karmieniem, przewijaniem, tuleniem, kołysaniem itp.),...