Książka Wojciecha Szymańskiego poświęcona jest postminimalizmowi: zarówno rozpatrywanemu jako nurt w sztuce rozwijający się w Stanach Zjednoczonych na przełomie lat 60. i 70. XX wieku, jak i jako pewnej tendencji, którą można zaobserwować w twórczości szeregu artystów działających w innych czasach i niekiedy innych miejscach. Tym, co łączy bohaterów Argonautów, jest nienormatywna tożsamość. Znajduje ona swoje odzwierciedlenie w ich pracach, jednak w sposób daleki od reprezentacji referencyjnej. Analizowani artyści stronią od zbiorowych identyfikacji właściwych dla pewnych nurtów polityki tożsamości. Postminimalizm w tej książce jawi się jako swego rodzaju wrażliwość. Autor, dzięki swojej rozległej i głębokiej wiedzy, a także zdolnościom analitycznym, ze swobodą porusza się po polu dyskusji wokół sztuki. Precyzyjnie rekonstruuje zmieniający się zakres pojęciowy terminu postminimalizm i jego relacje z innymi pojęciami, m. in. ekscentryczną abstrakcją i dematerializacją. Wskazując na dwie postaci: artystkę Evę Hesse i historyczkę sztuki Lucy Lippard, najistotniejsze dla postminimalizmu jako tendencji rozwijającej się w późniejszym okresie, przyczynia się do przebudowy historii sztuki na taką, w której to kobiety stanowią kluczowe punkty odniesienia. Znakomita orientacja w omawianej tematyce, dojrzała dyskusja z istniejącymi opracowaniami i interesujące interpretacje czynią książkę Wojciecha Szymańskiego ważną pozycją na temat sztuki współczesnej.

– z recenzji wydawniczej dr hab. Agaty Jakubowskiej, prof. UAM