Nie jest według mnie dziełem bardziej odkrywczym niż KCR, możliwe że ze względu na to, iż właściwie rozwija/stoi ona na antynomii, która skupiała się na wolności. Kant postuluje, że moralność istnieje biorąc pod uwagę fakt, że właśnie wtedy zostaje umożliwiona idea wolności, ku której nasz umysł się skłania.
Momentami według mnie niebezpiecznie zbliża się do argumentu "czucia" moralnej strony będącej tworem czystego rozumu, który to argument przypominałby mi postawę Kartezjusza wobec naszej jaźni i świadomości samych siebie, a tę przecież filozof wykładający w Królewcu sam obalił traktując doświadczanie samego siebie jako zjawisko. Nie jest to teza apodyktyczna, a raczej wybiórcza i istniejąca, gdyż stoi na podwalinie całej jego filozofii, a także łączy się z implikacjami praktycznego rozumu, jak istnienie Boga, nieśmiertelność duszy i swego rodzaju życie pośmiertne. Uważam, że samo hasło wolności transcendentalnej, jak i postulaty praktycznego rozumu łamią pojęcie noumenu i zbyt pochopnie je rozszerzają. Wyniesienie przyczynowości w świat noumenów wprowadza też tam wymiar czasu, gdyż jak sam Kant wspomina, przyczynowość opiera się na czasie. Nawet w praktycznym celu umysłu wiążą się one z przedstawieniami w umyśle, więc jest to według mnie niekonsekwencja samego Kanta, która pojawiła się już w poprzedniej Krytyce.
Kant pozostawia moralność indywidualnym zagadnieniem, gdyż imperatyw dotyczy tylko formy, a nie treści, ale mimo wszystko w mojej głowie ta wrodzona moralność nie jest najbardziej przekonywującym zagadnieniem filozofii Kanta.
Najprzyjemniejszą dla mnie częścią są rozważania o różnicy między obiektywną, a subiektywnymi pobudkami moralnymi, które m.in. krytykują i odkrywają nieczystość wśród nauki moralności wśród najmłodszych, choć nawet w nich (a część tych rozważań znajduje się też przed metodologią) trochę trywializuje Kant zasadę miłości samego siebie jako obiektywną.

Nie jest według mnie dziełem bardziej odkrywczym niż KCR, możliwe że ze względu na to, iż właściwie rozwija/stoi ona na antynomii, która skupiała się na wolności. Kant postuluje, że moralność istnieje biorąc pod uwagę fakt, że właśnie wtedy zostaje umożliwiona idea wolności, ku której nasz umysł się skłania.
Momentami według mnie niebezpiecznie zbliża się do argumentu...

Ważne dzieło, ale nieco zbyt rozwlekłe. "Uzasadnienie metafizyki moralności" to prawdziwe arcydzieło.

Ważne dzieło, ale nieco zbyt rozwlekłe. "Uzasadnienie metafizyki moralności" to prawdziwe arcydzieło.

Praca jest niezwykle rozwlekła, Krytyka czystego rozumu, mimo pewnych niedoskonałości, pozostaje bardziej strawną lekturą.
Mimo to, do wyłuskania są tu treści szczególnie interesujące, przede wszystkim umiejscowienie etyczności poza "empirią". Etyka Kanta okazuje się być nie tyle subiektywna w sensie potocznym, ale filozoficznym, tzn. - ufundowana na człowieku-"podmiocie".
Teza Kanta o współistnieniu rzeczywistości zjawiskowo-empirycznej (przyrodniczej, opartej o zasadę przyczynowości) i tej drugiej, nieempirycznej i bytującej (nie jako zjawisko, ale byt sam w sobie) jest szczególnie interesujący i z całą pewnością paradoksalny.
Dzieło oczywiście warte uwagi i pożyteczne, acz niestety - pozbawione polotu literackiego.

Praca jest niezwykle rozwlekła, Krytyka czystego rozumu, mimo pewnych niedoskonałości, pozostaje bardziej strawną lekturą.
Mimo to, do wyłuskania są tu treści szczególnie interesujące, przede wszystkim umiejscowienie etyczności poza "empirią". Etyka Kanta okazuje się być nie tyle subiektywna w sensie potocznym, ale filozoficznym, tzn. - ufundowana na...

Wielki renegat protestantyzmu platonizuje germańską modą dla prehistorycznie sentymentalnych i aulicznych Niemiec w rezultacie ad usum pomorskiego mistycyzmu po sto drachm za godzinę. To jeszcze wciąż platońska "Uczta", ale tym razem z Królewca, z tamtejszą niestrawną kuchnią, z kapustą, ale bez żigolaków.

