Nie bardzo wiem, co mam myśleć na temat tej książki, bo jest tak nietuzinkowa i jedyna w swoim rodzaju, że ciężko ją gdziekolwiek przypisać, do czegoś przyrównać, a jednocześnie nie do końca wiem, czy to działa na jej korzyść. Nie zakochałam się w tej dylogii, ale nie mogę powiedzieć, że mi się nie podobała. Jestem raczej gdzieś pośrodku, ale wątpię, że kiedykolwiek uda mi się o niej zapomnieć i czy kiedykolwiek spotkam coś podobnego.

Nie bardzo wiem, co mam myśleć na temat tej książki, bo jest tak nietuzinkowa i jedyna w swoim rodzaju, że ciężko ją gdziekolwiek przypisać, do czegoś przyrównać, a jednocześnie nie do końca wiem, czy to działa na jej korzyść. Nie zakochałam się w tej dylogii, ale nie mogę powiedzieć, że mi się nie podobała. Jestem raczej gdzieś pośrodku, ale wątpię, że kiedykolwiek uda mi...

To było na prawdę trudne, by wczuć się w klimat tej historii. "Magonię" czytałam dobre pięć lat temu, przez co zapomniałam w większości o co chodzi w tej historii. Aby nieco odświeżyć sobie pamięć, ale nie tracić też czasu na powtarzanie całej fabuły, przeczytałam sobie ostatnie dwa rozdziały "Magonii", następnie płynnie przeszłam do "Ganiazda".

Nie mogę napisać, że czytanie tej książki przyszło mi z łatwością. Pamiętam jak przez mgłę, że pierwszy tom bardzo mi się podobał, stąd też decyzja o kupnie kontynuacji. Czy aby na pewno był to dobry wybór?

Nie można zaprzeczyć, że w tej pozycji dzieje się na prawdę sporo. Mamy tutaj przedstawione życie Azy na Ziemi, która oficjalnie nazywa się Beth, zaś dla osób wtajemniczonych w sprawę, jest to nadal ta sama Aza Ray.

"Nawet jeżeli wie się wszystko o sobie nawzajem, to może się zdarzyć, że po jakimś czasie znowu nie wie się niczego. Wystarczy kilka miesięcy, kilka drobnych kłamstw."
Jason, zdając sobie sprawę z tego, co miało miejsce wcześniej, staje się niesamowicie troskliwy. Jest wręcz obsesyjnie opiekuńczy i robi wszystko, aby Aza była bezpieczna i nic złego się jej nie stało. Jak okaże się później, jego starania doprowadzą do ogromnych problemów, które będzie chciał naprawić, nawet jeśli doskonale zdaje sobie sprawę, że tak na prawdę nie ma najmniejszych szans z osobami z podniebnego świata.

Wydaje mi się, że "Gniazdo", które napisała Maria Dahvana Headley to książka, w której duży nacisk kładzie się na czekanie. Gdybym miała w jednym słowie opisać to, co dzieje się w kontynuacji "Magonii", zdecydowanie byłoby to czekanie.

Czekanie na nadejście czegoś złego, czekanie na uwolnienie, czekanie na lepsze jutro, czekanie na poprawę sytuacji, czekanie na ostateczną walkę... To ostatnie było szczególnie ważne, gdyż decydowało o tym, co stanie się z Ziemią i każdym kto żyje zarówno tam w dole jak i na górze.

"Gniazdo", które napisała Maria Dahvana Headley było książką, w której Aza walczyła przeciwko swojej matce Zal, która chciała zniszczyć Ziemię. Główna bohaterka miała za zadanie temu zapobiec, a najskuteczniejszą do tego bronią było tajemnicze Stado.

KONTYNUACJA RECENZJI NA BLOGU:
https://oxfordka.blogspot.com/2022/07/maria-dahvana-headley-gniazdo.html

To było na prawdę trudne, by wczuć się w klimat tej historii. "Magonię" czytałam dobre pięć lat temu, przez co zapomniałam w większości o co chodzi w tej historii. Aby nieco odświeżyć sobie pamięć, ale nie tracić też czasu na powtarzanie całej fabuły, przeczytałam sobie ostatnie dwa rozdziały "Magonii", następnie płynnie przeszłam do "Ganiazda".

Nie mogę napisać, że...

