Ciekawa i pozytywna opowieść. Mimo iż pokazuje poplątane losy ludzkie, to czyni to w sposób subtelny. Wyraża wiarę w ludzi i odnosi się do cech przypisywanych dawniej Polakom – gościnności, bezinteresownej chęci pomocy. Przykład może stanowić głębia zawarta w prostych słowach: „Bo my ze sobą rozmawiamy, a jak ktoś poprosi, żeby nawet komuś obcemu pomóc, to pomagamy! Znaczy się , że ten obcy to już jakby swój!” Wielopokoleniowa przyjaźń, coraz bardziej cementujące się zrozumienie. Tyle optymizmu, z którego czytelnik może czerpać bez reszty. Jest też tajemnica, która wyznacza początkowo tor akcji. Później trochę schodzi na boczny tor, ustępując miejsca nowym wątkom. Dodatkowym plusem są opisy piękna ziemi kaszubskiej. Delikatna zachęta do odwiedzania bardziej i mniej znanych zakątków tego regionu. Chętnie zajrzę nie tylko do drugiego tomu, aby dowiedzieć się tego, co w pierwszym nie zostało ujawnione, ale też zrobię wszystko, by lepiej niż dotąd poznać Kaszuby.

Ciekawa i pozytywna opowieść. Mimo iż pokazuje poplątane losy ludzkie, to czyni to w sposób subtelny. Wyraża wiarę w ludzi i odnosi się do cech przypisywanych dawniej Polakom – gościnności, bezinteresownej chęci pomocy. Przykład może stanowić głębia zawarta w prostych słowach: „Bo my ze sobą rozmawiamy, a jak ktoś poprosi, żeby nawet komuś obcemu pomóc, to pomagamy! Znaczy...