Autor wspaniale przykuwa zainteresowanie czytelnika, chociażby samym wstępem.
Pierwsze zdania książki mogą lekko przerazić, byłam przekonana, że cała książka będzie utrzymana na takim samym poziomie. Była, tylko mniej drastyczna fizycznie, bardziej psychicznie.
Zastanawialiście się kiedyś jak to jest tylko myśleć? Nie jesteście w stanie robić niczego innego. Nie mówicie, nie słyszycie, nie czujecie niczego, nie poruszacie się, nie jesteście w stanie przekazać swoich myśli w żaden sposób. Tak działa Łamacz... Zamyka swoje ofiary we własnych ciałach, zawiesza je pomiędzy rzeczywistością, a myślami, snami. Nie czyni im żadnego bólu fizycznego, jednak ból psychiczny, który sprawia jest o wiele, wiele gorszy. Jedynym śladem jego działania są karteczki-zagadki pozostawiane w dłoniach kobiet.

W tym samym czasie do prywatnej kliniki psychiatrycznej Teufelsberg trafia mężczyzna odnaleziony niedaleko. Cierpi on na amnezje wsteczną, nie ma pojęcia kim jest, ani co robił w pobliżu kliniki. Personel nadaje mu imię Caspar. Pani psycholog Sophia oraz prowadzący klinikę starają się przywrócić mu pamięć. W czasie tego procesu do kliniki trafia nowy pacjent. Caspar chce wymknąć się z kliniki, lecz tę próbę udaremnia mu kilka czynników.
W nocy Caspar, obudzony przez innego pacjenta, znajduje Sophie w łazience. Jej zachowanie przypomina stan jakiemu poddaje ofiary Łamacz. Na zewnątrz panuje burza śnieżna, a w klinice rozpoczyna się starcie bohaterów. Autor wspaniale dawkuje napięcie i sprowadza nasze podejrzenia na każdą z postaci.

Zdecydowanie polecam!

Autor wspaniale przykuwa zainteresowanie czytelnika, chociażby samym wstępem.
Pierwsze zdania książki mogą lekko przerazić, byłam przekonana, że cała książka będzie utrzymana na takim samym poziomie. Była, tylko mniej drastyczna fizycznie, bardziej psychicznie.
Zastanawialiście się kiedyś jak to jest tylko myśleć? Nie jesteście w stanie robić niczego innego. Nie mówicie,...