Ciekawa jest historia powstania tej książki, oto nasz noblista prowadził w latach 90. wraz z Robertem Hassem seminarium dla studentów anglistyki na Uniwersytecie Berkeley. Czytano tam i omawiano wiersze poetów z całego świata. Materiały z owego seminarium posłużyły za podstawę do książki, która składa się z wielu wierszy pogrupowanych tematycznie (przyroda, chwila, podróż, etc.) z krótkim komentarzami autora.

Bodaj najciekawszy jest wstęp, pisze w nim bowiem Miłosz o swoim poglądach na poezję. Oto jego credo: „Moja propozycja na tym polega, że pokazuję wiersze bardzo, z niewieloma wyjątkami, krótkie, jasne i czytelne, oraz – że użyję niesłusznie skompromitowanej nazwy – to znaczy lojalne wobec rzeczywistości i starające się ją opisać jak najzwięźlej. Obalają więc powszechny sąd o poezji jako o dziedzinie mglistej i wymykającej się rozumieniu.” Przytacza nasz noblista jeszcze jeden znamienny cytat, wypowiedź wielkiego malarza francuskiego Paula Cézanne'a: „Oto minuta świata, która mija. Namalować ją taką, jaka jest rzeczywiście, i wszystko zapomnieć, żeby to osiągnąć. Stać się nią, być nadczułą kliszą, dać obraz tego, co widzimy, zapominając o wszystkim, co widziano przed nami.” Dodajmy, że bardzo wiele wierszy w książce spełnia zalecenia Cézanne'a, notabene, ciekawy to związek między malarstwem a poezją...

Nie ukrywa też Miłosz, że jego ideałem jest prostota, razi go skomplikowanie, niejasność, niespodziewane skojarzenia, nie lubi 'poezji niezrozumiałej' pisze o tym w komentarzach do wierszy Jeana Follaina (s. 196-199). No cóż, to dosyć wąskie spojrzenie na poezję, ale nie ukrywam, że bliskie mi.

Szczególne miejsce w tym zbiorze zajmują wiersze poetów chińskich dynastii T'ang (618-907 r.),prawdziwa fascynacja Miłosza, może u źródeł tej fascynacji jest to, że „nie ten co u nas był ich stosunek podmiotu do przedmiotu, to znaczy do drzewa, kwiatu, górskiego szczytu i wszelkich rzeczy poznawanych zmysłami czy też w ogóle przyrody.” Rozwijając tę myśl, twierdzi Miłosz, że w myśli wschodniej chodzi bardziej o utożsamienie się z rzeczą niż konfrontację z nią, ciekawa to koncepcja, chociaż prawdę mówiąc wiersze starochińskie jakoś mnie nie porywają...

Ta fascynująca książka nadaje się do wielokrotnego czytania, z pewnością będę do niej wracał.

Ciekawa jest historia powstania tej książki, oto nasz noblista prowadził w latach 90. wraz z Robertem Hassem seminarium dla studentów anglistyki na Uniwersytecie Berkeley. Czytano tam i omawiano wiersze poetów z całego świata. Materiały z owego seminarium posłużyły za podstawę do książki, która składa się z wielu wierszy pogrupowanych tematycznie (przyroda, chwila, podróż,...

Moje pierwsze spotkanie z poezją w większym wydaniu. Chciałem sprawdzić, czy przekonam się kiedykolwiek do poezji. Dzięki Miłoszowi wejście w ten świat było dużo łagodniejsze. Miłosz stworzył to dzieło podczas pobytu w Kalifornii - na krańcu cywilizacji zachodniej, gdzie jest już podobna odległość do Chin jak choćby do Anglii. Dużo jest tutaj twórczości chińskiej z przed 500, 1000 i więcej lat. Te wiersze okazały się dla mnie najbardziej ciekawe. Świadomość, że ludzie dwa tysiące lat temu na drugim krańcu świata co zachwycało, mieli podobne dylematy jest intrygująca. Do tego dochodzą przepiękne wprowadzenia i komentarze Miłosza.

Moje pierwsze spotkanie z poezją w większym wydaniu. Chciałem sprawdzić, czy przekonam się kiedykolwiek do poezji. Dzięki Miłoszowi wejście w ten świat było dużo łagodniejsze. Miłosz stworzył to dzieło podczas pobytu w Kalifornii - na krańcu cywilizacji zachodniej, gdzie jest już podobna odległość do Chin jak choćby do Anglii. Dużo jest tutaj twórczości chińskiej z przed...

Nie wiem dlaczego,wcześniej nie napisałam nic o tej książce,która przecież od zawsze leży przy moim łóżku i od której zaczęła się moja przygoda z poezją "na poważnie".Ta książka jest dla mnie tym cenniejsza,że z dedykacją kogoś,kto niejako mnie popchnął w pewną stronę,osobie z ogromną wiedzą i tej,która we mnie wierzyła i wspierała.
Książka,która stanowiła nadbagaż w moim emigracyjnym tobołku,która nieraz ukoiła,zainspirowała,książka jedyna w swoim rodzaju.
I wiersz Mary Olivier "Dzikie gęsi",który mógłby być moim mottem życiowym i swoistym credo:
"Nie musisz być dobra
Nie musisz iść przez pustynie pokutując
Wystarczy że pozwolisz zwierzatku swego
ciała pokochać,co pokochało"

Cytat może być niepełny,bo z pamięci.
Kocham tę książkę i tak już chyba zostanie na zawsze.
Pozdrawiam.

Nie wiem dlaczego,wcześniej nie napisałam nic o tej książce,która przecież od zawsze leży przy moim łóżku i od której zaczęła się moja przygoda z poezją "na poważnie".Ta książka jest dla mnie tym cenniejsza,że z dedykacją kogoś,kto niejako mnie popchnął w pewną stronę,osobie z ogromną wiedzą i tej,która we mnie wierzyła i wspierała.
Książka,która stanowiła nadbagaż w moim...

Często do niej zaglądam.Wspaniała książka i piękna poezja.Miłosz powiedział,że ten zbiór powstał w ramach walki z niektórymi tendencjami obecnymi w nowoczesnej myśli i poezji,ale cała książka wypływa z ogromnego szacunku dla holenderskich martwych natur i stanowi pochwałę świetlistego chwytania rzeczy.Dla wszystkich chociaż trochę ceniących i lubiących poezję.Bezcenne komentarze poety do poszczególnych utworów,pozwalają chociaż trochę zrozumieć sens i zadania poezji.Wielka szkoda,że nie mogłem takiej książki przeczytać w czasach licealnych.

Często do niej zaglądam.Wspaniała książka i piękna poezja.Miłosz powiedział,że ten zbiór powstał w ramach walki z niektórymi tendencjami obecnymi w nowoczesnej myśli i poezji,ale cała książka wypływa z ogromnego szacunku dla holenderskich martwych natur i stanowi pochwałę świetlistego chwytania rzeczy.Dla wszystkich chociaż trochę ceniących i lubiących poezję.Bezcenne...