Bardzo długo się zastanawiałam jak ocenić książkę Sparksa.Czy podobała mi się? I tak i nie. Czy zaciekawiła mnie? I tak i nie. Czy poleciłabym ją innym czytelnikom? I tak i nie. Skąd te rozbieżności? Powiedzielibyście, że kobieta zmienną jest, ale nie o to chodzi.
Książka owszem, przyjemna. Dobrze się czyta, opowiada piękną historię o tym, że kochać można przez całe życie, że miłość, jeżeli jest wielka i prawdziwa potrafi przetrwać w niezmienionej formie lata rozłąki. Wszystko pięknie a jednak coś nie gra.
Otóż za dużo mi w niej było bezsensownych dialogów pomiędzy głównymi bohaterami, ciągnących się przez kilka a nawet kilkanaście stron, z których nic nie wynika. Główni bohaterowie, Amanda i Dawson, jacyś tacy nijacy. Płascy, jednowymiarowi, ani przez moment mnie nie zaskoczyli. Jedyne co wali Cię obuchem w głowę to zakończenie. Świetne, spodziewane a jednocześnie nieprzewidywalne.
Łez nie było, głębokich przemyśleń też nie. Jedyne co zostało to nieodparte wrażenie, że Sparks w każdej książce porusza ten sam temat- wielka miłość w latach młodzieńczych, zakochani rozdzieleni przez los spotykają się po latach i okazuje się, że między nimi nic się nie zmieniło. Ale kto wie, na pewno przeczytam jeszcze jego książki żeby się przekonać czy miałam słuszność :)

Bardzo długo się zastanawiałam jak ocenić książkę Sparksa.Czy podobała mi się? I tak i nie. Czy zaciekawiła mnie? I tak i nie. Czy poleciłabym ją innym czytelnikom? I tak i nie. Skąd te rozbieżności? Powiedzielibyście, że kobieta zmienną jest, ale nie o to chodzi.
Książka owszem, przyjemna. Dobrze się czyta, opowiada piękną historię o tym, że kochać można przez całe życie,...