''Panie, dla takich nie ma wybaczenia ani żadnych okoliczności łagodzących ''

Pani Ostrowska przyzwyczaiła mnie do tego że jej książki są ostre, okrutne, czasem nawet obrzydliwe . Jednak muszą być takie, bo sprawy i wydarzenia o których opowiada autorka również takie są . Okrutne, bezwzględne, szokujące . Pod pretekstem fikcji literackiej, fabuły swojej książki autorka, pokazuje nam problem który wciąż istnieje . Książka ma dziesięć lat , czy od daty jej pierwszego wydania coś się zmieniło ? Czy może problem zniknął, lub chociaż się zauważalnie zmniejszył ? Niestety, śmiem twierdzić że mimo ciągłych zmian rządzących u steru, problem nie zniknął, zaryzykowałabym nawet twierdzenie że wręcz się nasilił . Wystarczy pooglądać codzienne wiadomości. O jakim w końcu mówimy problemie ? Ano o wszechobecnej korupcji , o łapówkach i zasadzie '' ręka rękę myje '' . O kolesiostwie, donosach, aferach podsłuchowych i hakach mających zapewnić '' lojalność '' . A głównie o tym jak wiele jest w stanie zatuszować bogaty , albo wpływowy tatuś u władzy z wybryków synalka ? Czy wypadek spowodowany po pijanemu, czy gwałt na nieletniej, a może nawet morderstwo, może nawet to że szczególnym okrucieństwem ? Pisarka doskonale ukazuje czytelnikowi jak wygląda taki łańcuszek zależności . Jak bardzo te dzieciaki nowobogackich są bezkarne i czym to skutkuje . Jak bezradni są Ci nieliczni nieprzekupni, niechcący wpleść się w ten korupcyjny łańcuszek. A oto i odpowiedni cytacik na ten temat :

'' Znał doskonale tych, którzy chcieli mieć czyste sumienia i czyste ręce. Szli na przemiał niczym makulatura. Kończyli swoje kariery w podłych podrzędnych komisariatach. Przepadali w mrokach niepamięci. Staczali się na samo dno, chlejąc ''

Ta książka mnie przeraziła podwójnie po pierwsze przedstawianiem bez ogródek, szczegółowo, wręcz drobiazgowo okrucieństwa i bestialstwa jakiego dopuścili się młodzi mordercy. Nie, nie napiszę '' zezwierzęcenia '' , bo ani jedno zwierze nie jest w stanie wymyślić takiego okrucieństwa jak człowiek .

Po drugie, być może jest to sytuacja uwypuklona, skrajna , ale czy aż tak niemożliwa ? W książkach Pani Ostrowskiej, to jest najbardziej szokujące. Wszystkie jej historie są jak najbardziej możliwe, chociaż tak trudne do wyobrażenia sobie, że mogłyby być nie tylko literacką fikcją .

Ktoś kto redagował tę książkę przepuścił kilka omsknięć autorki, jak na przykład zamiana imienia , czy zamiana litery w nazwisku . Kilka scen rodzi też pewne wątpliwości, co do ich wykonania. Nie mogę pisać jaśniej o które sceny chodzi, by nie spojlerować . Ale sama akcja jest tak zajmująca że na te potknięcia nie zwraca się jakiejś baczniejszej uwagi .

Bardzo przekonywujące dla mnie są też postacie . Ich emocje i odczucia są wręcz namacalne . Strach , rozpacz , obłęd , zło , bezsilność , są doskonale sportretowane . Jakby na osobnym poziomie Pani Ewa pochyla się nad matkami i ich udręką . Nad matkami ofiar, ale i....sprawców . Nad ich odczuciami, jak matka poradzi sobie z tym że wydała na świat bestię ?

Książka jest warta przeczytania, jednak raczej nie wtedy kiedy mamy gorszy nastrój, lub jakiś problem na głowie, czy smutek w sercu, ponieważ można się zdołować jeszcze bardziej . Mimo tego że autorka ciska w czytelnika jakieś iskierki nadziei jak na przykład coś takiego :

''Posłuchaj.Znajdziemy sposób. Sporo uczciwych ludzi chodzi po tym świecie, uwierz mi, Damianie''

czy inne zdanie :

'' My z Piotrem wierzymy, że w tym kraju większość jest ludzi uczciwych. Tych, którym zależy, aby prawo było prawem . '',

ja zastanawiałam się, czy też w to wierzę i chyba nie potrafię na to pytanie odpowiedzieć...

''Panie, dla takich nie ma wybaczenia ani żadnych okoliczności łagodzących ''

Pani Ostrowska przyzwyczaiła mnie do tego że jej książki są ostre, okrutne, czasem nawet obrzydliwe . Jednak muszą być takie, bo sprawy i wydarzenia o których opowiada autorka również takie są . Okrutne, bezwzględne, szokujące . Pod pretekstem fikcji literackiej, fabuły swojej książki autorka,...