„Niepokój” to drugi tom trylogii o pięknej miłości pomiędzy Samem i Grace pióra Maggie Stiefvater. Zbliża się wiosna, a samopoczucie Grace nie jest najlepsze. Nawracające migreny, wysoka gorączka i dziwne przeczucia towarzyszą bohaterce coraz częściej. Związek Grace i Sama rozkwita, jednak rodzice dziewczyny podchodzą do niego bardzo sceptycznie. Sam stara się realizować swoje zobowiązania i opiekuje się sforą, do której dołącza nowy wilk. Tajemnica, jaką w sobie nosi dodaje mu uroku. Co przydarzy się w drugiej części bestsellerowej trylogii o wilkołakach z Mercy Falls amerykańskiej pisarki? Zdradzę tylko, że ich dalsze losy są naprawdę intrygujące.

Największym atutem powieści jest narracja. Autorka decyduje się na narrację pierwszoosobową, podobnie jak było w przypadku "Drżenia". Tutaj jednak do grona narratorów dołącza jeszcze dwóch innych bohaterów. Dzięki takiemu zabiegowi czytelnik ma możliwość wnikliwego poznania wydarzeń. Narracja prowadzona z czterech perspektyw ułatwia także odbieranie emocji postaci. Historia opowiedziana przez pryzmat czterech narratorów staje się pełniejsza i niewątpliwie zawiera więcej szczegółów dzięki którym powstający w głowie czytelnika obraz układa się zgrabnie w jedną, perfekcyjną całość. Ponadto idealnie oddziałowuje na czytelnika pomagając mu poczuć klimat powieści. Bardzo podobał mi się ten zabieg, a na narrację z perspektywy Isabel i Cole'a czekałam z zapartym tchem.

Bohaterowie „Niepokoju” są bardzo dobrze wykreowani. To postacie wielowymiarowe, których charakter ewoluuje wraz z rozwojem akcji, a odbiorca poznaje daną postać krok po kroku, bez pośpiechu. Postacie są żywe, barwne i ciekawe. Każdy prezentuje inną osobowość, co wprowadza element urozmaicenia. Dużym plusem jest wspomniany wyżej rozwój bohaterów. Na tle wydarzeń opisywanych w książce, nasi bohaterowie przechodzą zauważalne przemiany, które dla jednych okazują się być pozytywne, dla innych wręcz przeciwnie.

Akcja drugiej części trylogii o wilkołakach z Mercy Falls mknie z porównywalną prędkością jak „Drżenie”. Nadal możemy cieszyć się dość stonowanym tempem, które jednak nie nuży. Mi taki rytm jak najbardziej odpowiadał. Ton powieści fantastycznie współgra z opisywanymi wydarzeniami. Czytanie powieści bardziej przypominało delektowanie się każdą stroną, przemyśleniami postaci i przedstawianymi zdarzeniami. Wątki poboczne nadal odgrywają w powieści niemałą rolę i nie są wcale mniej interesujące niż wątek główny.

Na uwagę zasługuje również oprawa graficzna przypominająca po trosze „Drżenie”. Okładka jest równie elektryzująca. Przedstawia wilczą postać Sama w towarzystwie Grace z papierowym żurawiem w dłoni. Na drugim planie widzimy jeszcze dwie inne postacie - najprawdopodobniej Isabel i Cole’a. Zimowy klimat dopełnia całości.

Maggie Stiefvater kolejny raz wykazała się swoimi pisarskimi umiejętnościami. Zaskakujące pomysły, ciekawe zwroty akcji i zainteresowanie jakie potrafi wzbudzić u czytelnika to niewątpliwie wielkie plusy. W powieści autorki niezwykłej trylogii o wilkołakach nie brak również emocji. Co więcej, poruszane przez pisarkę istotne kwestie takie jak rodzina, przyjaźń i miłość świetnie komponują się w całej opowieści. „Niepokój” to wspaniała książka przepełniona magicznym uczuciem pomiędzy dwojgiem ludzi, których żadna siła nie powstrzyma przed wspólnym życiem. Jestem niezwykle ciekawa dalszych losów bohaterów i już nie mogę doczekać się spotkania z nimi w trzeciej części trylogii!

„Niepokój” to drugi tom trylogii o pięknej miłości pomiędzy Samem i Grace pióra Maggie Stiefvater. Zbliża się wiosna, a samopoczucie Grace nie jest najlepsze. Nawracające migreny, wysoka gorączka i dziwne przeczucia towarzyszą bohaterce coraz częściej. Związek Grace i Sama rozkwita, jednak rodzice dziewczyny podchodzą do niego bardzo sceptycznie. Sam stara się realizować...