Intrygująca!
Przekorny tytuł zachęcił mnie do sprawdzenia co się kryje za okładką. Nie zawiodłem się. Opowieść doskonale poprowadzona przez 80% treści. Później jest już łatwa do odgadnięcia, ale zakończenie myślę, że mogłoby być ciekawsze.
Intersujące zwroty akcji, pojedynki słowne bohaterów i ciekawie nakreślona fabuła. Dobrze się to czyta i słucha czytaną.

Intrygująca!
Przekorny tytuł zachęcił mnie do sprawdzenia co się kryje za okładką. Nie zawiodłem się. Opowieść doskonale poprowadzona przez 80% treści. Później jest już łatwa do odgadnięcia, ale zakończenie myślę, że mogłoby być ciekawsze.
Intersujące zwroty akcji, pojedynki słowne bohaterów i ciekawie nakreślona fabuła. Dobrze się to czyta i słucha czytaną.

Niestety ta książka to nie do końca moje klimaty. Ciężko było znaleźć w niej coś naprawdę ciekawego. Ale chciałam przeczytać, spróbowałam, nie żałuję. Żałowałabym gdybym nie przeczytała i nie przekonała się jaka jest.

Niestety ta książka to nie do końca moje klimaty. Ciężko było znaleźć w niej coś naprawdę ciekawego. Ale chciałam przeczytać, spróbowałam, nie żałuję. Żałowałabym gdybym nie przeczytała i nie przekonała się jaka jest.

Sam początek i sam koniec wciągnęły mnie kompletnie. Zwłaszcza koniec. Większa część pozostałej treści wypełniona przewidywalną akcją, opisami pogoni i absurdalnie spokojnymi i wyważonymi wypowiedziami dżentelmenów zachowujących fason nawet w obliczu grożącej im śmierci po jakimś czasie zaczęła mnie niezmiernie nużyć. Ale ponieważ zakończenie wynagrodziło mi ten trud z nawiązką, mówię: warto było.

Sam początek i sam koniec wciągnęły mnie kompletnie. Zwłaszcza koniec. Większa część pozostałej treści wypełniona przewidywalną akcją, opisami pogoni i absurdalnie spokojnymi i wyważonymi wypowiedziami dżentelmenów zachowujących fason nawet w obliczu grożącej im śmierci po jakimś czasie zaczęła mnie niezmiernie nużyć. Ale ponieważ zakończenie wynagrodziło mi ten trud z...

Genialny, prześmiewczy pamflet. Na próbę tyko jeden krótki cytat:
" [...] zorganizował w Brighton zamach dynamitowy, który [...] spowodowałby śmierć tłumu ludzi na molo. Wiecie też, że towarzysz ten umarł równie ofiarnie, jak żył, ponieważ śmiercią przypłacił wiarę w odżywcze wartości kredy rozpuszczonej w wodzie: używał tego napoju zamiast mleka, potępiał bowiem dojenie krów, jako okrucieństwo i barbarzyństwo. Miał szczególną odrazę do okrycieństwa we wszelkich jego postaciach".
Przekład Maria Skibniewska, wydanie PIW

Genialny, prześmiewczy pamflet. Na próbę tyko jeden krótki cytat:
" [...] zorganizował w Brighton zamach dynamitowy, który [...] spowodowałby śmierć tłumu ludzi na molo. Wiecie też, że towarzysz ten umarł równie ofiarnie, jak żył, ponieważ śmiercią przypłacił wiarę w odżywcze wartości kredy rozpuszczonej w wodzie: używał tego napoju zamiast mleka, potępiał bowiem dojenie...

Anarchiści zwierają szeregi i usiłują rozpirzyć światowy ład. Co robi Scotland Yard kiedy najgroźniejszym typem przestępcy okazuje się być „nowoczesny filozof, nie uznający żadnych praw”?

Werbuje i szkoli agentów. Ale nie jakichś pierwszych lepszych, tylko poetów. Mają oni przeniknąć w struktury „nowoczesnych filozofów” i rozłożywszy je od środka, ukręcić łeb anarchistycznej hydrze. Zasady konspiracji wymagają, by agenci nie znali się nawzajem, toteż wiedzą o sobie tylko to, że każdy ma nick, który jest nazwą dnia tygodnia.

