Oj, nieczęsto wystawiam bardzo wysoką notę. Wymagam od książki spełnienia kilku warunków, a mianowicie między innymi: bardzo dobrego stylu, ważnego tematu ciekawie przedstawionego, emocji. Zatem proszę, 9 gwiazdek dla „Cmętarza zwieżąt”. Za co?
Głównie za to, że sięgając po tę książkę, oczekiwałam jedynie horroru, a dostałam więcej. Dużo więcej. Po pierwsze nie sądziłam, że tak płodny twórca, jak Stephen King, oprócz tego, że potrafi straszyć, jest też niezwykle uzdolniony pisarsko. Nad tekstem książki spędza się czas, delektując się jego świetnym stylem. Po drugie, nie jest to typowa powieść grozy, ponieważ w większej części jest powieścią psychologiczną, przedstawiającą bardzo wnikliwie przemyślenia, rozterki i motywy postępowania głównego bohatera.
„Cmętarz zwieżąt” opowiada o małżeństwie Creed’ów: Rachel i Louisie oraz ich dzieciach: 6-letniej córce Ellie i około rocznym synku Gage’u. Rodzina wprowadza się do nowego domu w pięknej wiejskiej okolicy, a posiadłość dodatkowo graniczy z lasem. Przyjemną niespodzianką jest sąsiad – starszy, krzepki pan Jud, który staje się przyjacielem. Louis otrzymał właśnie nową pracę jako lekarz w kampusie akademickim. O śmierci zatem wie wiele. Nie jest dla niego niczym nadzwyczajnym fakt, że droga za ich domem prowadzi na leśną polanę, gdzie znajduje się cmentarz dla zwierząt, którym opiekują się dzieci z okolicy. Jednak droga prowadzi dalej … w głęboki las z moczarami … O miejscu tym krążą legendy związane jeszcze z indiańskim plemieniem Mikmaków.

Stephen King zaskoczył mnie niezmiernie. W swej książce udowadnia, że to nie zjawy i „żywe trupy” (aczkolwiek siejące grozę) są największym koszmarem człowieka, ale niespodziewana śmierć bliskiej, kochanej osoby. A rozpacz z miłości może prowadzić do przekraczania granic obłędu i szaleństwa. Z tego powodu „Cmętarz zwieżąt” jest książką niezwykle emocjonalną.

Jestem pod ogromnym wrażeniem tej pozycji. Jest niesamowita. Polecam, naprawdę polecam.

Oj, nieczęsto wystawiam bardzo wysoką notę. Wymagam od książki spełnienia kilku warunków, a mianowicie między innymi: bardzo dobrego stylu, ważnego tematu ciekawie przedstawionego, emocji. Zatem proszę, 9 gwiazdek dla „Cmętarza zwieżąt”. Za co?
Głównie za to, że sięgając po tę książkę, oczekiwałam jedynie horroru, a dostałam więcej. Dużo więcej. Po pierwsze nie sądziłam, że...