Trochę zajął mi powrót do przygód Azy Ray, ale miło wracać do znajomych uniwersów. ,,Gniazdo" jako zakończenie książkowej dylogii ,,Magonia" jawi się całkiem nieźle. Oczywiście nie jest bez wad, ale zdecydowanie jest w nim mniej błędów niż w poprzedniczce. Nadal kuleje budowa relacji między postaciami (szczególnie drugo- i trzecio- planowymi),ale i tak jest lepiej w poprzedniczce. Samo uniwersum jest bardzo ciekawe, ale jak dla mnie nie w pełni wykorzystane. Co do bohaterów: O ile w pierwszym tomie Aza była królową dram, to w drugim tomie na miano to zasłużył Jason. Normalnie, nie rozumiem jak można było sknocić tak fajną postać, ech. Ogólnie, fabularnie jest ok, finał też był całkiem udany. Ostatecznie, jak dla mnie, to jedna z ciekawszych a niedocenionych serii YA.

Trochę zajął mi powrót do przygód Azy Ray, ale miło wracać do znajomych uniwersów. ,,Gniazdo" jako zakończenie książkowej dylogii ,,Magonia" jawi się całkiem nieźle. Oczywiście nie jest bez wad, ale zdecydowanie jest w nim mniej błędów niż w poprzedniczce. Nadal kuleje budowa relacji między postaciami (szczególnie drugo- i trzecio- planowymi),ale i tak jest lepiej w...

Gdybyś mógł żyć w chmurach albo na Ziemi, to jaki byłby Twój wybór? 🌬️

Aza Ray przebywa teraz na Ziemi, ku radości jej chłopaka Jasona i rodziny. Prowadzi zwyczajne życie. A przynajmniej na tyle na ile to możliwe dla osoby, która rok temu zmarła, obudziła się na podniebnym statku i odkryła, że pieśnią jest w stanie zmieniać otaczający ją świat 🎶

Wciąż jednak tęskni za chmurami.

Jason, chcąc zapewnić Azie bezpieczeństwo, popełnia ogromny błąd. Dziewczyna staje się zbiegiem w Magonii. Podróż, którą ma przed sobą, zupełnie ją zmieni.

"Magonię" czytałam już jakiś czas temu i bardzo żałuję, że do "Gniazda" zabrałam się dopiero teraz 🙊 Już pierwsza część miała w sobie to coś, a druga.. wow! Przyznam, że przy ostatnich rozdziałach uroniłam kilka łez. Zakończenie bardzo mi się podobało, choć do najweselszych nie należało.

Gdybyś mógł żyć w chmurach albo na Ziemi, to jaki byłby Twój wybór? 🌬️

Aza Ray przebywa teraz na Ziemi, ku radości jej chłopaka Jasona i rodziny. Prowadzi zwyczajne życie. A przynajmniej na tyle na ile to możliwe dla osoby, która rok temu zmarła, obudziła się na podniebnym statku i odkryła, że pieśnią jest w stanie zmieniać otaczający ją świat 🎶

Wciąż jednak tęskni za...

Dość rzadko sięgam po książki młodzieżowe, z obawy przed kiczowatym romansem i tandetnym światem fantastycznym. Być może to jednak błąd i po takie książki powinnam sięgać częściej. Książka o dźwięcznym tytule Magonia, oraz jej druga część, Gniazdo trafiły w mojej ręce w osiedlowej Biedronce. Uwagę przyciągnęły ładnie skomponowane okładki oraz dość ciekawy opis z tyłu książki, mówiący o dziewczynie chorej na tajemniczą chorobę oraz o pewnych halucynacjach, które zaczynają pojawiać się jej na niebie. Lubię klimaty fantastyczne, więc stwierdziłam, że spróbuje i kupiłam od razu dwie części.

I zdecydowanie nie żałuje. Pierwsza część wciągnęła mnie dość niebanalnym światem przedstawionym, dość szybko polubiłam główną bohaterkę oraz jej przyjaciela, którzy pomimo widma śmierci cały czas ciążącego nad dziewczyną żyli pełnią życia i wspólnie odkrywali sekrety i tajemnice świata. Byli w sumie normalnymi nastolatkami zakochanymi w sobie, którzy nie bardzo chcieli się przed sobą do tego przyznać. Wszystko zmienia jednak gwałtowna śmierć Azy na ziemi, oraz późniejsze dziwne zjawiska pogodowe, jak i obrazy statków na niebie, które po śmierci dziewczyny zaczyna dostrzegać Jason. Powoduje to, że chłopak chce odzyskać swoją dziewczynę, która istotnie, znajdując się w obcym i nieznanym jej świecie, mimo wszystko tęskni za swoim poprzednim domem.