Po stronie prawa i porządku staje (a jakże!) również nasz rodak. „Nazywał się rzekomo Gogol” (kto by pomyślał, że Gogol był Polakiem...???!!!) i nosił ksywę Wtorek.

(za docenienie roli Polaków w walce o pokój na świecie - siódma gwiazdka).

Za tym, co dzieje się w tej książce, doprawdy trudno nadążyć. Akcja toczy się wartko, sensacja goni sensację - nie sposób się nudzić. A jak pięknie jest to wszystko opowiedziane!

Palce lizać.

Na koniec ciekawostka. Otóż jeden z anarchistów, który „zorganizował w Brighton zamach dynamitowy”, potępiał dojenie krów, „jako okrucieństwo i barbarzyństwo”.

Brzmi znajomo? :)

Anarchiści zwierają szeregi i usiłują rozpirzyć światowy ład. Co robi Scotland Yard kiedy najgroźniejszym typem przestępcy okazuje się być „nowoczesny filozof, nie uznający żadnych praw”?

Werbuje i szkoli agentów. Ale nie jakichś pierwszych lepszych, tylko poetów. Mają oni przeniknąć w struktury „nowoczesnych filozofów” i rozłożywszy je od środka, ukręcić łeb...

Dawno tak mnie książka nie wciągnęła, jak ta. Fabuła książki nieprzewidywalna, co budziło moją ciekawość, która nie pozwalała mi odłożyć książki na bok i przerwać czytanie. To jest moja pierwsza książka Chestertona w zbiorach i pewnie nie ostatnia 🤓

Nic więcej nie piszę - książka warta przeczytania!

Dawno tak mnie książka nie wciągnęła, jak ta. Fabuła książki nieprzewidywalna, co budziło moją ciekawość, która nie pozwalała mi odłożyć książki na bok i przerwać czytanie. To jest moja pierwsza książka Chestertona w zbiorach i pewnie nie ostatnia 🤓

Nic więcej nie piszę - książka warta przeczytania!

Książka o intrydze i próbie zbadania pewniej organizacji anarchistycznej. Niestety fabuła mnie nie wciągneła, chociaż początek zapowiadał się dość obiecująco. Dalej historia robi się niezbyt zaskakująca a jest trochę takim nośnikiem by przkazać przekonania autora. Książka jednak posługuje się dawnym językiem i to może odrzucać.

Książka o intrydze i próbie zbadania pewniej organizacji anarchistycznej. Niestety fabuła mnie nie wciągneła, chociaż początek zapowiadał się dość obiecująco. Dalej historia robi się niezbyt zaskakująca a jest trochę takim nośnikiem by przkazać przekonania autora. Książka jednak posługuje się dawnym językiem i to może odrzucać.

Z ducha XIX-wieczna powieść Chestertona, wydana już w minionym stuleciu. I czas nie obszedł się z nią zbyt dobrze. O ile konstrukcja fabuły – zbliżona w gruncie rzeczy do angielskiej farsy – jeszcze się trzyma, o tyle cały przekaz jest anachroniczny i był taki w gruncie rzeczy w chwili powstania dzieła.
Plusy to niewątpliwie idea niejako kroczącego suspensu, przewijająca się przez cała powieść. Niestety, od pewnego momentu całkowicie czytelna i przewidywalna. Drugi pozytyw to rozważania na temat jawności i tajemnicy, niestety także przeciągnięte do granic. Trzecia to ostatnia scena.
Niestety wad jest więcej. Pierwsza to dość nachalny przekaz ideowy, maksymalnie spłycony i uproszczony – taki angielski Korwin sprzed stu lat z górą. Niechęć do elit i kult „prostego człowieka”, infantylna wizja anarchizmu, nie będącego zresztą wówczas prądem na tyle powszechnym, by mógł stanowić zagrożenie dla któregokolwiek spośród ówczesnych rządów, totalny konserwatyzm społeczny i polityczny. To raczej obraz ruchów kontestacyjnych z przełomu wieków oczami angielskiego dżentelmena z wyższych klas posiadających, patriarchalnie patrzącego na „lud”
Sytuacje ratują nieco absurdalne i groteskowe pogonie i ucieczki, ale to za mało. Dialogi są ciężkie i sztuczne, a prezentowane w nich stanowiska przerysowane i łopatologiczne. Do tego mocno archaiczny i nienaturalny dziś styl. To była moja druga ale i ostatnia przeczytana pozycja Chestertona.

