Czytałem będąc nastolatkiem i wciągnęła mnie jak każda inna książka z tej serii.

Czytałem będąc nastolatkiem i wciągnęła mnie jak każda inna książka z tej serii.

Jak dla mnie najsłabsza część z cyklu książek o Panu Samochodziku. Za dużo ideologii, za mało dynamiki. Miejscami akcja niesamowicie spowalnia, co może irytować.

Jak dla mnie najsłabsza część z cyklu książek o Panu Samochodziku. Za dużo ideologii, za mało dynamiki. Miejscami akcja niesamowicie spowalnia, co może irytować.

Czasem potrzeba powrotu do dawnych lat, dawnych lat. Za każdym razem odkrywa się w nich coś innego. Tym razem powrót do bohaterów książek i filmów z dzieciństwa, czyli pan Tomasz (Pan Samochodzik) i Winnetou (to nic, ze w polskim wydaniu). Temat jak najbardziej aktualny - szpan, potrzeba zaistnienia, sprawdzenia się kontra spokój, cisza, troska o przyrodę. Jak to bywa w tej serii jest intryga, jest ukryty "czarny charakter".

Czasem potrzeba powrotu do dawnych lat, dawnych lat. Za każdym razem odkrywa się w nich coś innego. Tym razem powrót do bohaterów książek i filmów z dzieciństwa, czyli pan Tomasz (Pan Samochodzik) i Winnetou (to nic, ze w polskim wydaniu). Temat jak najbardziej aktualny - szpan, potrzeba zaistnienia, sprawdzenia się kontra spokój, cisza, troska o przyrodę. Jak to bywa w tej...

Wiem, że niektórzy tę książkę uważają za najsłabszą z serii. Ale to była moja pierwsza i ją uwielbiam. Trzecia klasa podstawówki. Pamiętam, że z wypiekami na twarzy czytałem fragment, kiedy Pan Tomasz próbował cmoknąć jakąś panią. ;)

Wiem, że niektórzy tę książkę uważają za najsłabszą z serii. Ale to była moja pierwsza i ją uwielbiam. Trzecia klasa podstawówki. Pamiętam, że z wypiekami na twarzy czytałem fragment, kiedy Pan Tomasz próbował cmoknąć jakąś panią. ;)

Jedna z najlepszych w serii.

Jedna z najlepszych w serii.

Po kilkudziesięciu laty, strasznie to naiwne.

Po kilkudziesięciu laty, strasznie to naiwne.

Nadrabiam braki z okresu szczenięcego i czytam sobie "Samochodziki" w wersji audiobookowej. Ten tomik póki co uważam za najsłabszy z dziesięciu przeczytanych. Najbardziej irytujące są oczywiście te odzywki farbowanych czerwonoskórych ("niech blada twarz pamięta..." czy też "żadna squaw nie jest..."),żywcem skopiowane z nielubianego przeze mnie Karola Maya (grafomaństwo!). I do tego ta okropna, dydaktyczna i moralizatorska maniera pączkującego ruchu ekologicznego. Znacznie lepsze są tomy nawiązujące do historii czy archeologii!

Nadrabiam braki z okresu szczenięcego i czytam sobie "Samochodziki" w wersji audiobookowej. Ten tomik póki co uważam za najsłabszy z dziesięciu przeczytanych. Najbardziej irytujące są oczywiście te odzywki farbowanych czerwonoskórych ("niech blada twarz pamięta..." czy też "żadna squaw nie jest..."),żywcem skopiowane z nielubianego przeze mnie Karola Maya (grafomaństwo!)....

Zdaję sobie doskonale sprawę, że docelowymi odbiorcami książek o Panu Samochodziku jest młodzież, ale pamiętam jak sam autor w jednym z wywiadów przekonywał, że i dorośli też znajdą sporo dla siebie w tych powieściach. Z tego też tytułu zacząłem je czytać (aczkolwiek jako nastolatek czytałem je również). Poniekąd autorowi przyznaję rację, fakt, czasem młodzież pewnych faktów nie zrozumie albo nie doceni. Nie zmienia to faktu, że „Pan Samochodzik i Winnetou” okazało się powiastką chyba tylko i wyłącznie dla dzieci.

Strasznie to było naiwne, pompatyczne i przejaskrawione. Zachowania, motywacje czy nawet same dialogi między bohaterami były nienaturalne, niewiarygodne, raziły sztucznością i pretensjonalnością. Ogólnie to mam wrażenia, że bardzo mało tu było typowego Pana Samochodzika, jakby w tej części autor jechał na zaciągniętym hamulcu jeśli chodzi o tę postać. A cała fabuła była naprawdę nudna bowiem była niesamowicie przewidywalna. Zdecydowanie nie jest to szczyt możliwości Nienackiego. Nie jest to nawet jego średnia…

No i ta cała sprawa z Winnetou… Widać ewidentnie, że autor musiał z młodu zachwycać się Karolem Mayem i jego książkami o Winnetou bo postanowił ten pomysł „przeflancować” na polski grunt. Ale trochę to wyszło siermiężnie i kanciasto. Miast ciekawej rozrywki pozostał tylko uśmiech politowania i ziewnięcie z nudów.

Nie polecam.

Zdaję sobie doskonale sprawę, że docelowymi odbiorcami książek o Panu Samochodziku jest młodzież, ale pamiętam jak sam autor w jednym z wywiadów przekonywał, że i dorośli też znajdą sporo dla siebie w tych powieściach. Z tego też tytułu zacząłem je czytać (aczkolwiek jako nastolatek czytałem je również). Poniekąd autorowi przyznaję rację, fakt, czasem młodzież pewnych...

Kompletnie nie przypadła mi do gustu. Najgorsze były infantylne dialogi: "Mój brat Szara Sowa to czy tamto", "Nie ufać białej squaw. Howgh." Oni wszyscy tak na trzeźwo?
Drugi ogromny minus to stosunek do kobiet. Pan Samochodzik zawsze był kobieciarzem, ale teraz to już przesada. Poza tym częste i powtarzające się gadki moralizujące. Zawiodłam się i zniechęciłam do następnych tomów.

Kompletnie nie przypadła mi do gustu. Najgorsze były infantylne dialogi: "Mój brat Szara Sowa to czy tamto", "Nie ufać białej squaw. Howgh." Oni wszyscy tak na trzeźwo?
Drugi ogromny minus to stosunek do kobiet. Pan Samochodzik zawsze był kobieciarzem, ale teraz to już przesada. Poza tym częste i powtarzające się gadki moralizujące. Zawiodłam się i zniechęciłam do...

Watek ochrony przyrody na plus, przygody całkiem całkiem,
wątek indiański i brak odnośników historycznych/dzieł sztuki - na minus.

Watek ochrony przyrody na plus, przygody całkiem całkiem,
wątek indiański i brak odnośników historycznych/dzieł sztuki - na minus.