Aza poznaje Magonię i zakochuje się w tym świecie. Dowiaduje się również o swoich niezwykłych mocach i pieśni, którą może zmieniać świat. I tutaj pojawia się jej prawdziwa matka, która chce wykorzystać dziewczynę do niecnych celów, pragnie zniszczyć świat ziemian i zemścić się na nich za doznane krzywdy. Córka swojej matki ma jednak inne poglądy i wraca do swojego ziemskiego świata, aby spędzić na nowo czas z ludźmi, których kocha. Życie na ziemi jednak nie może trwać nieprzerwanie i dziewczyna znowu zostaje wciągnięta w wydarzenia dziejące się na niebie. Tym razem całemu światu grozi wojna, którą ona może powstrzymać. I tak zaczyna się magiczna walka w przestworzach.

Bardzo spodobał mi się świat Magonii przedstawiony w książce. Jest on pełen magii i cudownych stworzeń, o których przeciętny człowiek nigdy by nie pomyślał. Ciekawym aspektem w powieściach jest również śpiew, przedstawiony jako moc, która może zmieniać świat, uzdrawiać ludzi i nieść zarówno zagładę, jak i szczęście. W książkach tych Aza zmierza się z samą sobą, dowiaduje się o tym, jakie są cele jej życia i czego tak naprawdę pragnie. Dojrzewa również do swojej prawdziwej miłości i zaczyna naprawdę doceniać życie. Jej chłopak Jason natomiast, również dowiaduje się wiele o sobie, a swoim zachowaniem udowadnia, jak wiele jest w stanie zrobić dla miłości i dla osób, które są dla niego ważne.

Seria Marii Dahvany Headley to opowieść niezwykła. Przyciąga uwagę zawartą w niej magią i fascynuje światem przedstawionym. Autorka bardzo trafnie opisuje także uczucia głównych bohaterów, a co równie istotne pokazuje nam proces, z jakim oboje się mierzą, jednocześnie dorastając i dojrzewając. To powieść o miłości i o wiecznej walce dobra ze złem. Momentami można poczuć delikatne wzruszenie i mówię to jako osoba, która nienawidzi książek o miłości. Mimo tego nie żałuję, że po tę książkę sięgnęłam i na pewno zrobiłabym to raz jeszcze. To naprawdę dobra i mądra pozycja, niekoniecznie tylko dla nastolatków.

Dość rzadko sięgam po książki młodzieżowe, z obawy przed kiczowatym romansem i tandetnym światem fantastycznym. Być może to jednak błąd i po takie książki powinnam sięgać częściej. Książka o dźwięcznym tytule Magonia, oraz jej druga część, Gniazdo trafiły w mojej ręce w osiedlowej Biedronce. Uwagę przyciągnęły ładnie skomponowane okładki oraz dość ciekawy opis z tyłu...

Oj mówię mówię nie. Te przestworza walenie ptaków ludzie mnie przerastają nie powiem iż ta książka nie ma potencjału bo jest wręcz przeciwnie jest idealna dla młodzieży język dialekt zabawny ale jakoś nie mogłam się przemoc aby przeczpytać ja do końca strona 78 i powiedziałam no nie dość nie zniase ani strony więcej o ptakoludziach i ich milektach

Oj mówię mówię nie. Te przestworza walenie ptaków ludzie mnie przerastają nie powiem iż ta książka nie ma potencjału bo jest wręcz przeciwnie jest idealna dla młodzieży język dialekt zabawny ale jakoś nie mogłam się przemoc aby przeczpytać ja do końca strona 78 i powiedziałam no nie dość nie zniase ani strony więcej o ptakoludziach i ich milektach

Tak jak się spodziewałam, drugą część łyknęłam równie szybko, aczkolwiek z małymi, wrednymi przerwami... ale nadal czuję się magicznie <3

Czytając 1 część nasuwa się myśl, że tej drugiej mogłoby nie być, ale kiedy już się za nią zabrałam i dotarłam do połowy zrozumiałam, jak bardzo była mi ona potrzebna do szczęścia. Tyle się tu dzieje, tyle się dowiadujemy. Odkrywamy jeszcze większą część magii i docieramy do wojny.

