Czarne obniża ostatnimi czasy loty i to dość mocno... 160 stron o Kurdach i Kurdystanie, z których o historii tego narodu i kraju można dowiedzieć się mniej niż z wpisów w Wikipedii. Sorry, ale jeżeli ktoś chce pisać o narodzie, to najpierw powinien jakoś czytelnikowi przybliżyć jego historię, umieć o tym ciekawie opowiedzieć, rozumieć związek przeszłość-teraźniejszość. Tymczasem u Smoleńskiego rozdział wprowadzający sprowadza się do wypowiedzianego bezpośredniego stwierdzenia, że strasznie Kurdów lubi, a jego opowiadanie o historii to sterta banałów. Jak dla mnie słabo.

Przyznam otwarcie, że od razu się do książki zraziłem - kolejny reportaż napisany przez autora, który nie zna miejscowego języka. Sam wiele podróżowałem i wiem, jak brak możliwości porozumiewania się z przypadkowo napotkanymi ludźmi wypacza nam obraz rzeczywistości danego kraju. Można wziąć tłumacza i iść porozmawiać z kimś ważnym, można się zaznajomić z osobami, które akurat mówią po angielsku, ale jak dla mnie to tylko lizanie po powierzchni. Szkoda, że nie wszyscy autorzy to rozumieją (albo się tym przejmują), a wydawnictwa karmią nas kolejnymi ładnie brzmiącymi tytułami, za którymi kryje się tak bardzo mało treści.

Żółta kartka dla wydawnictwa Czarnego, teraz biorę się za czytanie Rosiaka, mam nadzieję, że będzie lepiej...

Czarne obniża ostatnimi czasy loty i to dość mocno... 160 stron o Kurdach i Kurdystanie, z których o historii tego narodu i kraju można dowiedzieć się mniej niż z wpisów w Wikipedii. Sorry, ale jeżeli ktoś chce pisać o narodzie, to najpierw powinien jakoś czytelnikowi przybliżyć jego historię, umieć o tym ciekawie opowiedzieć, rozumieć związek przeszłość-teraźniejszość....