Przeczytałam o konkursie, zakupiłam więc książkę z ciekawości. Trochę inaczej wyobrażałam sobie tę opowieść, czytając wcześniej zapowiedzi wydania. Nie rozczarowałam się, ale i szczególnie nie zachwyciłam. Czyta się dobrze, dziecko chętnie słucha i to juz na pewno jest sukces. W trakcie czytania, co rusz przychodziła mi na myśl narracja z "Małego Księcia". Nie wiem, czy tylko mnie, ale nawet chwilami wypowiedzi Srebrnego Wilka skojarzyły mi się z opowiadaniem lisa, kórego powołał do życia Saint-Exupery...ale może to złudzenie. Nasuwa mi się jednak myśl, że chyba naprawdę "wszystko już było", a my mimowolnie i podświadomie z dokonań naszych poprzedników korzystamy i czerpiemy wzorce. Na pewno doszukiwać się można, podobnie, jak w "Małym Księciu" - drugiego dna opowieści. I dobrze. Można trochę pomyśleć, odnieśc do otaczajacej rzeczywistosci, bo czyż nie spotykamy w naszym zyciu, takich "dobrych, brzydkich wiedzm", których sąsiedzi nie chca, otoczenie nie akceptuje, a one naprawde tylko tak groźnie wygladaja. Najbardziej chyba zapamietałam cieniutką postac nocy, która codziennie zasypia w ciemnym kącie piwnicy. Ciekawe skojarzenie.
Opowiesc jest dosyc długa. Na razie nie wracamy do niej, tak, jak do innych bajek, czytanych wielokrotnie, ale kto wie, może mały czytelnik-słuchacz kiedys upomni się i o nią. I będzie to najlepsza ocena, jaką ksiązka dla dzieci może otrzymac. Zobaczymy...

Przeczytałam o konkursie, zakupiłam więc książkę z ciekawości. Trochę inaczej wyobrażałam sobie tę opowieść, czytając wcześniej zapowiedzi wydania. Nie rozczarowałam się, ale i szczególnie nie zachwyciłam. Czyta się dobrze, dziecko chętnie słucha i to juz na pewno jest sukces. W trakcie czytania, co rusz przychodziła mi na myśl narracja z "Małego Księcia". Nie wiem,...