Wielki renegat protestantyzmu platonizuje germańską modą dla prehistorycznie sentymentalnych i aulicznych Niemiec w rezultacie ad usum pomorskiego mistycyzmu po sto drachm za godzinę. To jeszcze wciąż platońska "Uczta", ale tym razem z Królewca, z tamtejszą niestrawną kuchnią, z kapustą, ale bez żigolaków.

Kolejna praca z zakresu etyki kantowskiej, zajmująca się zdecydowanie bardziej szczegółowo omówionymi w "Uzasadnieniu metafizyki moralności" koncepcjami; mimo wkroczenia na scenę istotnych z punktu filozofii koncepcji (jak m.in postulat nieśmiertelności oraz postulat Boga) to praca dla mnie była dużo mniej ciekawa w odbiorze od wyżej wymienionej. W "Uzasadnieniu..." Kant niemal w telegraficznym skrócie omówił istotę swojej etyki i rozumiem, że z konieczności odpowiedzenia całemu filozoficznemu światkowi na różnego rodzaju zarzuty musiała powstać praca nieco szersza jednak wielokrotne powtarzanie czy rozciąganie na strony uzasadnienia czemu w świecie fenomenów nie ma miejsce na wolność (co w "Uzasadnieniu" zostało omówione w kilka bodaj zdań) wydało mi się zbyteczne. Może praca wydała mi się męcząca przez fakt bycia w trakcie "maratonu" czytania Kanta i po prostu wiele koncepcji się powtarzało z "Uzasadnienia" jednak zdaje mi się, że gdybym miał komuś polecić pracę Kanta z zakresu etyki to poleciłbym "Uzasadnienie" a nie, wydaje mi się, popularniejszą "Krytykę praktycznego rozumu".

Mimo wszystko praca oczywiście wybitna i językowo podobna.

Kolejna praca z zakresu etyki kantowskiej, zajmująca się zdecydowanie bardziej szczegółowo omówionymi w "Uzasadnieniu metafizyki moralności" koncepcjami; mimo wkroczenia na scenę istotnych z punktu filozofii koncepcji (jak m.in postulat nieśmiertelności oraz postulat Boga) to praca dla mnie była dużo mniej ciekawa w odbiorze od wyżej wymienionej. W "Uzasadnieniu..."...

W sumie jedna z lepszych książek filo współczesnych, ale strasznie ciężka pozycja, mocno się przy niej trzeba namęczyć.

Studiowało się tą filozofię w sumie bodajże 6 lat, więc i troszkę filozoficznych książek się przeczytało. To książka z mojej półki "różności", wrzucam tu te setki książek które przeczytałem w życiu w latach 2000-2019.

W sumie jedna z lepszych książek filo współczesnych, ale strasznie ciężka pozycja, mocno się przy niej trzeba namęczyć.

Studiowało się tą filozofię w sumie bodajże 6 lat, więc i troszkę filozoficznych książek się przeczytało. To książka z mojej półki "różności", wrzucam tu te setki książek które przeczytałem w życiu w latach 2000-2019.

Czy wyobrażacie sobie jakby czytali tę pozycję Pani Krystyna Czubówna albo/i Pan Tomasz Knapik (RIP) ? Zapewne byłoby to doświadczenie rozszerzające wiedzę. Sposób akcentowania czy interpretacji tekstu przez tych lektorów odkrybły nowe znacznia Kantowskiej wizji rzeczywistości. Czy warto czytać Takie treści? Zawsze warto. Dlaczego ? Niestety tutaj samemu trzeba wyruszyć i ... . Powodzenia.

Czy wyobrażacie sobie jakby czytali tę pozycję Pani Krystyna Czubówna albo/i Pan Tomasz Knapik (RIP) ? Zapewne byłoby to doświadczenie rozszerzające wiedzę. Sposób akcentowania czy interpretacji tekstu przez tych lektorów odkrybły nowe znacznia Kantowskiej wizji rzeczywistości. Czy warto czytać Takie treści? Zawsze warto. Dlaczego ? Niestety tutaj samemu trzeba wyruszyć i...

Lepiej się słucha po angielsku.

Lepiej się słucha po angielsku.