Z ducha XIX-wieczna powieść Chestertona, wydana już w minionym stuleciu. I czas nie obszedł się z nią zbyt dobrze. O ile konstrukcja fabuły – zbliżona w gruncie rzeczy do angielskiej farsy – jeszcze się trzyma, o tyle cały przekaz jest anachroniczny i był taki w gruncie rzeczy w chwili powstania dzieła.
Plusy to niewątpliwie idea niejako kroczącego suspensu, przewijająca...

Zdecydowanie jedna z najlepszych książek jakie czytałam w tym roku. Chestertona uwielbiam, to pisarz, którego podziwiam i za życie prywatne i za ogromny talent. CZŁOWIEK, KTÓRY BYŁ CZWARTKIEM, to niezwykła, przewrotna, będąca czym innym niż się czytelnik spodziewa opowieść. Nie kierujcie się więc sensacyjno-szpiegowskim opisem, bo tak naprawdę mamy do czynienia z dowcipną i szalenie błyskotliwą filozoficzną zabawą.
Pod przykrywką policyjnej misji przeciw anarchistom Gilbert prezentuje nam spektakl nieporozumień, zderzenie poglądów, istotę strachu i niebezpieczeństwo bezkrytycznego wpływania na morze krągłych ideologii. To, co się absolutnie przebija w tej powieści, to HUMOR. Geniusz pisarza polega na tu na jego wszechstronności, na umiejętności łączenia tematów w sposób wręcz komiczny - ale równocześnie podniosły, surowo dosadny.
CZŁOWIEK, KTÓRY BYŁ CZWARTKIEM już od tytułu intryguje i bardzo żałuję, że chyba niewiele mówi się o tej książce. Opowieść ta zasługuje na uwagę o wiele, wiele większą. Treści, które Chesterton przemycił w swoim dziele... treści, które dotykają człowieczeństwa - nic nie straciły na aktualności. BA! Treści te dzisiaj zdają się jeszcze bardziej aktualne.
Piszę tu dużo o moich odczuciach, a o czym jest książka? O pewnym policjancie-poecie ze Scotland Yardu, o jego misji, która bardziej niż w czyny (które są oczywiście wielkie) nasycona jest inteligentnym dialogiem. Ten agent wnika do Anarchistycznej organizacji, by udaremnić planowany przez niejakiego Niedzielę krwawy zamach. I oczywiście brzmi to śmiertelnie poważnie, ale uwierzcie mi - humor jest tu przedni, a koniec kapryśny... że się tak wyrażę.
Książka jest świetnie wydana i polecam ją bardzo, puki jeszcze można ją zdobyć, bo kto wie, czy doczekamy się dodruku. Łapcie, bo to klasa i piękne literackie spotkanie. Ja w Chestertonie zakochałam się od OJCA BROWN'a i teraz się w tej miłości tylko utwierdziłam.

znakomita gra z czytelnikiem
8/10
Wydawnictwo Zysk i S-ka

Zdecydowanie jedna z najlepszych książek jakie czytałam w tym roku. Chestertona uwielbiam, to pisarz, którego podziwiam i za życie prywatne i za ogromny talent. CZŁOWIEK, KTÓRY BYŁ CZWARTKIEM, to niezwykła, przewrotna, będąca czym innym niż się czytelnik spodziewa opowieść. Nie kierujcie się więc sensacyjno-szpiegowskim opisem, bo tak naprawdę mamy do czynienia z dowcipną i...