Magonia vs Ziemia.
Magonia kontra Ziemia konta Zal Quel.
A pośrodku tego Aza, która nie wie, co ma robić. Czy jedynym jej śpiewem jest śpiew niosący zagładę?

Szczerze polecam, nie zmienię zdania :D

Tak jak się spodziewałam, drugą część łyknęłam równie szybko, aczkolwiek z małymi, wrednymi przerwami... ale nadal czuję się magicznie <3

Czytając 1 część nasuwa się myśl, że tej drugiej mogłoby nie być, ale kiedy już się za nią zabrałam i dotarłam do połowy zrozumiałam, jak bardzo była mi ona potrzebna do szczęścia. Tyle się tu dzieje, tyle się dowiadujemy. Odkrywamy...

Tak jak pochłonęła mnie pierwsza część, tak ta mnie nie zachwyciła i czytało mi się ją długo. Przeważnie tak jest już z seriami że pierwsza część jest super a kolejne są "odgrzewaniem kotleta". Troszkę było do przewidzenia to że będzie wojna między Aza a jej matką Zal. Oczywiście Zal miała wszystkie chwyty poniżej pasa jak to osoba chcąca spowodować apokalipsę na ziemi, za to Aza broniła sie jak mogła by zwyciężyć. Czegoś mi w tej książce zabrakło... Ewidentnie jakiegoś takiego WoW...

Tak jak pochłonęła mnie pierwsza część, tak ta mnie nie zachwyciła i czytało mi się ją długo. Przeważnie tak jest już z seriami że pierwsza część jest super a kolejne są "odgrzewaniem kotleta". Troszkę było do przewidzenia to że będzie wojna między Aza a jej matką Zal. Oczywiście Zal miała wszystkie chwyty poniżej pasa jak to osoba chcąca spowodować apokalipsę na ziemi, za...

Jest to seria, która bardzo zaskoczyła czytelników. Mnie ciągle sprawia trudność ocenienie jej, bo czytając odnajdywałam się w tej historii, ale momentami miałam wrażenie, że nie jestem targetem dla tej pozycji. Pani Headley ma wedlug mnie świetny warsztat, przez co bohaterowie są czasem bardziej dojrzali niż na swój wiek. Ale ich zainteresowania, głebia tego jak postrzegają świat jest fascynująca. Ich przemyślenia czyta się z przyjemnością, bo w większości nie są one banalne. Młodemu czytelnikowi pewnie sprawialoby trudność zrozumienie tych bohaterów. Cały pomysł stworzenia Magonii jest fenomenalny: ptaki w klatkach piersiowych mieszkańców Magonii, latające statki, przekroczenie granicy pomiędzy rzeczywistością a fantazją... właśnie w tym momencie można poczuć, że jest się już trochę za starym na tą historię. Jest to jednak gratka dla ludzi o wybujałej i elastycznej wyobraźni, którym poniesienie przez wodze fantazji i wkroczenie do tego świata będzie po prostu sprawiało niewyobrażalną przyjemność.

Jest to seria, która bardzo zaskoczyła czytelników. Mnie ciągle sprawia trudność ocenienie jej, bo czytając odnajdywałam się w tej historii, ale momentami miałam wrażenie, że nie jestem targetem dla tej pozycji. Pani Headley ma wedlug mnie świetny warsztat, przez co bohaterowie są czasem bardziej dojrzali niż na swój wiek. Ale ich zainteresowania, głebia tego jak...

Pierwszy tom bardziej mi się chyba podobał, ale ten nadal trzyma poziom. W niektórych momentach bardzooo chciało mi się przy niej spać (ale to też może dlatego, ze była 3 w nocy xd). Ogólnie polecam, zwłaszcza dla marzycieli, osób które mają głowę w chmurach :D

Pierwszy tom bardziej mi się chyba podobał, ale ten nadal trzyma poziom. W niektórych momentach bardzooo chciało mi się przy niej spać (ale to też może dlatego, ze była 3 w nocy xd). Ogólnie polecam, zwłaszcza dla marzycieli, osób które mają głowę w chmurach :D