Rozwiązanie trzeciej antynomii czystego rozumu, czyli pogodzenie determinizmu zjawisk z wolnością rzeczy samych w sobie, było dla mnie jednym z najbardziej problematycznych punktów "Krytyki czystego rozumu". Nie jestem w stanie w pełni zrozumieć tu Kanta, a nawet mam wrażenie, że nie chcąc tracić łączności swej myśli z dogmatami chrześcijaństwa, co niechybnie musiałoby nastąpić bez tego wybiegu, porzucił on na chwilę swoją surową ostrożność i zrobił jeden krok za daleko (nie zarzucam mu bynajmniej celowej przebiegłości, przypuszczam raczej, jakkolwiek buńczucznie by to nie zabrzmiało, błąd spowodowany swoistą presją psychologiczną). "Krytyka praktycznego rozumu" jest tymczasem wyrosła z tej koncepcji jak drzewo z korzeni. Czy więc lektura ta była dla mnie stratą czasu? Z kilku powodów ani trochę. Kant mnie bynajmniej do swojej koncepcji wolnej woli nie przekonał, ale po głębszej refleksji doszedłem do wniosku, że nie umiem jej się całkowicie przeciwstawić. To, co natomiast tutaj z niej wyprowadził, imperatyw kategoryczny i cały ten system moralności jako wypełniania obowiązku, trafia do mnie w dużej mierze na poziomie emocjonalnym czy może lepiej intuicyjnym. Etyka Kanta jest surowa i oschła, ale jednocześnie, paradoksalnie jest piękna, dumna, wzniosła i chyba bardzo wartościowa. Za słabym jestem na ten moment człowiekiem, by podążyć za tą etyką całym sobą (za słabym i za mało zgodnym z Kantem),ale zostałem co najmniej ukąszony ideą i kto wie, czy ta książka nie wywrze kiedyś wymiernego wpływu na moje życie. Tak sobie myślę, za co Kant bez wątpienia by mnie zgromił, że nawet wybiórcze zastosowanie w praktyce jego myśli może, używając jego słów, zbliżyć człowieka do najwyższego dobra.

Oczywiście porządek i klarowność przekazu sprawiają, że lektura tego tekstu jest czystą przyjemnością na poziomie ćwiczenia intelektualnego. Odczuwałem też rosnący szacunek dla autora za śmiałe wejście na pewien niewygodny teren. Jednym z pierwszych zagadnień filozoficznych, jakie w swoim życiu jako nastolatek podjąłem, nie znając jeszcze żadnych pism filozoficznych ani nawet chyba filozofów, nie wiedząc że dotykam kwestii roztrząsanej przez filozofię od tysiącleci, było zagadnienie wolnej woli. Wyszło mi mianowicie, że wbrew jakże powszechnej opinii coś takiego nie istnieje (oczywiście myśl tę wielokrotnie poddawałem krytyce i obecnie przyjmuję ją tylko warunkowo). Kantowi też tak wyszło, tylko że postanowił wolną wolę uratować za pomocą trudnej i moim zdaniem wątpliwie udanej abstrakcji. Szacunek należy mu się jednak za to, że nie bał się przyznać, iż bez tej abstrakcji wolna wola jest nie do uratowania, to znaczy że aż do Kanta była na straconej pozycji.

Krócej mówiąc, mimo że różnię się tu z autorem jeszcze silniej niż przy lekturze "Krytyki czystego rozumu", jest to pozycja wnosząca ducha i inspirująca do wielu, wielu, bardzo wielu rozważań. To być może zresztą znak, że ma się do czynienia z wielkim myślicielem - kłócąc się z nim i wątpiąc co rusz, nie mogąc oderwać umysłu od jego tekstu.

8.0/10

Rozwiązanie trzeciej antynomii czystego rozumu, czyli pogodzenie determinizmu zjawisk z wolnością rzeczy samych w sobie, było dla mnie jednym z najbardziej problematycznych punktów "Krytyki czystego rozumu". Nie jestem w stanie w pełni zrozumieć tu Kanta, a nawet mam wrażenie, że nie chcąc tracić łączności swej myśli z dogmatami chrześcijaństwa, co niechybnie musiałoby...

W Krytyce praktycznego rozumu Kant rozwija wątki etyczne swojej filozofii. Bada on w niej mianowicie rozum praktyczny, czyli tą część rozumu, za której pośrednictwem mamy dostęp do prawa moralnego. To właśnie postępując zgonie z prawem moralnym, dyktowanym nam przez nas rozum, jesteśmy w stanie w sposób wolny oddziaływać na przyczynowo-skutkowy świat zmysłowy, rządzony prawem przyrody.

Kant w swojej filozofii tworzy miejsce w zdeterminowanym świecie przyrody dla właściwie rozumianej wolności. Z tego powodu Krytyka praktycznego rozumu jest lekturą obowiązkową dla kogoś zainteresowanego zagadnieniami moralności i wolności woli. Warto ją jednak poprzedzić lekturą Krytyki czystego rozumu, gdzie Kant opracowuje zagadnienia teoretyczne swojej filozofii, na których to jego filozofia praktyczna jest w pełni osadzona.

W Krytyce praktycznego rozumu Kant rozwija wątki etyczne swojej filozofii. Bada on w niej mianowicie rozum praktyczny, czyli tą część rozumu, za której pośrednictwem mamy dostęp do prawa moralnego. To właśnie postępując zgonie z prawem moralnym, dyktowanym nam przez nas rozum, jesteśmy w stanie w sposób wolny oddziaływać na przyczynowo-skutkowy świat zmysłowy, rządzony...